Dan in Real Life (2007)

Χήρος παίρνει τα κορίτσια του και πηγαίνει στο εξοχικό για να συναντήσει την υπόλοιπη μεγάλη οικογένεια, να γνωρίσει ξανά τον έρωτα και να θυμηθεί τις οικογενειακές αξίες απ' τις οποίες βγάζει το ψωμί του κάνοντάς τες στήλη.Μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το Pieces of April (2004), ο σεναριογράφος του What's Eating Gilbert Grape (1993) και του About a Boy (2002), ο Peter Hedges, παίρνει κάτι που θα μπορούσε να είναι ένα ενοχλητικά οικογενειακό, φλύαρο sitcom ανδρικής εμμηνόπαυσης στο τρελό θηριοτροφείο, και το μετατρέπει χάρη στην ευαισθησία του στον τρόπο που χειρίζεται τους χαρακτήρες και τους προικίζει με ειλικρινές χιούμορ και ατάκες που έχουν πιθανότητες να ξεστομίσουν στην πραγματική ζωή (όπου ο Νταν τρώει το Κόλλημα), σε κάτι αν όχι πειστικά οικογενειολατρικό, τουλάχιστον συμπαθέστατα συναισθηματικό, κι ολότελα χριστουγενιάτικο. Και χάρη στον Steve Carell, που μακριά απ' το φαρσοχαβαλέ της μέχρι τώρα καριέρας του, επιδεικνύει μια πολύ ενδιαφέρουσα κι αξιαγάπητη πτυχή του ταλέντου του, αλλά και με τη βοήθεια της διακριτικά ερωτεύσιμης Juliette Binoche, το Κόλλημα του Νταν προκύπτει κι εντυπωσιακά προσγειωμένο και πιστευτό (στο μεγαλύτερο μέρος του τουλάχιστον), με μια επίστρωση γλυκόπικρου γλάσσου πάντα παρούσα, να καλύπτει τις ελλείψεις στους αρχετυπικούς περιφερειακούς χαρακτήρες και τις σποραδικές συμβατικές εξάρσεις του είδους. Αν είχαν δείξει την ίδια εγκράτεια κι ως το τέλος, θα γλιτώναμε εκείνο το γλυκανάλατο χαστούκι προβλεψιμότητας στους τίτλους, λίγο μετά την παραίνεση του πρωταγωνιστή κιόλας να ποντάρεις στην έκπληξη.