Showing posts sorted by date for query κυνόδοντας. Sort by relevance Show all posts

Ψυχή Βαθιά (2009): Trailer εμφυλίου


Μετά την πρεμιέρα του στο in.gr, έφτασε και στα χέρια μας το trailer της πολυαναμενόμενης επιστροφής του Παντελή Βούλγαρη, πέντε χρόνια μετά τις μισοψημένες μελοφιλικές και παραδουλεμένες Νύφες (2004), χρόνια όμως που πέρασε σκυμμένος πάνω απο ιστορικά ντοκουμέντα, μαρτυρίες, μελέτες κι αφηγήσεις, για να γράψει το σενάριο για ένα θέμα που θυμάται να τον κυνηγάει από πιτσιρικά. Γυρίζοντας πίσω στους τελευταίους μήνες του Εμφυλίου, ο Βούλγαρης ψάχνει στα μουντά, ξεβαμμένα χρώματα των βουνών της Δυτικής Μακεδονίας, "ένα Ρέκβιεμ για τους αφανείς και τους άκλαυτους εικοσάχρονους του εμφυλίου", όπως αποκαλεί την ιστορία δυο αδερφιών σε αντίπαλα στρατόπεδα, που οδηγούν μέσα απ’ τα δύσβατα μονοπάτια της περιοχής, ο ένας τον Εθνικό Στρατό κι ο άλλος τον Δημοκρατικό.

Κι όπως μπορείς να φανταστείς, αυτό θα τους οδηγήσει στο δράμα της ταινίας, που στάζει ήδη απ’ την οθόνη στο πληκτρολόγιο και το οποίο μπορεί να μη φαντάζει ιδιαίτερα εμπνευσμένο, αλλά τουλάχιστον θα δώσει στον Βούλγαρη την ευκαιρία να κάνει άλλη μια τομή σ’ ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός απ’ αυτά που τόσο τον εμπνέουν, κι ένα μάλιστα απ’ τα πιο νεφελώδη της νεοελληνικής Ιστορίας, όχι απ’ τη σκοπιά του ιστορικού, ή του πολιτικού όμως, όπως λέει στη σημείωμά του, αλλά απ’ αυτήν του καλλιτέχνη, που “καταθέτει αυτό που του αναλογεί, αυτό που μέσα του, επιμένει να τον συγκλονίζει”. Η Village Films που περιμένει την ταινία για να τη διανείμει στις αίθουσές της, απέναντι απ’ τον Κυνόδοντα (2009), ποντάρει πολλά επάνω της όπως καταλαβαίνεις, οπότε είναι μάλλον σημαντικό που στο trailer δεν καίει τις περιορισμένες εμφανίσεις του Θανάση Βέγγου και του Βαγγέλη Μουρίκη που κρατούν μικρούς ρόλους στην ιστορία, αλλά αφήνει να φανούν κι οι πρωτάρηδες Χρήστος Καρτέρης και Γιώργος Αγγέλκος, που πρωταγωνιστούν ανάμεσα σε άλλους ερασιτέχνες ηθοποιούς, ντόπιους της Δυτικής Μακεδονίας, όπου και έκανε τα γυρίσματά του ο Βούλγαρης.


Κυνόδοντας (2009): ΜΚ2 trailer πρεμιέρας


Update 22/10/2009: Το MK2 trailer είχε αφαιρεθεί κατόπιν αιτήματος της εταιρείας παραγωγής, που το είχε κρίνει ως πολύ αποκαλυπτικό. Στη θέση του, έχει μπει ένα clip με ένα απ' τα ιδιότυπα παιχνίδια που διοργανώνονται στο σπίτι της οικογένειας με τον ψηλό φράχτη.
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην έχουμε ήδη χιλιοπεί εδώ και να μην έχει ξαναειπωθεί και παραέξω, γι’ αυτήν την ταινία που έχει πια γίνει σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο, κι εντελώς επάξια σου λέω εγώ κι ένα σωρό άλλοι, στη γλώσσα μας και σε διάφορες άλλες, ξέροντας όμως νομίζω όλοι, ότι αυτό είναι κάτι που θα αμφισβητηθεί έτσι κι αλλιώς, όταν η ταινία συναντήσει το κοινό στις αίθουσες, όπως οφείλει άλλωστε να γίνεται με κάθε ταινία τέτοιας αξίας, δυναμικής, επιτυχίας, αλλά κι ασυμβίβαστης κι αποφασιστικής γραφής.

Αφού μοίρασε ρέστα σε φεστιβαλιστές και γραφιάδες στις Κάνες και στο Toronto κι έκλεισε συμφωνίες διανομής σε χώρες που θυμούνται τους Έλληνες μονάχα για τον Parthenon και το souvlaki, η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου με τον φοίνικα του Un Certain Regard στην αφίσα, μπήκε και στο πρόγραμμα των Νυχτών Πρεμιέρας, για να κάνει την επίσημη ελληνική πρεμιέρα της απόψε, στην αίθουσα του Δαναού 1. Αίθουσα που βρέθηκε με ξεπουλημένη όλη της τη χωρητικότητα, μερικές ώρες μονάχα μετά την ανακοίνωση του τίτλου στο πρόγραμμα προβολών, χάρη στην εκρηκτική ζήτηση για (τις περιορισμένες) θέσεις, η οποία δημιούργησε και τα διάφορα προβλήματα που θα θυμάσαι στη συνεννόηση του φεστιβάλ με το κοινό του, και τα οποία δεν χρειάζεται πολύ φαντασία για να συνδέσεις με τη μεταφορά της παράλληλης προβολής του Δαναού 2, σε άλλη μέρα και ώρα στο ωρολόγιο.

Για την προβολή της ταινίας στο Toronto πριν καμιά βδομάδα, η τεράστια γαλλική MK2, που χειρίζεται τις παγκόσμιες πωλήσεις της ταινίας, κυκλοφόρησε ένα καινούριο trailer, που έχει γίνει διαβόητο πια σε ορισμένους κύκλους, για την κόκκινη στάμπα του spoilerific που της κόλλησε ο cinemad. Οπότε, αν δεν κρατιέσαι μέχρι την κανονική κυκλοφορία του Κυνόδοντα στις αίθουσες, στις 22 Οκτωβρίου (απέναντι απ’ την Ψυχή Βαθιά του Παντελή Βούλγαρη) και δε σε φτάνει να ξαναδείς τη συνέντευξη των συντελεστών στις Κάνες, τη βράβευση του Λάνθιμου, ή το instant reaction του μετά, στα σκαλιά του Debussy, ε τότε πάτα το play στο trailer, αλλά κατανάλωσε υπεύθυνα και θεωρήσου προειδοποιημένος.


Previously on Movies for the Masses: Harry Brown (2009): Ωμό trailer

Επίσημη πρεμιέρα απόψε στις 22:30 στο ΔΑΝΑΟ, παρουσία των συντελεστών

Το Κακό στην Εποχή των Ηρώων (2009): Evil II exclusive teaser


Κατευθείαν απ’ την κόλαση του post production μάς ήρθε σήμερα το teaser του Κακού στην Εποχή των Ηρώων, της ελληνικής ταινίας που, αν έχεις το θεό σου, περιμένεις πιο πολύ κι από πολλές εισαγόμενες για φέτος. Teaser που από την ερχόμενη Πέμπτη θα σου προσφέρει τον πιο σοβαρό λόγο να πας στις αίθουσες να δεις τις σιδερόβεργες του Terminator: Salvation (2009).

Όπως θα θυμάσαι, το πρώτο Κακό (2005), ήταν ένα ευρηματικά καλοφτιαγμένο και υποδειγματικά προσεγμένο B-movie αξιώσεων, που έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά ακριβώς όσο χρειαζόταν για να μην πνιγεί απ’ το βάρος των οικονομικών ελλείψεών του, μια μικρή ανεξάρτητη παραγωγή που είχε κάνει την ριψοκίνδυνη μερίδα της Αθήνας να παραμιλάει όταν της πρωτοπαρουσιάστηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας του 2005 (μια απ’ τις καλύτερες στιγμές του φεστιβάλ, ever) και μετά μεταδόθηκε σαν ίωση από στόμα σε στόμα, all the way ως το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πριν ξενιτευτεί για να ταξιδέψει σε διάφορα φεστιβάλ ανά την υφήλιο και να επιστρέψει αργότερα στην πόλη του, για προβληθεί πανηγυρικά το 2007 στο Cult Film Festival του Gagarin (μαζί με την Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999), του Πάνου Κούτρα –οι καλύτερες στιγμές κι αυτού του φεστιβάλ, ever).

Τέσσερα χρόνια μετά, το τρίο των Πέτρου Νούσια, Γιώργου Νούσια και Claudio Bolivar, που σηκώνουν εξίσου τους δημιουργικούς φόρτους, επιστρέφει κάτι χιλιετίες πίσω, ψάχνοντας μεταξύ σύγχρονης κι αρχαίας Ελλάδας, τις απαρχές του προαιώνιου κακού, που στο πολυαναμενόμενο sequel φαίνεται να έχει κατακλείσει την Αθήνα και απειλεί να μετατρέψει και τους υπόλοιπους κατοίκους σε λιμασμένα ζόμπι, όπως είχε κάνει και την εποχή των σανδαλιών, των χιτώνων και των πέτρινων κοιλιακών. Οι Γιώργος Χρανιώτης, Αποστόλης Τότσικας και Ντίνος κι Ορφέας Αυγουστίδης έχουν προστεθεί σ’ όσους είχαν επιζήσει απ’ την επίθεση της πρώτης ταινίας κι όπως καταλαβαίνεις απ’ τα ονόματα, πλέον οι αδερφοί Νούσια τρεις δημιουργοί παίζουν σε πολύ μεγαλύτερο γήπεδο, με την Audio Visual να βοηθά την Ekso Productions στην παραγωγή, ενώ κάπου εκεί μέσα μπλέκεται (μεταξύ πολλών άλλων και με συμμετοχή οικονομική μόνο) κι η Boo Productions, η οποία, με τον Γιώργο Τσούργιαννη, don’t you know it, φούσκωνε από συγκίνηση και περηφάνια πριν μερικές βδομάδες στις Κάνες, ως παραγωγός του Κυνόδοντα (2009) του Γιώργου Λάνθιμου. Εκεί στις Κάνες είχα πετύχει και τον Γιώργο Νούσια, πάντως, να βολτάρει στο market και να προβάλει σε υποψήφιους αγοραστές κι ενδιαφερόμενα φεστιβάλ, αυτό το teaser που βλέπεις από πάνω, μαζί και μ’ ένα συνοδευτικό 7λεπτο promo. Που πολύ θα ήθελα να πιάσω στα χέρια μου, και μην ανησυχείς, το προσπαθώ. Προς το παρόν, αρκέσου στο teaser, σ’ εκείνο το set visit που είχαμε κάνει τον περασμένο Οκτώβρη και στο ότι οι δημιουργοί δουλεύουν πυρετωδώς με ανοιχτά συγχρόνως όλα τα μέτωπα του post-production (μοντάζ, μιξάζ, χρώματα κι αρώματα κι εφέ), για να έχουν κλειδώσει διάρκεια και ύφος ως το τέλος του Αυγούστου. Κι αν δεν έχουν κλατάρει μέχρι τότε, να σιγουρέψουν ημερομηνία κανονικής εξόδου, μάλλον την πρώτη βδομάδα του ερχόμενου Οκτώβρη.


Previously on Movies for the Masses: Κυνόδοντας (2009): Dogtooth trailer

Κυνόδοντας (2009): Dogtooth trailer

Dogtooth - International trailer

Έχοντας στις αποσκευές του τη μεγαλύτερη διάκριση του ελληνικού κινηματογράφου της τελευταίας δεκαετίας, στις Κάνες και όχι μόνο, ο Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου επέστρεψε στα μέρη μας, φέρνοντας μαζί και το τρέιλέρ του, που παίζονταν, σε δαιμονισμένη λούπα σύμφωνα με τον verbal, στη γιγαντοθόνη του ελληνικού περιπτέρου στη Croisette.

Συνοψίζοντας όσα χιλιοξαναματάπαμε (και όχι μόνο εδώ) προς όφελος όσων τώρα την ανακαλύπτουν, η παραγωγή της Boo Productions κέρδισε το Σάββατο το Prix Un Certain Regard, του δεύτερου τη τάξει τμήματος των Κανών με δουλειά θεωρητικά "να ενθαρρύνει καινοτόμες δημιουργίες νέων ταλέντων". Το τμήμα φέτος συγκέντρωσε αρκετές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες όλου του φεστιβάλ, αφού το κύριο διαγωνιστικό του προτίμησε κυρίως φλεβοτόμες δημιουργίες παλιών παραλυμένων. Κατακαταξιωμένα ονόματα, σα του Bong Joon-ho που έκανε όλον τον πλανήτη να τον προσέξει με το Gwoemul (2006) και του Cristian Mungiu που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα πριν δυο χρόνια, και ωραίοι νέοι σα τον Corneliu Porumboiu που όλοι περίμεναν ότι θα γυρίσει στη Ρουμανία με το μεγάλο βραβείο (και πήρε τελικά και το βραβείο της επιτροπής και αυτό των κριτικών), κάναν την επικράτηση του Λάνθιμου "θρίαμβο" σύμφωνα με το Variety, τη μεγαλύτερη έκδοση της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Ο Guardian τον χαρακτήρισε.. "νορβηγικό δράμα", ο Hollywood Reporter.. δε κατάλαβε ότι κέρδισε, αλλά όλη τη βδομάδα που πέρασε οι πιο ψυλλιασμένοι τρέχαν να γράψουν για τον Κυνόδοντα ακόμα και δίπλα στον Robert Pattinson, και προς το τέλος ακόμα και όσοι καταλαβαίναμε τι διάσταση θα είχε μια τέτοια επιτυχία αρχίσαμε να πιστεύουμε σε αυτή.

Ο verbal έγραψε ήδη στις Μάζες ότι
η κρυπτική πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια, αποκομμένη απ' την πραγματικότητα, πενταμελή οικογένεια, που μένει σ' ένα σπίτι κάπου στην ύπαιθρο, κλεισμένο μ' έναν ψηλό φράχτη, μέσα στον οποίο τα τρία παιδιά παίζουν κι εκπαιδεύονται όπως κρίνουν οι γονείς τους ότι αρμόζει, και νομίζουν ότι τα αεροπλάνα που πετάνε πάνω απ' το σπίτι είναι παιχνίδια και ζόμπι είναι εκείνα τα κίτρινα λουλουδάκια που φυτρώνουν στην αυλή. Μόνη τους επαφή με τον υπόλοιπο πλανήτη, είναι μια σεκιουριτού, την οποία φέρνει για επίσκεψη ο πατέρας όταν χρειάζονται ανακούφιση οι σεξουαλικές ορμές του γιου και η οποία χαλάει την οικογενειακή γαλήνη, όταν χαρίζει ένα τσιμπιδάκι στη μεγάλη κόρη και ζητάει "κάτι άλλο" για αντάλλαγμα.
Και ο φίλος μας ο Boyd συμπλήρωσε στο Variety πως
Two brief erect-penis shots guarantee pic's arthouse cred.


Κάνες 2009: Τα βραβεία


Ο Michael Haneke τιμήθηκε με τον φετινό Χρυσό Φοίνικα για το Weiße Band (2009) του, στη λήξη του 62ου φεστιβάλ των Κανών, μια λήξη της οποίας η τελετή απέδειξε ότι φέτος η διοργάνωση είχε πολύ περισσότερα βραβεία να μοιράσει απ' ότι ταινίες που να τα αξίζουν, με αποτέλεσμα οι μισές τουλάχιστο απονομές να συνοδευτούν από γιούχες.

Το μεγάλο βραβείο έδωσε στον σκηνοθέτη η Isabelle Huppert, πρόεδρος στη φετινή επιτροπή και πρωταγωνίστρια στη Δασκάλα του Πιάνου (2001) του (Haneke) που είχε μισοσκουπίσει τις απονομές στη Croisette οχτώ (8) χρόνια νωρίτερα αλλά χωρίς να καταφέρει τη σημαντικότερη τότε. Η ταινία, που κατατρομοκρατεί και πάλι τη σύγχρονη μπουρζουαζία όπως αναφέρει χαρακτηριστικότερα απ' όλους το AFP, κουβάλαγε τη κατάρα της κριτικής αποδοχής από τη Πέμπτη, ενισχυμένη από χτες και με το βραβείο FIPRESCI (τιμή που είχε λαβει και το Caché (2005) για να περιοριστεί στη συνέχεια στο βραβείο σκηνοθεσίας). Παρολαυτά, η εκλεκτική συγγένεια του Haneke με την Huppert του βγήκε στο τέλος συν, αντί για μείον όπως υπολογίζαμε αρκετοί χωρίς να υπολογίζουμε παράλληλα και τη βοργιαστική ευρωπαϊκή παράδοση αιώνων και δη και στα καλλιτεχνικά -- οι φήμες φουσκώναν όλη τη βδομάδα ότι οι διαφωνίες και οι συμπάθειες μέσα στην επιτροπή ήταν έντονες, το αποτέλεσμα έδειξε ότι επικράτησε σχετική συμμόρφωση με τις απέξω γνώμες, και μπορείς να φανταστείς ποιοι συμβάλλανε περισσότερο σε αυτό. Το Weiße Band είχε πουληθεί για αμερικάνικη διανομή (στη Sony Classics) με το που προσγειώθηκε στις Κάνες, πράγμα που αυτόματα το έβαλε στη κατηγορία ενδιαφέροντος και για το ευρύτερο κινηματογραφόφιλο κοινό, μαζί με το Bright Star (2009) της Jane Campion που είχε μαζέψει υποψήφιους αγοραστές πολύ νωρίτερα και στις Κάνες ξεκίνησε ουσιαστικά την οσκαρική του καμπάνια.

Το Μεγάλο Βραβείο (Grand Prix) και δεύτερο σε σημασία μετά το πραγματικό μεγάλο βραβείο, πήρε ο Jacques Audiard για τον Un Prophète (2009), παραγωγή που έκανε τους Γάλλους να τη συγκρίνουν ξανά και ξανά (και ξανά) με τους Goodfellas (1990) του Scorsese, και τους αλλοεθνείς να τη βρίσκουν πολύ καλή σε σχέση με τις υπόλοιπες αλλά λειψή ακόμα και σε σύγκριση με τα Gomorra (2008) του Garrone. Τρίτο βραβείο, μεγάλο σύμφωνα με τη σειρά απονομής, και τιμητικό για τη θρυλική του καριέρα και ακόμα περισσότερο για το γεγονός ότι ζει ακόμα, πήρε ο 90άρης Alain Resnais για τα Herbes Folles (2009), και μάλλον με το σκεπτικό ότι αν έπαιρνε οποιοδήποτε άλλο (όπως ακούγονταν), τότε θα μάζευε και τα περισσότερα boos. Μεγάλο αντι-βραβείο δόθηκε για πρώτη φορά από τη χριστιανική "οικουμενική" επιτροπή, στον Αντίχριστο (2009) του Lars von Trier, γιατί "προτείνει ότι η γυναίκα πρέπει να καεί παλουκωμένη για να μπορέσει ο άνθρωπος να ορθοποδήσει", πράγμα το οποίο προτείνουν και οι Μάζες και όλες οι θρησκείες από αρχαιοτάτων χρόνων αλλά τείνει να ξεχαστεί στον 21ο αιώνα.

Το κλίμα στις Κάνες δεν ήταν καλό από την αρχή, τα ξενοδοχεία ψάχναν κόσμο μέχρι τις τελευταίες μέρες, η αμερικάνικη βιομηχανία ενδιαφέρθηκε ελαχιστότατα να παρουσιαστεί, το διαγωνιστικό έγινε λίστα μπουγάδας για να προσελκύσει τους υπόλοιπους. Και το 'φαγε και ο γάιδαρος, με τη μεγάλη επιτροπή να έχει για τέταρτη φορά στην ιστορία Madame la Présidente και για πρώτη γυναικεία πλειοψηφία (5-4) για να χάσει φυσικά τον μπούσουλα, και με τους συνηθισμένους από πέρσι πολύ μικρούς ενδιαφερόμενους (Sony Classics, IFC Films) να αγοράζουν και ελάχιστα από πάνω. Στα, ιδιαίτερα ενισχυμένα φέτος, περιφερειακά κυριάρχησε, όπως ήδη είπαμε, ο Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου, μια από τις καλύτερες ταινίες όλης της διοργάνωσης και μεγαλύτερη διάκριση για την Ελλάδα τη τελευταία δεκαετία. Στο Ένα Κάποιο Βλέμμα είχε πανίσχυρο αντίπαλο τον Ρουμάνο Corneliu Porumboiu και το Politist, Adjectiv (2009) του, ενώ αξιοσημείωτο είναι και το σάρωμα του Δεκαπενθημέρου των Σκηνοθετών από το J'ai Tué ma Mère (2009) του Xavier Dolan-Tadros, παρά τη παρουσία κάποιων αμερικάνικων παραγωγών, ακόμα και μεγέθους Coppola.


Previously on Movies for the Masses: Deutscher Filmpreis 2009: Οι νικητές

Κάνες 2009: Το επίσημο πρόγραμμα

Με εξαίρεση τη Disney που είναι απεγνωσμένη(!) να πείσει τους εμποράκους για την αξία της Pixar(!!!) και ανέλαβε τη πρεμιέρα με το Up (2009), η αμερικάνικη βιομηχανία άφησε γενικά τους των Κανών να δείξουν τι κάνουν when the going gets tough αυτή τη φορά. Και αυτοί με τη σειρά τους κρύφτηκαν πίσω από όποιο, έστω και ανεμοδαρμένο, βράχο βρήκαν στην υπόλοιπη παραγωγή του πλανήτη, με την επίσημη δικαιολογία ότι καινούρια πρόσωπα δεν εμφανίστηκαν και πολλά φέτος. Ή αλλιώς, παρά τα λόγια χρόνων, στη περίοδο των όχι και τόσο χοντρών αγελάδων, το πιο μουράτο φεστιβάλ του πλανήτη φρόντισε αποκλειστικά να γεμίσει τα ξενοδοχεία του, αντί να μπαίνει σε έξοδα να καθαρίζει τα κόκκινα χαλιά του από τις πατημασιές οποιουδήποτε φιλόδοξου και άφραγκου.

Μοναδική έκπληξη του προφανώς πιο προβλέψιμου προγράμματος μεγάλης διοργάνωσης των τελευταίων χρόνων, μπορείς να χαρακτηρίσεις τις τέσσερις (4) γαλλικές συμμετοχές, μία παραπάνω από τις συνηθισμένες, με τη συμπερίληψη και της πιο πρόσφατης (και πάλι ανάποδης και ακόμα πιο πειραματικής) ταινίας του Gaspar Noe. Ο σκηνοθέτης φαίνεται να ήταν και από τους ελάχιστους που ενδιαφέρθηκαν να τρέχουν να ολοκληρώσουν το μοντάζ τους για να προκάμουν (και γι' αυτό και μόνο υπήρχαν αμφιβολίες αν θα μπει στην εικοσάδα), μαζί με τον Quentin Tarantino που έχει βγάλει καπέλο για λογαριασμό των Weinstein. Σχετική έκπληξη είναι και η μετακίνηση της Andrea Arnold από το Un Certain Regard όπου τη βάζαν τα προγνωστικά, στο κυρίως διαγωνιστικό (απ' όπου μάλλον έβγαλε τον Bong Joon-ho που μετακινήθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση), γεγονός το οποίο από μόνο του βάζει τη Βρετανίδα που μας είχε σπάσει τα νεύρα το 2006 όταν και πήρε το βραβείο της επιτροπής με τη πρώτη της ταινία, σε θέση φαβορί για το 2009. Ελλείψει αντιπάλου προς το παρόν, πλην της Jane Campion που επιστρέφει ουσιαστικά μετά από αμέτρητα χρόνια. Η σκηνοθέτρια του Πιάνου (1993) και μοναδική χρυσοφοινικωμένη (γυναίκα) στην ιστορία, είναι και η μοναδική που συνοδεύεται από ένα κάποιο έντονο buzz στο διαγωνιστικό των λίγο πολύ γνωστών ποσοτήτων, ενώ ελπίδες πάντα μπορείς να 'χεις και για τον Michael Haneke και για τον Park Chan-wook.

Στο Un Certain Regard συμμετέχει και ο Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου του οποίου την Κινέττα (2005) είχε.. ερμμμ.. καταμισήσει το κοινό στη Θεσσαλονίκη αλλά είχε συμπεριλάβει μετά στα περιφερειακά το Βερολίνο. Ο Gilles Jacob αναρωτήθηκε δημόσια στη συνέντευξη τύπου, πού θα είναι σε πέντε χρόνια το φεστιβάλ στο οποίο προεδρεύει, ανησυχώντας προφανώς μη πεθάνει κανένας από όσους κάλεσε φέτος και δεν έχει να τον αντικαταστήσει. Ενώ προσφέρθηκε να βοηθήσει τους "ανεξάρτητους δημιουργούς", δίνοντας όσο bandwidth του περισσεύει σε όσους.. διάλεξε για το διαγωνιστικό, ώστε να παρουσιάσουν τα πρώτα 5' των ταινιών τους, αντί για τρέιλερ που "σβήνουν κάθε επιθυμία", σε μια πρωτοπορειακή πρόταση, από την άποψη ότι δεν έβγαλε νόημα για κανέναν. Όλες οι αναφορές υποδέχτηκαν την ανακοίνωση του προγράμματος με ενθουσιασμό.

Μέχρι να το περάσω, όλο το πρόγραμμα στην επίσημη ανακοίνωση.


Five Star Reviews



Tinker Tailor Soldier Spy (2011)
...Ο Alfredson δε σε προσκαλεί απλά, σε προκαλεί να αναγνωρίσεις τη δημιουργική δεξιοτεχνία...

Drive (2011)
...η βιρτουοζιτέ του Refn δεν αφήνει περιθώρια για κατηγορίες περί δανεικών στοιχείων στο φιλμ: αντιλαμβανόμαστε μια παλέτα σκηνοθετών, από David Lynch, Walter Hill, William Friedkin, έως και Michael Mann, όμως, ο ναρκισσισμός του Δανού δεν επιτρέπει τις συγκρίσεις...

Black Swan (2010)
...ο Aronofsky ξεκινά να φιλμάρει ένα ιλουστρασιόν δράμα απομυθοποίησης της φινέτσας του μπαλέτου, κι η προσήλωσή του στις σωματικές απαιτήσεις μιας μορφής ψυχαγωγίας τόσο επώδυνης όσο κι αυτή του Παλαιστή, πριν το καταλάβεις μετατρέπεται σε μεταφυσικό θρίλερ μυστηρίου...

Inception (2010)
...ο Nolan καταγράφει στο Inception τις ταλαντώσεις ανάμεσα σε τέχνη και τέχνασμα στον κινηματογράφο, πλάθει με πηλό τον φορμαλισμό του genre...

Up in the Air (2009)
...Μερικές ταινίες δεν είναι απλά αριστουργηματικές. Γεννιούνται για να μείνουν κλασικές....

Κυνόδοντας (2009)
...είναι και η καλύτερη ελληνική ταινία των τελευταίων είκοσι χρόνων. Που μπορεί ν’ αντέξει ακόμη και χωρίς την ταυτότητά της...

Up (2009)
...θα βιώσετε το πιο εκπληκτικό montage με θέμα τη ζωή ενός ζευγαριού, ίσως από καταβολής κινηματογράφου......

Synecdoche, New York (2008)
...να εξομολογηθώ πως η Συνεκδοχή είναι η καλύτερη ταινία του 2008 και της σεζόν, μαζί; Μπορεί και να μειώνω την αξία της με μια έκφραση τόσο στερεότυπη......

Låt den Rätte Komma In (2008)
...να έργο άκρατου ρομαντισμού και ευαισθησίας, τόσο πολυεπίπεδο στην ανάγνωση, που σε υποχρεώνει να εισέλθεις μέσα του ξανά και ξανά για ν' αποκρυπτογραφήσεις όλο και περισσότερα τα μυστικά του...

Waltz with Bashir (2008)
...utterly utterly brilliant, το Βαλς δε δικαιολογεί, ίσα ίσα, ούτε Χριστιανούς χασάπηδες ούτε Εβραίους συνοδοιπόρους, καλωσορίζοντας τη συλλογική μνήμη στους εφιάλτες της...

There Will Be Blood (2007)
...ο Anderson κυνηγά την αδιάρρηκτη σύνδεση της καπιταλιστικής δίψας με την σωματική και ψυχική βία, για να ζωγραφίσει έτσι ένα στοιχειωτικό πορτραίτο της σκοτεινής πλευράς της κυνηγιού της επιτυχίας, που όσο γιγαντώνεται, μετατρέπεται στο τέρας της απληστίας, τόσο δυνατό που καταβροχθίζει ακόμη και τους πνευματικούς ηγέτες που θα έπρεπε να το καταπολεμήσουν, ταυτιζόμενοι μοιραία με το σατανά που ξορκίζουν επί σκηνής...

No Country for Old Men (2007)
...πιο τρομαχτική στιγμή του φιλμ είναι αυτή που διαπιστώνεις τον απόλυτο έλεγχο της τέχνης τους από τους σημαντικότερους σύγχρονους δημιουργούς. Εμπειρία ζωής αν δε κάνει το μυαλό σου να λιώσει...

Ratatouille (2007)
..προσδίδει στην ομάδα της Pixar θείες διαστάσεις υπεροχής, αλλά και στο δημιουργό του, Brad Bird, τον τίτλο ενός από τους κορυφαίους μυθοπλάστες που διαθέτει η αμερικανική κινηματογραφία σήμερα...

Death Proof (2007)
..στηρίζεται πάνω σε ένα στοιχειώδες story ολίγων αράδων, εμπλουτίζεται από τη μαστοριά του pop trivia ταραντινικού διαλόγου και σου πατάει ένα γκάζι καύλας με αντίπαλο την αντοχή σου στο ξέφρενο fun...

Borat!
...αυτό που έκανε, απροβάριστα με χρησιμοποιημένα υλικά, είναι τόσο ξεχωριστό, όσο δύσκολο είναι να μετρήσεις τα @@ που χρειάστηκε και να θυμηθείς αν γέλασες ποτέ έτσι...

United 93 - Πτήση 93
...Υπάρχουν κάποιες ταινίες που σου θυμίζουν πόσο βαθιά επίδραση μπορεί να έχει πάνω σου μια κινηματογραφική εμπειρία. Πώς το χέρι που κρατάει την κάμερα, μπορεί να χωθεί βαθιά στα σωθικά σου, να τα ανακατέψει, να ξεριζώσει από μέσα τους κάτι που δεν ήξερες καν ότι υπήρχε, και να σου το πετάξει στα μούτρα....

Capote
...Η ταινία είναι ουσιαστικά υπεράνω κριτικής. Όσοι προσπάθησαν να της βρουν ψεγάδια, κατάφεραν μόνο να εκτεθούν...

Ray
...Τι είναι αυτό που μπορεί να μετατρέψει μια εν γένει πολύ καλή ταινία σε αριστούργημα; Λίγα πράγματα. Ένα απ’ αυτά, η ικανότητα του πρωταγωνιστή τους να την απογειώσει. Παράδειγμα; Το Ray...

Movies A to Z - Περιεχόμενα

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.