Ο Καουμπόης κι ο Ινδιάνος αποφασίζουν να φτιάξουν τούρτα-έκπληξη για το Άλογο, όμως στην πορεία καταφέρνουν να του ισοπεδώσουν το σπίτι.

Κυνικός πενηντάρης Νεοϋορκέζος μουσικός αναλαμβάνει να νομιμοποιήσει δια γάμου ερωτευμένη νεαρή Σέρβα, και στο επακόλουθο ταξίδι του βρίσκεται αντιμέτωπος λίγο πολύ με μια διαφορετική κοσμοθεώρηση.

Στη δεκαετή επέτειο του μακελειού του Woodsboro, οι επιζώντες της πρώτης (και της δεύτερης και της τρίτης) αιματοχυσίας μαζεύονται για να γίνουν θεατές και υποψήφια θύματα στη νέα επιστροφή του φαντασματούλη με το κουζινομάχαιρο.

Πάνω που αναλαμβάνει να συνεχίσει τη μεγάλη παράδοση παράδοσης πασχαλινών αυγών στη πιτσιρικαρία του πλανήτη, λαγουδάκι το σκάει από το νησί του Πάσχα για να γίνει ροκ σταρ στο LA.

Πιο γνωστό μέχρι τώρα σα το φιλμ όπου η Megan Fox βγάζει φτερά, το Passion Play (2010) του Mitch Glazer είναι από τη Δευτέρα και αυτό όπου ο Mickey Rourke έχει πάρει Oscar®, τουλάχιστο σύμφωνα με τη πρώτη εκδοχή του trailer που έδωσε η διανομή του για αποκλειστική παρουσίαση στο Entertainment Tonight.

Η διανομή του Passion Play γίνεται από την Image Entertainment, μια από αυτές τις μικρές αμερικάνικες που βολόδερναν με τη κρίση και την αγόρασε στις αρχές του 2010 η εταιρεία επενδύσεων JH Partners. Η Image ξόδεψε εφταψήφιο ποσό για να αποκτήσει τα δικαιώματα μετά τη προβολή του φιλμ στο περσινό Τορόντο, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν είχε τα λεφτά που χρειάζονταν και για να το σώσει, αφού από το Φεβρουάριο έχει ήδη ανακοινώσει τη κυκλοφορία του σε DVD στα τέλη Μαΐου. Το εικοσάχρονο project πάθους για τον Glazer χρειάζονταν σώσιμο γιατί παρά τη.. μακραίωνη ανάπτυξή του, ή πολύ πιθανά και εξαιτίας της, είχε πάει μισοτελειωμένο στο μεγαλύτερο φεστιβάλ του πλανήτη, με score από άλλες ταινίες και εφέ επιπέδου Birdemic (2008), μαζεύοντας άπειρα φτυαρίσματα που αναπαρήγαγαν φυσικά όλα τα κουτσομπολίστικα.

Συνεπής στο ραντεβού του με το Πάσχα, και μάλλον και σε αυτό με τις Κάνες, δυο χρόνια αφότου αυτοπροσδιορίστηκε Αντίχριστος (2009), ο Lars von Trier φέρνει και τη συντέλεια του κόσμου, στο trailer της Μελαγχολίας (2011) που κυκλοφόρησε η Zentropa στα τέλη της προηγούμενης βδομάδας. Η παραγωγή έχει πουληθεί από τη TrustNordisk σε πάνω από 20 χώρες, βγαίνει τον Μάιο στις αίθουσες του ευρωπαϊκού βορρά, και αγοράστηκε από τη Magnolia για τον αμερικάνικο, στη βάση υποθέτεις της πρώτης εμφάνισης του Jack Bauer μετά το 24. Έτσι, ο πρώην δογμα-τικός Δανός έχει ήδη εξασφαλίσει χρηματοδότηση και για το τρίτο μέρος της αποκαλυπτικής του δημιουργίας, που θα τιτλοφορείται Νυμφομανής, και θα ασχολείται λογικά με τη δευτέρα παρουσία, πιθανά ως ανακάλυψη των πολλαπλών οργασμών από τη μετα-καταθλιπτική τριεροπερσόνα.

Σε περίπτωση που έχεις χάσει επεισόδια, ο Von Trier, ή απλά Von για τους φίλους του, πέρασε πριν κάποια χρόνια μια αρκετά δημοσιοποιημένη, πραγματική ή μη, κατάθλιψη, και από τότε κάνει project κυρίως, ή και μόνο, για να βάζει τον τίτλο τους δίπλα στο όνομά του. Επιπλέον, ο Andrei Tarkovsky πέθανε το 1986 από καρκίνο του πνεύμονα, ο ψυχρός πόλεμος τέλειωσε στο εντωμεταξύ, και από τότε, οι συντέλειες του κόσμου σα φόντο υπαρξιακών αναζητήσεων, χρησιμοποιούνται σε φοιτητικά project, για να δίνουν τον προχειρότερο των δραματικών τόνων σε απλοϊκά σενάρια. Έτσι η Lars von Trier Melancholia δεν είχε και πολλές ελπίδες να αποδειχτεί τίποτα παραπάνω από μια 55 εκατομμυρίων δανικών κορωνών κολεγιακή εργασία που λέει και το Twitter, με τον υπεύθυνο να εξετάζει ερασιτεχνικά τις διπολικές διαταραχές, μέσω δυο ακόμα συμπληρωματικά αντίθετων χαρακτήρων, και με βάση ότι κατάλαβε όσο ξάπλωνε στον καναπέ του ψυχαναλυτή του. Και το trailer ενισχύει αυτή την εντύπωση, εκεί που θα περίμενες τουλάχιστο μια βλαχομίμηση ρώσικου sci-fi σα συνέχεια της ελεεινής ασιατικής τρομάρας του Αντίχριστου, εκεί σε χτυπάει μια από τα ίδια, με τη Kirsten Dunst να παριστάνει τη γεννήτρια Van de Graaff για να προσθέσει μια επιστημονικοφάνεια τύπου Young Frankenstein (1974).

Πιο γνωστός στη γενιά του IMDb σαν ο σκηνοθέτης των 12 Ενόρκων (1957) και πιο λατρεμένος από τους ηθοποιούς ανάμεσα στους δημιουργούς της δικής του γενιάς, ο Sidney Lumet πέθανε χτες στο σπίτι του στο Manhattan, σε ηλικία 86 χρονών, από λέμφωμα, όπως δήλωσε η θετή του κόρη Leslie Gimbel. Επικεντρωμένος στις ηθικές αρχές όπως αναφέρει και ο τίτλος της νεκρολογίας του από τους NY Times, o Lumet κορύφωσε τους κοινωνικούς του προβληματισμούς κάπου εκεί στις αρχές των 70s ξεκινώντας με το Serpico (1973), και ακολούθησε τον αμερικάνικο κινηματογράφο στην ανεξαρτησία, κλείνοντας 50 ακριβώς χρόνια δουλειάς, με το Before the Devil Knows You're Dead (2007).