Showing posts sorted by relevance for query κυνόδοντας. Sort by date Show all posts

Βραβεία Ελληνικής Ακαδημίας 2010: Οι Υποψηφιότητες


Πώς να μπεις στην πεντάδα καλύτερης ταινίας απ’ το παράθυρο, ή πόσο στραβά μπορεί να πάει η μονή ψήφος των εκλεκτόρων, ήταν το μάθημα της σημερινής ανακοίνωσης των υποψηφιοτήτων για τα πρώτα Κινηματογραφικά Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που αποκαλύφθηκαν ανάμεσα στα comics και τους ταξιδιωτικούς οδηγούς βιβλιοπωλείου που φιλοξένησε την συνέντευξη Τύπου της Ακαδημίας, και την παρέσυρε στην άκομψη εκτυφλωτική ρεκλάμα που βλέπεις πίσω απ’ την πρόεδρό της, Τάσο Μπουλμέτη.

Στις λίστες των 19 κατηγοριών, όπως προέκυψαν απ’ τις επιλογές των 168 μελών της Ακαδημίας με δικαίωμα ψήφου, απ’ τις 19 μυθοπλαστικές ταινίες μεγάλου μήκους που υποβλήθηκαν, τρεις ήταν αυτές που ξεχώρισαν στη συγκέντρωση των περισσότερων υποψηφιοτήτων, με την Στρέλλα να προπορεύεται με 11 στο σύνολο, την Ψυχή Βαθιά να ακολουθεί με 9 και τον Κυνόδοντα να συγκεντρώνει 8, συμπεριλαμβανομένων των υποψηφιοτήτων τους για το βραβείο Καλύτερης Ταινίας. Από 4 υποψηφιότητες μάζεψαν το Ricordi Mi, το Μαύρο Λιβάδι και η Ακαδημία Πλάτωνος, με την τελευταία να εξασφαλίζει και μια θέση στην πεντάδα Καλύτερης Ταινίας, πεντάδα που έκλεισε με την εμφάνιση έκπληξη του Guilt, του Βασίλη Μαζωμένου, ταινία ολοκληρωτικά άφαντη απ’ όλες τις άλλες κατηγορίες.

Η υποψηφιότητά της ήταν έκπληξη και για μέλη της ίδιας της Ακαδημίας, αλλά δεν είναι δύσκολο να το εξηγήσεις, αν σκεφτείς ότι οι ψηφοφόροι είχαν μία και μόνη ψήφο για κάθε κατηγορία (αντί για την συνήθη πεντάδα, ή τριάδα ψήφων διαφορετικής βαρύτητας, που εφαρμόζεται σε τέτοιες περιπτώσεις), ιδιαιτερότητα που σε συνδυασμό με την πόλωση των προτιμήσεων σε τρεις συγκεκριμένες ταινίες, άφησε ανοιχτή την πεντάδα σε προτιμήσεις με ελάχιστες ψήφους. Με λίγα λόγια, αν, θεωρητικά, 150 ψήφοι μοιραστούν σε τρεις ταινίες, 5-10 φίλοι αρκούν για να σε βάλουν κι εσένα στην πεντάδα. Και τα διάφορα τηλεφωνήματα που έπεσαν στο τριήμερο της ψηφοφορίας, προφανώς δεν έβλαψαν, ώστε να εμφανιστεί, παράλληλα με τα πρώτα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας, και η πρώτη περίπτωση lobbying στους κόλπους της.

Η δεύτερη φάση της διαδικασίας, θα ολοκληρωθεί τη Δευτέρα 3 Μαΐου, όταν και θα ανοίξουν οι φάκελοι με τους νικητές, στην τελετή απονομής των βραβείων που θα παραμείνουν αβάφτιστα για την πρώτη τους χρονιά και θα μοιραστούν στους νικητές σε μια «τελετή λιτή, επικεντρωμένη στους υποψήφιες ταινίες και τους συντελεστές τους» με στόχο να αναδείξει «το καινούριο που η νεοσύστατη Ακαδημία φέρει, καθώς και την προοπτική που αυτή η νέα πρόταση γεννά». Την τελετή, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα παρουσιάσει ο Γιώργος Κιμούλης, μέλος της Ακαδημίας, και στη διάρκειά της, εκτός από τους νικητές των κατηγοριών, θα ανακοινωθεί και η ταινία που, πάλι μέσω ψηφοφορίας, θα προτείνει η Ακαδημία στον Υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού, να αποστείλει ως επίσημη επιλογή της Ελλάδας για την κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας στα επόμενα Όσκαρ.


Δες/Κρύψε τις υποψηφιότητες

Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας
Ακαδημία Πλάτωνος - Κωνσταντίνος Μωριάτης
Guilt - Βασίλης Μαζωμένος & Ρούλα Νικολάου
Κυνόδοντας - Γιώργος Λάνθιμος, Γιώργος Τσούργιαννης και Ηρακλής Μαυροειδής
Στρέλλα - Πάνος Κούτρας & Ελένη Κοσσυφίδου
Ψυχή Βαθιά - Γιάννης Ιακωβίδης & Ελένη Μπερντέ

Βραβείο Σκηνοθεσίας
Ακαδημία Πλάτωνος - Φίλιππος Τσίτος
Κυνόδοντας - Γιώργος Λάνθιμος
Στρέλλα - Πάνος Κούτρας

Βραβείο Σεναρίου
Ακαδημία Πλάτωνος - Αλέξης Καρδαράς & Φίλιππος Τσίτος
Κυνόδοντας - Γιώργος Λάνθιμος & Ευθύμης Φιλίππου
Στρέλλα - Πάνος Κούτρας & Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη
Bank Bang - Αργύρης Παπαδημητρόπουλος
Μαύρο Λιβάδι - Βαρδής Μαρινάκης
Χρυσόσκονη - Μαργαρίτα Μαντά

Βραβείο Μοντάζ
Κυνόδοντας - Γιώργος Μαυροψαρίδης
Ricordi Mi - Αλέξης Πεζάς
Στρέλλα - Γιάννης Χαλκιαδάκης

Βραβείο Φωτογραφίας
Μαύρο Λιβάδι - Marcus Waterloo
Ricordi Mi - Ηλίας Κωνσταντακόπουλος
Ψυχή Βαθιά - Σίμος Σαρκετζής

Βραβείο Ά Ανδρικού Ρόλου
Αντώνης Καφετζόπουλος - Ακαδημία Πλάτωνος
Χρήστος Στέργιογλου - Κυνόδοντας
Γιάννης Κοκιασμένος - Στρέλλα

Βραβείο Ά Γυναικείου Ρόλου
Αγγελική Παπούλια - Κυνόδοντας
Θεοδώρα Τζήμου - Ricordi mi
Μίνα Ορφανού - Στρέλλα

Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου
Κώστας Βουτσάς - Bank Bang
Χρήστος Πασσαλής - Κυνόδοντας
Κώστας Βουτσάς - Ο Διαχειριστής

Βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου
Μπέτυ Βακαλίδου - Στρέλλα
Άννα Μάσχα - Χρυσόσκονη
Βικτώρια Χαραλαμπίδου - Ψυχή Βαθιά

Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής
Στρέλλα - Μιχάλης Δέλτα
Fugitive Pieces - Νίκος Κηπουργός
Ψυχή Βαθιά - Γιάννης Αγγελάκας

Βραβείο Σκηνογραφίας
Μαύρο Λιβάδι - Γιώργος Γεωργίου
Στρέλλα - Πηνελόπη Βαλτή
Ψυχή Βαθιά - Απόστολος Βέτας

Βραβείο Ενδυματολογίας
Μαύρο Λιβάδι - Γιώργος Γεωργίου
Στρέλλα - Βασίλης Μαρμπαρίγος
Ψυχή Βαθιά - Λουκία Χατζέλου

Βραβείο Ήχου
Eden is West - Θανάσης Αρβανίτης
Ricordi Mi - Νίκος Παπαδημητρίου, Αλίκη Παναγή, Κώστας Βαρυμποπιώτης
Ψυχή Βαθιά - Στέφανος Ευθυμίου, Δημήτρης Βουτσάς, Πάνος Βουτσαράς, Κώστας Βαρυμποπιώτης

Βραβείο Μακιγιάζ
Στρέλλα - Apollonia B, Μαίρη Σταυρακάκη
Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων - Γιάννα Μαρματάκη
Ψυχή Βαθιά - Κυριακή Μελλίδου, Ivon Ivanova

Βραβείο Ειδικών Εφέ και Κινηματογραφικής Καινοτομίας
Κυνόδοντας - Γιώργος και Ρούλης Αλαχούζος
Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων - Πέτρος Νούσιας
Ψυχή Βαθιά - Jordan Zahariev

Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ
Άλλος Δρόμος δεν Υπήρχε - Σταύρος Ψυλλάκης
Εθνικός Κήπος - Μαρία Γεντέκου
Ξένες σε Ξένη Χώρα - Δημήτρης Παναγιωτάτος

Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους
Απογραφή - Βαγγέλης Καλαμπάκας & Παναγιώτης Κυριακουλάκος
Κι Εγώ για Μένα - Τζώρτζης Γρηγοράκης
Mesecina - Σοφία Εξάρχου & Ελίνα Ψύκου
Μετά το Χαρακτηριστικό Ήχο - Αχχιλέας Κυριακίδης
Ο Σκύλος - Νίκος Labot


Previously on Movies for the Masses: Oscars® 2010: Οι νικητές

Κυνόδοντας (2009)

Dogtooth
Κυνόδοντας, Poster

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λάνθιμος
Σενάριο: Γιώργος Λάνθιμος, Ευθύμης Φιλίππου
Παίζουν: Χρ. Στέργιογλου, Χρ. Πασσαλής, Μ. Τσώνη, Αγγ. Παπούλια


Δες/Κρύψε το trailer

Ένας πατέρας. Μια μητέρα. Τρία παιδιά. Κι ένας ψηλός φράχτης.Κυνόδοντας, PhotographΞέχνα την έννοια της σύνοψης για ένα έργο. Ξέχνα το χώρο και το χρόνο. Ξέχνα τη μητρική σου γλώσσα. Ξέχνα όσα συμβαίνουν γύρω σου ή έξω από τέσσερις τοίχους. Κράτα την ανάμνηση του πρότυπου επιμόρφωσης για κάθε ρόλο μας σε τούτη την κοινωνία. Λέγεται οικογένεια. Είναι το μοναδικό πράγμα που ισχύει και στον κόσμο του Κυνόδοντα.

Δε χρειάζεται να περάσει αρκετή ώρα για ν’ αφοσιωθείς σ’ αυτό τον καινούριο κόσμο. Τα πράγματα, αρχικά, δείχνουν ευχάριστα. Τα παιδιά ψυχαγωγούνται ή αθλούνται διαρκώς, η κάθε νέα λέξη που μαθαίνουν για να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους έχει μια εντελώς λάθος επεξήγηση (η οποία ηθελημένα προκαλεί το γέλιο του θεατή), ο γιος έχει το δικό του σεξουαλικό παιχνίδι στο πρόσωπο της Χριστίνας, που δουλεύει security στο εργοστάσιο του πατέρα, ενώ οι δύο αδελφές του εντρυφούν σε διάφορες μορφές τρυφερού... γλειψίματος. Είναι, δηλαδή, προφανές πως κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτή την οικογένεια. Καθώς αποκαλύπτονται όλο και περισσότερες αρχές που αφορούν σε συμπεριφορές και συνύπαρξη αποκλειστικά και μόνο εντός της οικίας της, εγκαταλείπουμε τις όποιες προβλέψιμες συγκρίσεις μ’ ένα μπουνιουελικό, σουρεαλιστικό σύμπαν που αστειεύεται στην παραμικρή έμφαση αλληγορίας και αφηνόμαστε στο παρθένο μονοπάτι της κινηματογραφικής εμπειρίας που πλάθει ο Γιώργος Λάνθιμος, αναζητώντας κατά διαστήματα μια συγγένεια με την κοινή λογική, το ανθρώπινα βιωμένο και τα όποια κοινωνικά στερεότυπα. Ανάλογα με την επαφή που θα έχετε με όλα αυτά, έτσι και θα αποκωδικοποιήσετε τον Κυνόδοντα.
Κυνόδοντας, PhotographΚανείς δε σκοπεύει να εξουδετερώσει το υποκειμενικό σε τούτο το φιλμ. Οι προοπτικές απλώνονται προς κάθε κατεύθυνση. Ο Κυνόδοντας μπορεί να είναι ένα κλινικά ψυχρό έργο για τη φρίκη του θεσμού της οικογένειας, που δεν τολμά ν’ ακουμπήσει το θέμα του με ρεαλιστικό τρόπο για να μην επιτρέψει την ταύτιση, να μην ανοίξει τα δικά σου τραύματα ιδρυματισμού από το παρελθόν του εγκλεισμού σου εκεί. Μπορεί να εκφράζει την άρνηση απέναντι στη διαιώνιση των ευθυνών και ρόλων ενός οικογενειάρχη on the making, ο οποίος επιλέγει την οδό ενός ψυχαναγκαστικού θρίλερ. Μπορεί να είναι ένα οριακά μελλοντολογικό σχόλιο πάνω στη φυγή και την απομόνωση από οτιδήποτε κι αν ήταν αυτό που πρώτα δημιουργήσαμε και εξαπλώσαμε σαν τέρας κι ύστερα κρυφτήκαμε μακριά του, σα μοναδική επιλογή σωτηρίας και ασφάλειας. Μπορεί να είναι μια νοσηρή φαντασία, πέρα από το ευκόλως εννοούμενο και ορατό, όπου κανείς δεν είναι μέλος μιας πραγματικής οικογένειας και οι υποτιθέμενοι γονείς απάγουν και μεγαλώνουν υπό τους δικούς τους νόμους και ψυχώσεις αυτιστικά όντα που στα δικά μας μάτια μοιάζουν με εικοσάχρονα, μα, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ανήλικα παιδιά. Μπορεί να είναι ένα βουνό από σενάρια πιθανοτήτων, τόσο ανοιχτά όσο και το φινάλε του, που θέλει να σου κλείσει το μάτι με αισιοδοξία ή να τραβήξει από τα ρουθούνια σου όσο οξυγόνο έχεις για να παραμείνεις στη ζωή.

Όπως κι αν τη δεις, η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου βρίσκει συχνότερα τα σύνορά της με το χώρο του φανταστικού, με ήρωες δίχως ονόματα, χθες, αύριο, τόπο και χρόνο, που με τη μορφή ανθρώπου και σε ρόλους γονέων και παιδιών ξέμειναν σε μια ιδανικά περιφραγμένη no man’s land, έξω από την οποία είσαι έρμαιο φρικτότερων κακών, όπως τα λυσσαλέα νύχια και δόντια του ανθρωποφάγου είδους της... γάτας! Προσωπικά, δε θέλω να πιστέψω σε τίποτε... κανονικό. Απλά, την κάθε φορά που θα παρακολουθώ ξανά τον Κυνόδοντα, θα επιδιώκω ένα ολοκληρωτικό disconnect με το εγώ κι όσα εκείνο κουβαλάει, μεγαλώνοντας μαζί μ’ αυτή την οικογένεια, σαν δυσλειτουργικό μέλος της κοινωνίας της μεγάλης οθόνης.

Πέρα από την εξαιρετική πρωτοτυπία και τα ευρήματα του σεναρίου που υπογράφει ο Λάνθιμος μαζί με τον Ευθύμη Φιλίππου, τις γεωμετρικές συμφωνίες και τις late seventies αισθητικές εμμονές του σκηνοθέτη, τις καλοκουρδισμένες, σχεδόν στεγνές από συναίσθημα ερμηνείες από το σύνολο του καστ, μια παράξενα εκτυφλωτική γύμνια στο φως και τα χρώματα του Θύμιου Μπακατάκη (respect!) και τη σοφή μη χρήση score επικάλυψης, ο Κυνόδοντας, ουσιαστικά, είναι αυτό που θα βρεις μέσα στο κεφάλι σου. Είναι αυτό που θα αναπνεύσει, θα σε απελευθερώσει ή θ’ απλώσει μέσα σου τη μαυρίλα ενός καρκίνου που θα σε κάνει να εύχεσαι να φύγεις όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τούτη τη ζωή. Μαζί, όμως, είναι και η καλύτερη ελληνική ταινία των τελευταίων είκοσι χρόνων. Που μπορεί ν’ αντέξει ακόμη και χωρίς την ταυτότητά της. Γιατί είναι ΣΙΝΕΜΑ.

Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει

*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής

ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ - ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΑΣΤΥ
Κοραή 4 (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο), 210-3214775, 2103221925.
Πεμ. - Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30

ΦΙΞ - Ν. ΣΜΥΡΝΗ - Π. ΦΑΛΗΡΟ
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ FILMCENTER
Λ. Συγγρού 106, Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 210-9215305.
Πεμ. - Τετ.: 17.00/ 18.45/ 20.45/ 22.45/ 00.30


Κυνόδοντας (2009): Dogtooth trailer

Dogtooth - International trailer

Έχοντας στις αποσκευές του τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού κινηματογράφου της τελευταίας δεκαετίας, στις Κάνες και όχι μόνο, ο Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου επέστρεψε στα μέρη μας, φέρνοντας μαζί και το τρέιλέρ του, που παίζονταν, σε δαιμονισμένη λούπα σύμφωνα με τον verbal, στη γιγαντοθόνη του ελληνικού περιπτέρου στη Croisette.

Συνοψίζοντας όσα χιλιοξαναματάπαμε (και όχι μόνο εδώ) προς όφελος όσων τώρα την ανακαλύπτουν, η παραγωγή της Boo Productions κέρδισε το Σάββατο το Prix Un Certain Regard, του δεύτερου τη τάξει τμήματος των Κανών με δουλειά θεωρητικά "να ενθαρρύνει καινοτόμες δημιουργίες νέων ταλέντων". Το τμήμα φέτος συγκέντρωσε αρκετές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες όλου του φεστιβάλ, αφού το κύριο διαγωνιστικό του προτίμησε κυρίως φλεβοτόμες δημιουργίες παλιών παραλυμένων. Κατακαταξιωμένα ονόματα, σα του Bong Joon-ho που έκανε όλον τον πλανήτη να τον προσέξει με το Gwoemul (2006) και του Cristian Mungiu που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα πριν δυο χρόνια, και ωραίοι νέοι σα τον Corneliu Porumboiu που όλοι περίμεναν ότι θα γυρίσει στη Ρουμανία με το μεγάλο βραβείο (και πήρε τελικά και το βραβείο της επιτροπής και αυτό των κριτικών), κάναν την επικράτηση του Λάνθιμου "θρίαμβο" σύμφωνα με το Variety, τη μεγαλύτερη έκδοση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ο Guardian τον χαρακτήρισε.. "νορβηγικό δράμα", ο Hollywood Reporter.. δε κατάλαβε ότι κέρδισε, αλλά όλη τη βδομάδα που πέρασε οι πιο ψυλλιασμένοι τρέχαν να γράψουν για τον Κυνόδοντα ακόμα και δίπλα στον Robert Pattinson, και προς το τέλος ακόμα και όσοι καταλαβαίναμε τι διάσταση θα είχε μια τέτοια επιτυχία αρχίσαμε να πιστεύουμε σε αυτή.

Ο verbal έγραψε ήδη στις Μάζες ότι
η κρυπτική πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια, αποκομμένη απ' την πραγματικότητα, πενταμελή οικογένεια, που μένει σ' ένα σπίτι κάπου στην ύπαιθρο, κλεισμένο μ' έναν ψηλό φράχτη, μέσα στον οποίο τα τρία παιδιά παίζουν κι εκπαιδεύονται όπως κρίνουν οι γονείς τους ότι αρμόζει, και νομίζουν ότι τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω απ' το σπίτι είναι παιχνίδια και ζόμπι είναι εκείνα τα κίτρινα λουλουδάκια που φυτρώνουν στην αυλή. Μόνη τους επαφή με τον υπόλοιπο πλανήτη, είναι μια σεκιουριτού, την οποία φέρνει για επίσκεψη ο πατέρας όταν χρειάζονται ανακούφιση οι σεξουαλικές ορμές του γιου και η οποία χαλάει την οικογενειακή γαλήνη, όταν χαρίζει ένα τσιμπιδάκι στη μεγάλη κόρη και ζητάει "κάτι άλλο" για αντάλλαγμα.
Και ο φίλος μας ο Boyd συμπλήρωσε στο Variety πως
Two brief erect-penis shots guarantee pic's arthouse cred.


European Film Awards 2009: Οι νικητές

EFA awards 2009: Michael Haneke wins Best Film, Direction, ScreenplayΜια χρονιά δυνατών ευρωπαϊκών ταινιών, γιόρτασε χθες βράδι η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, με την απονομή των βραβείων της στο γερμανικό Essen, κάτω απ’ τη στέγη του Lichtburgh, που κρατά απ’ το 1928 τον τίτλο του μεγαλύτερου κινηματοθεάτρου της Γερμανίας. Και το έκανε, επιβεβαιώνοντας την παντοκυριαρχία του Michael Haneke και του Das Weisse Band (2009) του, επί του έτερου τεράστιου διεκδικητή του τίτλου του φέτος, που δεν ήταν άλλος απ’ τον Jacques Audiard με τον Un Prophète (2009) του.

Οι δυο μεγάλοι δημιουργοί είχαν αναμετρηθεί πριν μερικούς μήνες στις Κάνες, όπως θα θυμάσαι, κάνοντας κόσμο να παραμιλά, κι ενώ τότε είχαν δει τα βραβεία της Croisette να μοιράζονται με τον πρώτο να παίρνει το Χρυσό Φοίνικα καλύτερης ταινίας και τον δεύτερο να παίρνει το Grand Prix της επιτροπής, η EFA είπε να καθαρίσει το κλίμα, δίνοντας τα βραβεία Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου στον Haneke κι αφήνοντας για τον Προφήτη, μονάχα τη διάκριση της Ανδρικής Ερμηνείας, για τον.. προφήτη, Tahar Rahim. Για τη Γυναικεία Ερμηνεία της στο The Reader (2008), τιμήθηκε η Kate Winslet, για να μην νιώθει το Όσκαρ της μοναξιά. Το κοινό βράβευσε, αναμενόμενα, το και εμπράκτως αποδεδειγμένα αγαπημένο του Slumdog Millionaire (2008), ο συνήθως κατατονικός Alberto Iglesias κέρδισε το βραβείο μουσικής για τη δουλειά του στις Abrazos Rotos (2009) κι οι Ακαδημαϊκοί τίμησαν για το σύνολο του έργου τους τον Ken Loach και την Isabelle Huppert, ενώ καλωσόρισαν στους κόλπους τους τον Peter Strickland, με το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ανακάλυψης για την Katalin Varga (2009) του.

Αυτομάτως πάντως, σβήνοντας τον υπόλοιπο συναγωνισμό, o Haneke πήρε και την ενίσχυσή του ως η στιβαρότερη παραγωγή της Γηραιάς Ηπείρου, μπας και συγκινηθεί κανένας απ’ τους επίτροπους της γηραιάς Ακαδημίας των Όσκαρ, και βάλει να τον δει, αντί να ψάχνει τι καινούρια εύπεπτη μπαναλιτέ με υπότιτλους κυκλοφορεί, να την ψηφίσει να φανεί πιονέρος σταυροφόρος. Όχι τόσο αυτομάτως, αλλά αρκούντως απογοητευτικά, χάρη στην παράδοξη πρεμούρα, τον απροβλημάτιστο ενθουσιασμό και τον υπερβάλλοντα ζήλο των Ελλήνων της EFA, σφαγιάστηκαν στη φετινή ψηφοφορία η Στρέλλα (2009) κι ο Κυνόδοντας (2009), οι ελληνικές παραγωγές που κατάφεραν μετά από σειρά ετών να εκπροσωπήσουν με φιλοδοξίες τη ντόπια κινηματογραφία στο εξωτερικό, πηγαίνοντας να κοντραριστούν με θηρία όπως το Slumdog Millionaire, το Fish Tank (2009) και το Låt den Rätte Komma In (2008) και χάνοντας όχι μονάχα μια θέση στην φετινή πεντάδα των υποψηφιοτήτων, αλλά και την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν το όποιο αβαντάρισμα μπορεί να τους έδινε μια τέτοια συμμετοχή του χρόνου, που πιθανότατα θα πρέπει να πείσουν κι εκείνη την άλλη Ακαδημία που λέγαμε --η μία απ’ αυτές τουλάχιστον, αν και για να ’σαι σίγουρος, κάτσε να δούμε κι η δικιά μας νεότευκτη Ακαδημία τι θ’ αποφασίσει.


Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2011: Τα βραβεία

52nd Thessaloniki International Film Festival

Τιγκαρισμένες αίθουσες και αδειανά δρομάκια ήταν για άλλη μια χρονιά το σκηνικό του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που έκλεισε απόψε την 52η διοργάνωσή του, απονέμοντας το Χρυσό της Αλέξανδρο στο κοινωνικό δράμα με θριλερικά αρώματα, ρώσικο Twilight Portrait. Ο Αργυρός Αλέξανδρος πήγε στο αλά ρουμάνικα κινηματογραφημένο, τσέχικο Eighty Letters, ενώ ο Χάλκινος στο Κολομβιανό ντοκιμαντερίστικο biopic Porfirio, με το ελληνικό ενδιαφέρον του Θύμιου Μπακατάκη στη φωτογραφία.

Fog Films: Το πρόγραμμα


Με την υποστήριξη των Μαζών, οι 140 σκηνοθέτες, παραγωγοί και λοιποί επαγγελματίες του εγχώριου χώρου που αποτελούν το κίνημα των Κινηματογραφιστών στην Ομίχλη, επέστρεψαν στο προσκήνιο για να πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους για μια εβδομάδα αφιερωμένη στον ελληνικό κινηματογράφο. Μια σειρά προβολών που θα δώσει στο κοινό την ευκαιρία να δει αυτή τη φρέσκια κινηματογραφική φουρνιά που, όχι μόνο αισθητικά, αλλά και πολιτικά, όπως δείχνουν τα πράγματα, ετοιμάζεται να δώσει στην ντόπια παραγωγή την ώθηση που χρειάζεται, ώστε απ’ το γκρουπάρισμα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, το κίνημα που εγκαινιάστηκε στις εποχές του Βούλγαρη, του Αγγελόπουλου και του Νίκου Νικολαΐδη για να σαπίσει στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας με τη βύθιση των Ελλήνων auteur σ’ ένα αυτιστικό καλλιτεχνικό σινεμά και την επικράτηση των σπασμωδικών εμπορικών ταινιών ιδιωτικών πρωτοβουλιών, ο ντόπιος κινηματογράφος να περάσει σε κάτι πιο σύγχρονο, στην εποχή του Σύγχρονου Ελληνικού Σινεμά.

Ενός σινεμά που ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια να μη δειλιάζει μπροστά στα επιθετικά και ριψοκίνδυνα ζωντανά κοινωνικά θέματα, και να τ’ αρπάζει απ’ τα γλυκάδια για να τα μετατρέψει σε άγριες καταθέσεις ψυχής και προβληματισμού που απαιτεί τη συμμετοχή του κοινού, όπως έκαναν οι ταινίες του Γιάνναρη, του Οικονομίδη, ή και του Αναστόπουλου, ταινίες που έστρωσαν το δρόμο για να έρθουν φέτος στο προσκήνιο τίτλοι όπως η Στρέλλα του Πάνου Χ. Κούτρα, η Ακαδημία Πλάτωνος του Φίλιππου Τσίτου κι ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου, τίτλοι που φιγουράρουν στις μεγάλες κινηματογραφικές μαζώξεις του εξωτερικού, κάνοντας τους αλλοδαπούς να οσμίζονται την άνοιξη μιας κινηματογραφικής σχολής που περιμένει ν’ αποκαλυφθεί.

Δείγματα αυτής της κινηματογραφικής σχολής, απ’ όλες τις κλίμακες της παραγωγής, θα έχεις την ευκαιρία να δεις ανάμεσα στις 23 ταινίες και ντοκιμαντέρ τελευταίας κοπής, που θα προβληθούν από τις 5 ως τις 11 Νοέμβρη στον κινηματογράφο Έλλη (Ακαδημίας 64), κι ύστερα να τα κουβεντιάσεις σε συζητήσεις, πάρτι και εκδηλώσεις συναφείς, που θα ολοκληρώσουν αυτήν την κινηματογραφική γιορτή, με στόχο να συναντήσουν οι ταινίες το κοινό τους και όχι να χτυπηθεί το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που, για να πιεστεί η πολιτεία, θα κληθεί να γιορτάσει την 50η επέτειό του με περιορισμένο εγχώριο δυναμικό. Τσέκαρε το πρόγραμμα των προβολών και ως συνήθως, μείνε συντονισμένος στο Movies for the Masses για συνεντεύξεις, trailers και αποκλειστικότητες, και αν είσαι γρήγορος, μπορεί να προλάβεις και τίποτε προσκλήσεις.


Flashback στα καλύτερα φιλμ της σεζόν 2009-2010

Δυο μασκοφορεμένα ανήλικα που κόβουν κώλους, ένας μασκοφορεμένος ψυχοπαθής που κόβει κεφάλια, και πολλοί μασκαράδες πολιτικοί που δε κόβουν τις μαλακίες είναι για τις μάζες τα πρόσωπα της σεζόν των ελληνικών αιθουσών που κλείνει το Δεκαπενταύγουστο.

Το εντυπωσιακότερο στη λίστα που ψήφιζες όλη τη χρονιά είναι κάτι θέσεις πιο κάτω, σε ένα ψεύτικο βυζί και ένα πληκτρολόγιο που σημάδεψαν την έξοδο του ελληνικού κινηματογράφου από τη μιζέρια και τον έβαλαν, με το τέλος της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, σε μια δεκάδα όπου δε περίμενες να μπει ούτε τον 22ο, μέχρι πριν λίγα χρόνια. Και τον έβαλαν διπλά, χάρη ίσως και στην ανάποδη (προς τη μιζέρια) τάση της παγκόσμιας παραγωγής, τάση που ελπίζεις πια να έπιασε πάτο και να ξεκίνησε αντίστροφη πορεία, με σημάδι το Inception (2010) του Christoper Nolan που θα εγκαινιάσει λίγο πολύ τη νέα μας σεζόν στις 24 Αυγούστου έχοντας ήδη από τώρα κλείσει μήνα στη κορυφή των κινηματογραφικών συζητήσεων, και όλων των συζητήσεων, του υπόλοιπου πλανήτη. Στα λίγα σημαντικά της περιόδου που πέρασε, μετράνε σαφώς το βάσιμα αυθάδικο Φεστιβάλ στην Ομίχλη, τα πρώτα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας, και το Sundance που τροφοδότησε με ανεξάρτητη παραγωγή τη τόλμη της αντίστοιχης (ανεξάρτητης) αμερικάνικης διανομής να βγάζει ταινίες στις αίθουσες μέσα στο μπλοκμπαστερικό κατακαλόκαιρο.



4.5/5Kick-Ass (2010)
Kick-Ass, Photograph
...δε κόβει απλά κώλους αλλά πιάνει να αποδομεί και να ενδοσκοπεί στη κόψη των μέσων, εκεί που δεν έχει προηγούμενο, διεκδικώντας θέση στη κινηματογραφική ιστορία...


Halloween II (2009)
Halloween II, Photograph
...o Rob Zombie αφηγείται ατρόμητα μια ιστορία ασυνείδητης φρενοβλάβειας που αν όχι τιποτάλλο σε αφήνει χορτασμένα άρρωστο...


In the Loop (2009)
In the Loop, Photograph
.. πολιτική σάτιρα τόσο καλή που πονάς και τόσο ακατάπαυστη που κάνει κατηγορηματικά σαλιγκαροκίνητη κάθε αντίστοιχη αμερικάνικη...



Up (2009)
...ακόμη ένα αριστουργηματικό φιλμ, που τούτη τη φορά απευθύνεται περισσότερο από ποτέ στο ενήλικο κοινό, παίρνοντας μελαγχολικά ρίσκα στην αφήγηση...


Στρέλλα (2009)
...πρέπει να δεις αυτή την ταινία στον καιρό της - και όχι μέσα από το πρίσμα του κλασικού, με το οποίο θα συναντηθεί δεκαετίες αργότερα....


District 9 (2009)
...ένα από τα εντυπωσιακότερα σκηνοθετικά ντεμπούτα της δεκαετίας...


Gamer (2009)
...ζωγραφίζει και σχολιάζει για το μεγάλο κοινό το επόμενο γιγαντιαίο πολιτισμικό κοντέινερ που ετοιμάζεται να εκραγεί κάτω από τα πόδια του...


A Serious Man (2009)
...προσπαθεί να γίνει διαβολικός μηχανισμός γελοιοποίησης της παραδοξότητας του σύμπαντος, και λειτουργεί έτσι τελικά πικρά καθαρτικά, με τη λύτρωση να είναι φυσικά αδύνατη...


Κυνόδοντας (2009)
...η καλύτερη ελληνική ταινία των τελευταίων είκοσι χρόνων....


Prince of Persia: The Sands of Time (2010)
...δε θα κάνει καμία πιτσιρίκα να μουσκεύει ακριβώς όσο οι αγαπημένοι της τυχοδιώκτες κουρσάροι συγκεκριμένου κεντροαμερικάνικου αρχιπελάγους, από την άλλη είναι ότι ονειρευόσουνα σαν αφορμή για να τη πας μετά σπίτι να της δείξεις και το.. παιχνίδι...



Σε ότι μπορεί να σου ξέφυγε, σημείωσε Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans (2009), Mary and Max (2009), Moon (2009), La Teta Asustada (2009) και Get Him to the Greek (2010) με τέσσερα αστεράκια, και (500) Days of Summer (2009), Chugyeogja (2008), Man on Wire (2008) και Centurion (2010) με τρία και μισό. Μια θέση ψηλά, ανάμεσα στις φιλμοποιημένες φωτογραφίες, ανήκει και στον George Clooney όσο περιμένει το αεροπλάνο για τον επόμενο προορισμό όπου θα απολύσει κόσμο. Στη πρώτη θέση της λίστας του cinemad, το Up in the Air (2009) στην Αμερική το έφαγε τη τελευταία στιγμή (από την οσκαρική κούρσα) η ψευτοτρισδιάστατη μαστούρα του Avatar (2009), και στην Ελλάδα (από το τοπ 10 των Μαζών όπου μπαινόβγαινε μέχρι τη προηγούμενη βδομάδα) το παραμυθοποιημένο παιχνίδι του Πρίγκιπα της Περσίας (2010), σαφείς ενδείξεις του τι προτιμάμε τελικά όλοι από το να αντιμετωπίζουμε τη πραγματικότητα στο πανί.



Up in the Air (2009)
Up in the Air, Photograph
...γραπώνει το timing των καταστάσεων εκεί έξω, το μετατρέπει σε κινηματογραφικό συστατικό και, με μια αγγιχτική φυσικότητα στις ερμηνείες, σε παρασύρει μέσα σ’ ένα τραγικό κοινωνικό σχόλιο...


Attenberg (2010): Venezia 67 trailer

Attenberg - International Trailer

Από το trailer που εξαπολύθηκε στα δίκτυα αργά χθες βράδυ, το Attenberg (2010) της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη έχει ήδη αρχίσει να χαιρετίζεται ως ο νέος Κυνόδοντας (2009), κι όχι μόνο γιατί αυτή η δεύτερη σκηνοθετική δουλειά της παραγωγού του Γιώργου Λάνθιμου στην προηγούμενη και την επόμενη ταινία του, δείχνει να ομοιάζει θεματικά και αφηγηματικά με τον τίτλο που έκανε την Ελλάδα καυτή αγορά για φεστιβαλικά υλικά, κι ούτε επειδή ο ίδιος ο Λάνθιμος είναι παρών για να διαμορφώσει άλλη μια σκηνή άβολου σεξουαλικού προσανατολισμού, όπως (θα 'χεις βαρεθεί να βλέπεις από το πρωί ότι) σημειώσανε οι μαζοκολλητοί στο Twitch. Αλλά και γιατί η αμερικανοτραφής σκηνοθέτις, φέρνει τη χώρα σε δεύτερο major κινηματογραφικό πανηγύρι για δεύτερη συνεχή χρονιά μετά τις δάφνες των Κανών, σπάζοντας απουσία 6 ετών απ’ τη Βενετία, που έχει να επιλέξει ελληνικό τίτλο απ’ την εποχή του Delivery (2004), του Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Παρά τις ομοιότητες πάντως, και την πρεμούρα σχετικών και άσχετων να τις υπογραμμίσουν, ο Γιώργος Κρασσακόπουλος της Athens Voice, που είδε την ταινία στην πρωινή της δημοσιογραφική, μας την περιγράφει ως συγκλονιστική, αλλά και ολότελα διαφορετική: "Περισσότερο από μια ιστορία σεξουαλικής και συναισθηματικής ενηλικίωσης το Attenberg είναι μια διαφωτιστική βόλτα στον ανθρώπινο ζωολογικό κήπο, μια θεαματική σύγκρουση του εσωτερικού χάους των ενστίκτων με την ξεκάθαρα δομημένη κοινωνία που μάς περιβάλλει. Μια ιστορία για τον θάνατο και την αγάπη, το σεξ και την μουσική, τις άτσαλες κινήσεις, την δίχως κατεύθυνση πορεία μας που ονομάζουμε ζωή. Μια «αληθινή» ιστορία, ειπωμένη δίχως κυνισμό αλλά με μια ειλικρίνεια, καθαρότητα και δύναμη που συγκλονίζει". Το Attenberg έχει μια ακόμη δημοσιογραφική απόψε και θα κάνει την επίσημη παγκόσμια πρώτη του στη Βενετία αύριο, για να φύγει για τα κόκκινα χαλιά του Toronto, στο πρόγραμμα του οποίου ο Δημήτρης Εϊπίδης εξαίρει την ικανότητα της Τσαγγάρη να γεννάει μαγεία μέσα από άχαρα κομμάτια πέτρας, για να μετατρέψει τα ημιεγκαταλελειμμένα ερείπια του βιομηχανικού Attenberg σ’ ενα μείγμα αρχαίου νεκροταφείου και μαγεμένου μνημείου, όπου προσπαθούν να διαιωνίσουν το είδος τους, ζώα που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν απ’ τη θανατηφόρα μεταβιομηχανική μοναξιά που χαράσσει και τους ήρωες της σκηνοθέτιδος. Που υποθέτω μπορεί και να σε τρομάξει λίγο, όπως μπορεί να κάνει και η ιστορία για την κόρη του αρχιτέκτονα της στέρφας πειραματικής πόλης του τίτλου, που έχει μεγαλώσει απουσία οποιασδήποτε ανθρώπινης επαφής πέραν αυτής που μπορεί να της προσφέρει ο γονιός της, και γνωρίζεται με την ανθρώπινη διαδραστικότητα κομματάκι αργά στη ζωή της, όταν εμφανίζεται ένας όμορφος ξένος για δουλειές. Το παρελθόν όμως της Τσαγγάρη, που υπήρξε συνιδρυτής του διεθνούς φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Cinematexas και είχε φιγουράρει στη λίστα των επιλογών των κριτικών της Village Voice με το ντεμπούτο της, The Slow Business of Going (2000), αφήνει αρκετές υποσχέσεις για να ρισκάρεις στο παρόν της.



Previously on Movies for the Masses: Essential Killing (2010): Venezia 67 trailer

Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων (2009): Evil II exclusive teaser


Κατευθείαν απ’ την κόλαση του post production μάς ήρθε σήμερα το teaser του Κακού στην Εποχή των Ηρώων, της ελληνικής ταινίας που, αν έχεις το θεό σου, περιμένεις πιο πολύ κι από πολλές εισαγόμενες για φέτος. Teaser που από την ερχόμενη Πέμπτη θα σου προσφέρει τον πιο σοβαρό λόγο να πας στις αίθουσες να δεις τις σιδερόβεργες του Terminator: Salvation (2009).

Όπως θα θυμάσαι, το πρώτο Κακό (2005), ήταν ένα ευρηματικά καλοφτιαγμένο και υποδειγματικά προσεγμένο B-movie αξιώσεων, που έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά ακριβώς όσο χρειαζόταν για να μην πνιγεί απ’ το βάρος των οικονομικών ελλείψεών του, μια μικρή ανεξάρτητη παραγωγή που είχε κάνει την ριψοκίνδυνη μερίδα της Αθήνας να παραμιλάει όταν της πρωτοπαρουσιάστηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας του 2005 (μια απ’ τις καλύτερες στιγμές του φεστιβάλ, ever) και μετά μεταδόθηκε σαν ίωση από στόμα σε στόμα, all the way ως το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πριν ξενιτευτεί για να ταξιδέψει σε διάφορα φεστιβάλ ανά την υφήλιο και να επιστρέψει αργότερα στην πόλη του, για προβληθεί πανηγυρικά το 2007 στο Cult Film Festival του Gagarin (μαζί με την Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999), του Πάνου Κούτρα –οι καλύτερες στιγμές κι αυτού του φεστιβάλ, ever).

Τέσσερα χρόνια μετά, το τρίο των Πέτρου Νούσια, Γιώργου Νούσια και Claudio Bolivar, που σηκώνουν εξίσου τους δημιουργικούς φόρτους, επιστρέφει κάτι χιλιετίες πίσω, ψάχνοντας μεταξύ σύγχρονης κι αρχαίας Ελλάδας, τις απαρχές του προαιώνιου κακού, που στο πολυαναμενόμενο sequel φαίνεται να έχει κατακλείσει την Αθήνα και απειλεί να μετατρέψει και τους υπόλοιπους κατοίκους σε λιμασμένα ζόμπι, όπως είχε κάνει και την εποχή των σανδαλιών, των χιτώνων και των πέτρινων κοιλιακών. Οι Γιώργος Χρανιώτης, Αποστόλης Τότσικας και Ντίνος κι Ορφέας Αυγουστίδης έχουν προστεθεί σ’ όσους είχαν επιζήσει απ’ την επίθεση της πρώτης ταινίας κι όπως καταλαβαίνεις απ’ τα ονόματα, πλέον οι αδερφοί Νούσια τρεις δημιουργοί παίζουν σε πολύ μεγαλύτερο γήπεδο, με την Audio Visual να βοηθά την Ekso Productions στην παραγωγή, ενώ κάπου εκεί μέσα μπλέκεται (μεταξύ πολλών άλλων και με συμμετοχή οικονομική μόνο) κι η Boo Productions, η οποία, με τον Γιώργο Τσούργιαννη, don’t you know it, φούσκωνε από συγκίνηση και περηφάνια πριν μερικές βδομάδες στις Κάνες, ως παραγωγός του Κυνόδοντα (2009) του Γιώργου Λάνθιμου. Εκεί στις Κάνες είχα πετύχει και τον Γιώργο Νούσια, πάντως, να βολτάρει στο market και να προβάλει σε υποψήφιους αγοραστές κι ενδιαφερόμενα φεστιβάλ, αυτό το teaser που βλέπεις από πάνω, μαζί και μ’ ένα συνοδευτικό 7λεπτο promo. Που πολύ θα ήθελα να πιάσω στα χέρια μου, και μην ανησυχείς, το προσπαθώ. Προς το παρόν, αρκέσου στο teaser, σ’ εκείνο το set visit που είχαμε κάνει τον περασμένο Οκτώβρη και στο ότι οι δημιουργοί δουλεύουν πυρετωδώς με ανοιχτά συγχρόνως όλα τα μέτωπα του post-production (μοντάζ, μιξάζ, χρώματα κι αρώματα κι εφέ), για να έχουν κλειδώσει διάρκεια και ύφος ως το τέλος του Αυγούστου. Κι αν δεν έχουν κλατάρει μέχρι τότε, να σιγουρέψουν ημερομηνία κανονικής εξόδου, μάλλον την πρώτη βδομάδα του ερχόμενου Οκτώβρη.


Previously on Movies for the Masses: Κυνόδοντας (2009): Dogtooth trailer

Ψυχή Βαθιά (2009): Trailer εμφυλίου


Μετά την πρεμιέρα του στο in.gr, έφτασε και στα χέρια μας το trailer της πολυαναμενόμενης επιστροφής του Παντελή Βούλγαρη, πέντε χρόνια μετά τις μισοψημένες μελοφιλικές και παραδουλεμένες Νύφες (2004), χρόνια όμως που πέρασε σκυμμένος πάνω απο ιστορικά ντοκουμέντα, μαρτυρίες, μελέτες κι αφηγήσεις, για να γράψει το σενάριο για ένα θέμα που θυμάται να τον κυνηγάει από πιτσιρικά. Γυρίζοντας πίσω στους τελευταίους μήνες του Εμφυλίου, ο Βούλγαρης ψάχνει στα μουντά, ξεβαμμένα χρώματα των βουνών της Δυτικής Μακεδονίας, "ένα Ρέκβιεμ για τους αφανείς και τους άκλαυτους εικοσάχρονους του εμφυλίου", όπως αποκαλεί την ιστορία δυο αδερφιών σε αντίπαλα στρατόπεδα, που οδηγούν μέσα απ’ τα δύσβατα μονοπάτια της περιοχής, ο ένας τον Εθνικό Στρατό κι ο άλλος τον Δημοκρατικό.

Κι όπως μπορείς να φανταστείς, αυτό θα τους οδηγήσει στο δράμα της ταινίας, που στάζει ήδη απ’ την οθόνη στο πληκτρολόγιο και το οποίο μπορεί να μη φαντάζει ιδιαίτερα εμπνευσμένο, αλλά τουλάχιστον θα δώσει στον Βούλγαρη την ευκαιρία να κάνει άλλη μια τομή σ’ ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός απ’ αυτά που τόσο τον εμπνέουν, κι ένα μάλιστα απ’ τα πιο νεφελώδη της νεοελληνικής Ιστορίας, όχι απ’ τη σκοπιά του ιστορικού, ή του πολιτικού όμως, όπως λέει στη σημείωμά του, αλλά απ’ αυτήν του καλλιτέχνη, που “καταθέτει αυτό που του αναλογεί, αυτό που μέσα του, επιμένει να τον συγκλονίζει”. Η Village Films που περιμένει την ταινία για να τη διανείμει στις αίθουσές της, απέναντι απ’ τον Κυνόδοντα (2009), ποντάρει πολλά επάνω της όπως καταλαβαίνεις, οπότε είναι μάλλον σημαντικό που στο trailer δεν καίει τις περιορισμένες εμφανίσεις του Θανάση Βέγγου και του Βαγγέλη Μουρίκη που κρατούν μικρούς ρόλους στην ιστορία, αλλά αφήνει να φανούν κι οι πρωτάρηδες Χρήστος Καρτέρης και Γιώργος Αγγέλκος, που πρωταγωνιστούν ανάμεσα σε άλλους ερασιτέχνες ηθοποιούς, ντόπιους της Δυτικής Μακεδονίας, όπου και έκανε τα γυρίσματά του ο Βούλγαρης.


Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.