Από το celluloid στα gigabytes

Σκηνοθέτες σε όλο τον κόσμο σήμερα δεν έχουν γυρίσει σε φιλμ ούτε ένα κινηματογραφικό καρέ. Δεν ξέρουν να αλλάζουν σασί, να διαλέγουν φιλμ διαφορετικής φωτοευαισθησίας, να υποφωτίζουν μισό στοπ ώστε να πουν μετά στο εργαστήριο να τυπώσει τα dailies υπερφωτισμένα +3/4 να τα δουν την επόμενη μέρα. Δεν έχουν ζήσει με την αγωνία του "πόσα κουτιά φιλμ έχουμε ακόμα;" ή "μας φτάνει το κουτί για μια ακόμα λήψη ή θα μείνουμε στη μέση". Δεν έχουν μεταχειριστεί ποτέ στη ζωή τους φιλμ, δηλαδή το υλικό που πάνω στην ασημένια του επίστρωση αποτυπώθηκαν τα αριστουργήματα του Eisenstein, του Kazan, του Tarkovsky, του Welles ή του Αγγελόπουλου. Όμως, αν και λατρεύουν να το βλέπουν στη μεγάλη οθόνη, μάλλον δε τους λείπει όταν δουλεύουν. Σκέφτονται, γράφουν και κάνουν ταινίες ψηφιακά. Ξέρουν για τα διαφορετικά χρωματικά προφίλ στις μηχανές, που αυξάνουν το διαθέσιμο εύρος χρωματικών αποχρώσεων. Ξέρουν για το color grading δυο επιπέδων. Για το πότε προτιμάμε να γράφουμε σε κάρτες μνήμης και πότε σε σκληρούς δίσκους. Και πώς με μια ψηφιακή μηχανή μπορείς να γυρίσεις σε χώρους και συνθήκες που με φιλμ δε θα μπορούσες ποτέ. Τα dailies τα βλέπουν την ίδια στιγμή αν χρειαστεί, αλλιώς λίγες ώρες μετά το γύρισμα. Η κάθε εποχή έχει τα μέσα της. Και τους τεχνίτες της που ξέρουν να τα χρησιμοποιούν και να τα εξημερώνουν. Και το μέσο δεν κάνει τη ταινία. Αυτή τη κάνουν οι άνθρωποι. Γι' αυτό και δεν έχει νόημα καμία προσπάθεια σύγκρισης του φιλμ και του ψηφιακού τρόπου αποτύπωσης. Οι μεγάλοι δημιουργοί, αν γεννιόντουσαν σήμερα, ανεξαρτήτως των εργαλείων που θα είχαν στη διάθεσή στους, θέλω να πιστεύω ότι θα έκαναν εξίσου μεγάλες ταινίες.

Side by Side Official Trailer (2012) from Company FilmsTo νέο ντοκιμαντέρ Side by Side, το οποίο παρουσιάζει ο Keanu Reeves στο επερχόμενο φεστιβάλ του Βερολίνου, έρχεται σε ένα σημείο καμπής, τη στιγμή που παραδοσιακοί κατασκευαστές φιλμ είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης (πτώχευση της Kodak ενώ η Fuji, το μοναδικό αντίπαλο δέος, επίσης καρκινοβατεί), και όλοι οι κατασκευαστές κινηματογραφικών μηχανών με φιλμ σταμάτησαν πλέον να τις παράγουν. Ταυτόχρονα, σκηνοθέτες που ορκίζονταν στο φιλμ, περνούν σιγά-σιγά στην απέναντι όχθη, όπως o Martin Scorsese στο τρισδιάστατο Hugo. Πρόκειται λοιπόν απλώς για περίπτωση προχωρημένου και ολοκληρωτικού marketing και product placement ή μήπως και η ίδια η βιομηχανία προσπαθεί να δικαιολογηθεί με αυτό τον τρόπο, ψάχνει μια νόμιμη απενοχοποίηση ώστε να αποχαιρετίσει το φιλμ και να στραφεί ολοκληρωτικά πια στα ψηφιακά φορμά; H βιομηχανία της παραδοσιακής αναλογικής κινηματογράφησης, ακολουθεί εδώ και καιρό τη φορά του ψηφιακού ανέμου: Αρχικά ξεκίνησε η Panavision με τις Panavised Sony CineAlta, αυτές που προώθησε ο George Lucas με τα νέα Star Wars, ακολούθησαν και άλλοι, με μηχανές όπως η SI-2K (Slumdog Millionaire) και τώρα πια με την Arri Αlexa, που έχει ακόμα και οπτικό βιζέρ, "όπως οι πραγματικές μηχανές των 35 χιλιοστών".

Φυσικά την επανάσταση στον κόσμο της ψηφιακής κινηματογραφικής φωτογραφίας έφερε η Red που λόγω χαμηλού κόστους και υψηλής ποιότητας εκδημοκράτησε το μέσο. Η εταιρεία πλέον από outsider έχει αναδειχθεί σε κεντρικό παίχτη της χολιγουντιανής βιομηχανίας, με υποστηριχτές βαριά ονόματα στην καρέκλα του σκηνοθέτη (Steven Soderbergh, David Fincher, Peter Jackson) αλλά και πολλά S3D μπλοκμπάστερ (Πειρατές της Καραϊβικής 4) τα οποία χρειάζονται το μειωμένο βάρος/όγκο του ψηφιακού συστήματος και τη διατήρηση της ψηφιακής αλυσίδας σε όλη τη διάρκεια της παραγωγής. Τον τζίρο αυτής της τεράστιας αγοράς τον αντιλαμβάνεται κανείς από τις μηνύσεις της Red προς την Arri με κατηγορίες για βιομηχανική κατασκοπία σε βάρος της αλλά και την συμπεριφορά της Red απέναντι σε αρνητικά σχόλια και κριτικές των προϊόντων της, ακόμα και από σοβαρούς επαγγελματίες. Τεράστιοι κατασκευαστές επενδύουν σε νέα μοντέλα μηχανών, γυρίζοντας ταινίες μικρού μήκους ως showcases. Όταν όμως μια ταινία όπως το Black Swan, υποψήφια για Όσκαρ Φωτογραφίας και γυρισμένη σε στιλ νουβέλ βαγκ με Σούπερ 16 και κάμερα στο χέρι, καταφέρνει να κρύψει εντός της βασικές σκηνές γυρισμένες με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, και να έχει αποτέλεσμα εφάμιλλο και μη διακριτό από το υπόλοιπο φιλμ, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι τα σύνορα έχουν πια γίνει ακαθόριστα.

Kodak Film - No Compromise from Jason OxleyΑπέναντι σε αυτή την καταιγίδα ψηφιακών εξελίξεων, η Kodak, έχει πολλά επιχειρήματα, άλλα λογικά και άλλα περισσότερο συναισθηματικά (π.χ. θέματα αξιοπιστίας). Πάντως, στον πόλεμο των φορμά, απάντησε αντίστοιχα: αυξάνοντας και αυτή το μέγεθος του καρέ από 35mm σε 65mm σε μια σειρά ταινιών, μας θύμισε πώς είναι τα έπη γυρισμένα σε μεγάλο φορμά, παρέχοντας τις αντίστοιχες δυνατότητες στον Christopher Nolan, και τον διευθυντή φωτογραφίας του Wally Pfister για τις ταινίες τους. Ωστόσο, και εδώ φαίνεται ότι θα κριθεί το αποτέλεσμα, τελικά όλα είναι θέμα κόστους: Το φιλμ συνεχίζει να είναι ελιτίστικα ακριβό μέσο, και τέτοια οφέλη μπορούν να αποκομίσουν μόνο οι υπερπαραγωγές. Ορκισμένοι υπερασπιστές του είναι είτε σκηνοθέτες με πολλά μηδενικά στον προϋπολογισμό τους (όπως ο Steven Spielberg), είτε ελάχιστοι σκηνοθέτες που ξέρουν ακριβώς τι θέλουν και πώς θα το πετύχουν (παράδειγμα o Jeff Nichols). Ακριβώς επειδή είναι ακριβό, το φιλμ θέτει πολλούς πρακτικούς και δημιουργικούς περιορισμούς στους περισσότερους κινηματογραφιστές. Σε πρόσφατη κουβέντα που είχα πάνω σε γύρισμα, με έναν από τους καλύτερους Έλληνες οπερατέρ, επί του θέματος, μου είπε: "Μα δεν έχει τελικά σημασία τι προτιμάς... Ναι, ok προτιμάω το φιλμ. Και λοιπόν; Σημασία έχει με τι μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. Με φιλμ θα μπορούσαμε να κάνουμε 2, άντε το πολύ 3 λήψεις. Ενώ τώρα, ο σκηνοθέτης μπορεί να κάνει όσες λήψεις χρειάζεται..."

Οι οικονομικοί περιορισμοί, το κόστος των εργαστηρίων για επεξεργασία φιλμ (το περιβόητο digital intermediate) αλλά και οι άπειρες δυνατότητες του post production σε υπολογιστή, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια επιλογών. Αν αύριο η Κodak και η Panavision αποφάσιζαν να "δώσουν φιλμ στο λαό", δηλαδή φτηνές και καλές μηχανές φιλμ, φτηνό φιλμ στοκ και σκάνερ για να το περνά κανείς στον υπολογιστή του και να το μοντάρει, ίσως τα πράγματα να άλλαζαν. Αλλά τελικά, στην οικονομία του πλήρους καπιταλισμού, δεν χωρούν συναισθηματισμοί, ούτε θέματα αισθητικής επιλογής. Ιt's all about the money. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τον εξοπλισμό των κινηματογραφικών σχολών όλου του κόσμου, και θα δει σταδιακά την αντικατάσταση των φοιτητικών μηχανών Super 16mm από αντίστοιχες ψηφιακές -- οι νέες γενιές των κινηματογραφιστών, οι γενιές που μεγάλωσαν με την κάμερα του κινητού τηλεφώνου, δεν θα γνωρίσουν (παρά ελάχιστα) το φιλμ. Ο Scorsese έχει δίκιο όταν λέει ότι οι απαρχές του σινεμά έχουν ταυτιστεί με το σελουλόιντ, και άρα όσο και αν εξελιχθεί ο κινηματογράφος, δεν μπορεί να χάσει την επαφή με τις ρίζες και την ιστορία του. Η ψηφιακή τεχνολογία, από την άλλη πλευρά, έχει πλέον απλωθεί σε όλο το εύρος των κινηματογραφικών προϋπολογισμών, από τα μπλοκμπάστερ μέχρι τις "χειροποίητες" ταινίες. Μια ψηφιακή μηχανή τύπου DSLR σήμερα κοστίζει μαζί με τους φακούς λίγες χιλιάδες ευρώ, και με κάδρο μεγέθους 35mm το οπτικό αποτέλεσμα είναι αρκούντως κινηματογραφικό για τους περισσότερους θεατές, έτσι η ψαλίδα δείχνει να κλείνει: Κάθε κοριτσάκι σε κάθε γωνιά της γης μπορεί πλέον να γυρίζει τις ταινίες που θέλει, όπως προφήτευε ο Francis Ford Coppola στα γυρίσματα της Αποκάλυψης Τώρα... άρα πλέον το μόνο που μένει, είναι να το κάνει. Γιατί, πέρα από κάθε μέσο και υλικό, αυτό που τελικά έχει σημασία και αναμετράται με τους θεατές και το χρόνο, είναι το αποτέλεσμα: Οι ταινίες.



Το κείμενο υπογράφει o σκηνοθέτης και σεναριογράφος Στέλιος Κουκουβιτάκης

12 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Για μένα κινηματογράφος χωρίς φιλμ είναι γλυπτική χωρίς μάρμαρο. Το υλικό καθόρισε τη τέχνη, δε μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί αυτή να το αφήσει πίσω. Και όπως λέει ο Wally Pfister (o James Bond του φιλμ που λέει και ο Στέλιος) δεν υπάρχει ακόμα καν άλλος σοβαρός τρόπος αρχειοθέτησης του δημιουργικού έργου, σε λίγες δεκαετίες όσοι γυρνάνε ψηφιακά θα ψάχνουνε κάτι που να μπορεί να αναπαράγει τις ταινίες τους, άμα έχουνε φροντίσει να κρατάνε και backup από τεχνολογία αποθήκευσης σε τεχνολογία αποθήκευσης. Και για νεολουδιτισμό δε νομίζω να μπορεί να με κατηγορήσει κανένας :p

  2. Anonymous said

    Νεολουδισμός είναι το σωστό.

  3. cheaptalk said

    "Σωστό" εννοείς να παίρνεις κάθε αγγλικό όρο και να τον προσαρμόζεις στα Ελληνικά. Τα Αγγλικά όμως δεν είναι.. σοβαρή γλώσσα, δεν έχουνε κανόνες, υιοθετούν ότι να 'ναι, απ' όπου να 'ναι, όπως να 'ναι. Για προσάρμοσε στα Ελληνικά και το Luddite Fallacy ας πούμε, πως θα το πεις, λουδιτή πλάνη?

    Η ρίζα είναι Ludd, όσους έχουνε τη σχετική ιδεολογία τους λέμε λουδίτες, κατά το Luddite, λες και κατάγονται από τo Ludd, κάποιο αγγλικό χωριό. Μικρό το κακό, κρατάς μια δισύλλαβη ρίζα, λες και τη πλάνη λουδίτικη, λες και την ιδεολογία τους λουδιτισμό, ή λουδιτικισμό ίσως στο πιο δημοτικό, και έχεις μια συνέπεια στην ελληνική γλώσσα. Άμα ξεκινήσεις από λουδισμό, θα πρέπει να λες και λουδιστές τους ιδεολόγους και λουδική τη πλάνη τους, μεγαλύτερο το κακό, κάνεις βαθια ρίζα της ελληνικής γλώσσας το όνομα μιας μυθικής αγγλικής φιγούρας του 18ου αιώνα.

    Με άλλα λόγια, δε μ' αρέσει ο όρος "λουδισμός" και δεν αναγνωρίζω κανένα "σωστό", "έτσι το γράφω" που λέγαμε και πριν κάτι δεκαετίες όταν ήτανε μεγαλύτερο το μπάχαλο στην ελληνική γλώσσα :p

  4. Theo said

    "Για μένα κινηματογράφος χωρίς φιλμ είναι γλυπτική χωρίς μάρμαρο. Το υλικό καθόρισε τη τέχνη, δε μπορώ να φανταστώ πώς μπορεί αυτή να το αφήσει πίσω."

    Άρα με την ίδια λογική η γλυπτική σε χαλκό, μπρούνζο, πέτρα, ξύλο η ακόμη και πάγο δεν είναι τέχνη.Επιδή άλλαξε το μέσο, παύει να είναι τέχνη;

    "...σε λίγες δεκαετίες όσοι γυρνάνε ψηφιακά θα ψάχνουνε κάτι που να μπορεί να αναπαράγει τις ταινίες τους, άμα έχουνε φροντίσει να κρατάνε και backup από τεχνολογία αποθήκευσης σε τεχνολογία αποθήκευσης."

    Το γεγονός οτί ένα άδειο blu-ray που μπορεί να αποθηκεύσει 50GB κοστίζει μόνο 15 ευρώ και έχει εκτιμώμενο μηκος ζωης τα 50 χρόνια δεν αημαίνει κάτι;
    Το οτί ενας δίσκος 1 terrabyte κοστίζει 100 ευρώ και αν αφεθεί σε μία γωνία δεν πρόκειται να αλλοιωθεί ποτέ σε αντίθεση με το φιλμ που φθείρεται με την πάροδο του χρόνου;
    Το να πιστεύεις οτι κάποιος που τραβάει ψηφιακά είναι τεμπέλης και δεν πρόκειται να κάνει σωστή αρχειοθέτηση στο υλικό της ταινίας του, είναι σαν να πιστεύεις οτι τα αρνητικά του Inception είναι πεταμένα σε μία μουχλιασμένη αποθήκη.
    Άσχετα με τον τρόπο που γυρίστηκε μια ταινία ο δημιουργός της θα κάνει τα πανδυνα για να την διατηρήσει.
    Η μήπως πιστεύεις οτι ο Στέλιος για παράδειγμα δεν έχει το υλικό απο την ταινία του εύκαιρο και μπορεί να κάνει ένα extended cut όποτε θελήσει;
    Όσο για το αν θα μπορέσει να το αναπαράγει,αυτό είναι απλά αστείο.
    Σε ένα κόσμο οπού η ανάπτυξη της τεχνολογίας ξεπερνάει ακόμη και το νόμο του Moore http://en.wikipedia.org/wiki/Moore%27s_law πίστευεις οτι δεν θα υπάρχουν συστήματα μετά απο πενήντα χρόνια που να μπορούν να κάνουν emulate ή να "μιμηθούν" ελληνιστί τα συστήματα του σήμερα αν χρειαστεί;
    Οπού ο ποιός απαιτητικός codec τώρα, μετά απο τόσα χρόνια θα είναι τόσο πεπερασμένος όσο τα 25mb ανα 20-λέπτο επεισόδιο rmv αρχεία που έχω απο τα τέλη τις δεκαετίας του 90.
    Τα οποία μπορώ να παίξω χωρίς κανένα πρόβλημα στο κινητό μου.

    Ας μιλήσουμε για άλλα μειονεκτήματα του ψηφιακού,αλλά όχι για κάτι που μας κάνει να φαινόμαστε τεχνολογικά αμαθής.

    Υ.Γ. Συγχαρητήρια Στέλιο για το άρθρο σου.

  5. cheaptalk said

    Δεν έχω καμιά θέση κατά του digital, αν μας διάβαζες θα ήξερες ότι στηρίζουμε ας πούμε την auteur-ική άποψη των Neveldine και Taylor για consumer κινηματογραφία, άποψη που έχει ήδη δικαιωθεί λίγο πολύ κιόλας. Ακόμα δηλαδή και μόνο το σχόλιό μου να διάβαζες με καλή θέληση, θα καταλάβαινες ότι απλά λέω.. αυτό ακριβώς που λέω, πως το φιλμ για τον κινηματογράφο είναι ότι και το μάρμαρο για τη γλυπτική, υλικό που καθόρισε τη τέχνη, ακριβό μεν εξέχον δε. Γλυπτική κάνεις και με άλλα υλικά, κινηματογράφο μπορείς να κάνεις και χωρίς φιλμ, εννοείται, εκτός κι αν κάποιος δεν έχει ιδέα ούτε από κινηματογράφο ούτε από γλυπτική, πράγμα που προφανώς λοιπόν υπονοείς για μένα με το σχόλιό σου.

    Όσο για τεχνολογική αμάθεια, με τη πληροφορική ασχολούμαι επαγγελματικά πάνω από 25 χρόνια πλέον, μπορεί και να ξέρω τι λέω.

  6. Theo said

    Δεν ήθελα να επιτεθώ προσωπικά σε σένα, που δεν σε ξέρω κιόλας, και λυπάμαι αν το εξέλαβες έτσι.
    Αλλά αντί να βάλεις εισαγωγικά στο απόφθεγμα του Wally Pfister το χρησιμοποίησες έτσι που εμένα μου δίνει την αίσθηση οτί το ασπάζεσαι.
    Και ενώ καταλαβαίνω οτί όπως λένε και οι αγγλόφωνοι "δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα γερικό σκυλί νέα κόλπα" δεν μπορείς να απαιτείς από το κουτάβι να αντιλαμβάνεται τον κόσμο όπως ήταν πριν 20 και 30 χρόνια.
    Το φιλμ έχει πεθάνει και δεν λέει να το καταλάβει μέχρι να αρχίσει να μυρίζει το πτώμα του.Και αυτό δεν είναι κάτι που το λέω με ελαφρα την καρδιά μου.θα ήθελα όσο τίποτα να γυρίσω και εγώ σε 35mm αλλά το κόστος είναι τέτοιο που δεν υπάρχει λόγος.
    Σε μία περίοδο που οι αίθουσες αναβαθμίζονται για ψηφιακές προβολές,οπού ταινίες όπως και το Black Swan (όπως αναφέρει και ο Στέλιος) χρησιμοποιούν ψηφιακές μηχανές(έστω και εν μέρει), και που η γνώση του αναλογικού μέσου θα είναι μόνο χάσιμο χρόνου, αφου αργά η γρήγορα θα ξεπεραστεί απο το ψηφιακό δεν βλέπω τον λόγο να επιμείνω σε αυτό.

    Είναι σαν τους ανθρώπους που επιμένουν να γράφουν με το πολυτονικό ή ακόμη και στα αρχαία γιατί έτσι μάθανε ή γιατί το θεωρούν καλύτερο σύστημα.Κανένας δεν τους λέει κάτι, αλλά ταυτόχρονα κανένας δεν πρόκειται να μάθει το συστημά τους.

    Όσο για την λογική της γλυπτικής, ανάλογα τότε θα έπρεπε να γράφουμε ακόμη σε πάπυρους, γιατί αυτό ήταν το πρώτο μέσο γραφής, ή σε πέτρα.
    Το σινεμά δεν έιναι το υλικό με το οποίο κάνεις την ταινία σου.
    Σίγουρα μπορεί να βοηθήσει όσο και να σε εμποδίσει αλλά αυτό που μένει είναι η εικόνα στην οθόνη.
    Και ο θεατής, για τον οποίο γινόνται όλα εν τέλει) δεν ενδιαφέρεται για το αν γυρίστηκε με την Alexa, την Scarlet η την Arricam.

  7. cheaptalk said

    Ψηφιακό "mastering" νοείται μόνο "ωμό", raw, δε νομίζω να πιστεύει κανένας ότι το master copy του Inception είναι το blu-ray που έχει σπίτι του ο Nolan. Και το "raw" είναι πάαααρα πολύ σχετικό. Ακόμα και τα βασικά της δειγματοληψίας, bits, συχνότητα, ανάλυση μεταβάλλονται με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Άσε πιο τεχνικά χρώματος, εύρους, όσων χρειάζονται να περιγράψεις τα δεδομένα που μαζεύουνε οι σένσορες στη κάμερα. Και να έχεις σήμερα ένα σχετικό workflow, αύριο το πιο πιθανό είναι να μην υπάρχει ούτε ένα κομμάτι του. Άσε που μιλάμε για τεράστιες ακόμα χωρητικότητες που χρειάζονται να αποθηκεύσεις αυτά τα δεδομένα.

    Και χωρητικότητες ασυντήρητες, οι IDE δίσκοι για παράδειγμα είναι ήδη υπό εξαφάνιση, αν θες να αρχειοθετήσεις δίσκο, τότε αρχειοθέτησε μαζί και το PC. Και αρχειοθέτησε και το πως παίρνει μπροστά το PC γιατί κάτι τέτοια αλλάζουνε με τις δεκαετίες. Μπορείς να αρχειοθετήσεις και στο "cloud" τώρα βέβαια να πληρώνεις ιλιγγιώδη ποσά (για τη τεράστια χωρητικότητα που χρειάζεσαι) ώστε να εξασφαλίζεις τα δεδομένα σου, όσο πάει καλά η εταιρεία που στα αποθηκεύει τουλάχιστο.

    Άμα πας σε consumer τεχνολογία, άμα ήδη "γυρνάς" συμπιεσμένο βίντεο, βάλε και ότι οι περισσότερες τεχνολογίες συμπίεσης των 90s ας πούμε, έχουνε ήδη εξαφανιστεί, ειδικά οι proprietary. Το καταναλωτικό έχει υποστήριξη όσο υπάρχει και κατανάλωση, μετά άντε να συντηρούνε τίποτα οι "enthusiasts", οι παθιασμένοι ερασιτέχνες, που έχουνε και καμιά οικογένεια να θρέψουνε όσο μεγαλώνουνε. Κι εγώ είχα βγάλει έναν emulator που λες, για μια σειρά παλιών υπολογιστών, τον κατέβασε και το μισό τότε δίχτυο, σήμερα έχει πεθάνει μέχρι και η σελίδα του, αύριο θα έχει πεθάνει και το project που στηρίζει το backup της σελίδας του, μεθαύριο θα χρειάζεσαι εξομοιωτή για να τρέξεις τον εξομοιωτή μου.

    Ο Pfister, και οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει τη τεχνολογία όχι απλά σα καταναλωτής, καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέει. Για να έχεις, ακόμα και αναλογικά, κάποια πρότυπα στη βιομηχανία χρειάζεται τεράστια προσπάθεια, εμπειρία και συντονισμός, το καταλαβαίνουνε τουλάχιστο οι άνθρωποι που συμμετέχουνε στη διαμόρφωση αυτών των προτύπων. Ψηφιακά, πρέπει να κατοχυρώσεις 2-3 χιλιάδες πατέντες για να αρχίσεις να συζητάς, και μέχρι να συμφωνήσεις είσαι απαρχαιωμένος, άσχετα πόσο το αντιλαμβάνονται οι μικροκαταναλωτές στη τελική. Εισαγωγικά λοιπόν βάζε καλύτερα σε όσα λες, γιατί απλά αναπαράγεις ατάκες χωρίς βάση.

  8. cheaptalk said

    Και όποιος θέλει καταλαβαίνει ότι το φιλμ καθόρισε την κινηματογραφική αισθητική, όπως λένε και όλα τα βιντεάκια, linked και embedded, στο θέμα παραπάνω. Όποιος δε θέλει, ας μη το καταλάβει στη τελική.

  9. Theo said

    Τώρα ποιος κάνει προσωπικές επιθέσεις;
    Με συγχωρείς αν νόμίζα οτί θα μπορούσε να γίνει μία συζήτηση με βάθος και νόημα εδώ.Προφανώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
    Αντί να μου φέρεις συγκεκριμένα επιχειρήματα πετάς απλά 5 όρους και κάποια γλευαστικά σχόλια όπως "μίκρο-καταναλωτής" και νομίζεις οτί κάτι έκανες.

    Όσο για αβάσιμες ατάκες να σου πω και εγώ μία;
    "το φιλμ καθόρισε την κινηματογραφική αισθητική"
    Προφανώς αφού ήταν το μόνο μέσο στο οποίο μπορούσες να αποτυπώσεις την εικόνα σου.
    Το αν υπάρχουν 10 διαφορετικά είδη φιλμ, με διαφορετικές ευασθησίες και θερμοκρασίες χρώματος είναι εφάμιλλο με τις μπογιές στο καβαλέτο του ζωγράφου.
    Η πραγματικά πιστεύεις οτι ο DaVinci δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει στο Photoshop ή ο Shakespeare να γράψει στο Word;
    Η μήπως οι Pink Floyd δεν θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το Dark Side Of The Moon σήμερα στο Garage Band αν ήθελαν;

    Δεν καταλαβαίνω τι άλλο θα πρέπει να γίνει για να αποδεχθεί κάποιος το γεγονός οτι το φιλμ εχεί ή κοντεύει έστω να γίνει απλά φετίχ όπως το βινύλιο.Το οτί θα κλείσει η Kodak δηλαδή δεν είναι σημάδι των καιρών;

  10. cheaptalk said

    Quote σε εισαγωγικά, γιατί μάλλον κι αυτός δε ξέρει τι λέει, από τον Ken Weissman, επιβλέποντα την κινηματογραφική αρχειοθέτηση στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου:

    "I asked one of our IT people today, what if were to digitally preserve a typical feature film? A typical film scanner might have 5 to 10 terabytes of direct storage that’s associated with it. Once you fill that, then you have to offload the media to another SAN for post processing, and then once you’re done with post processing, you then have to put in a deep archive. If you want to do anything with it later on, you have to pull it back out of that deep storage archive.
    The process of pulling out a single terabyte of data from the deep archive obviously depends on the speeds of the digital infrastructure. Right now, I’m told that moving one terabyte from our robotic tape-based system to a SAN where we could do some more processing on it takes between 3 to 5 hours to complete — and that’s with 10 gigabit interfaces. The numbers are staggering.

    Everyone is pretty much agreed that you had better migrate that data after five years to the next latest greatest thing, or you risk losing it. And of course, you want to have a backup copy. I’ve even been at several conferences and meetings in the last couple of years where people are saying, "No, no, no, no, you want to have at least TWO backup copies.” On separate servers, separate geographic locations, the whole bit, because a single backup that you make might not be able to be restored. You want that second backup, just in case.

    And you’ve committed to migrate it all, every five years. That’s not going to be cheap, and it’s going to take a lot of time."

    Σε φιλμ γράφεις για χιλιάδες χρόνια. Σε ψηφιακό γράφεις για μια πενταετία. Λιγότερο τεχνική ανάλυση δε γίνεται, και όποιος δε κατανοεί ούτε τα βασικά τεχνικά, ας μην είναι απόλυτος και χλευαστικός σε όσα λέει τουλάχιστο. Όποιος πιστεύει ότι ξέρει καλύτερα από τον Pfister και από τον Weissman, έστω και τεχνικά παντελώς άσχετος, ας μας παρουσιάσει τα δικά του επιχειρήματα, μπορούμε να εξετάσουμε πόσο στέκουνε τεχνικά εδώ, έχουμε μια κάποια επαφή με τη τεχνολογία.

    Τα υπόλοιπα επιχειρήματα για τον Da Vinci και τον Shakespeare δε καταλαβαίνω γιατί τα επαναλαμβάνεις, τρίτη φορά, ενώ _από την αρχή_ είπα ότι κινηματογράφος δεν είναι μόνο φιλμ, και το λέω και _χρόνια_ όπως ήδη εξήγησα. Αναλογικές κάμερες θα βγαίνουνε, κατά παραγγελία, όσο υπάρχει ζήτηση. Έτσι κι αλλιώς είναι πηγμένος πλέον ο πλανήτης σε τέτοιες, που συντηρούνται για δεκαετίες (παντελώς αντίθετα με τις ψηφιακές). Και οι εταιρείες που εξειδικέυονται πουλάνε 200, 500, 1000 κομμάτια μιας κινηματογραφικής κάμερας, δεν έχουνε εκατομμύρια πελάτες. Για φιλμ, υπάρχει η Fuji ακόμα, και το ότι χρεωκοπεί η Kodak, δε σημαίνει ότι θα κλείσουνε και τα εργοστάσιά της και θα πουληθούν οι μηχανές για παλιοσίδερα. Όσο υπάρχει ζήτηση, θα υπάρχει και φιλμ, σαφώς αυτή η ζήτηση δε μπορεί να συντηρεί εταιρείες μεγέθους Kodak, γιατί η _διανομή_ γίνεται ψηφιακή, από τη διανομή, από τα αντίγραφα, συντηρούνταν τα τεράστια μεγέθη, όχι από τη παραγωγή.

  11. cheaptalk said

    Πριν κάτι χρόνια, εποχές Avatar, μας πρήζανε εδώ κάτι αιθουσάρχες ότι το 2D πέθανε, και το S3D είναι το μέλλον. Ε ας μας πρήξει κανένας και τώρα που έχει πήξει το δίχτυο από άρθρα να λένε ότι το S3D πέθανε. Οι Μάζες ασχολούνται με τον κινηματογράφο, όχι με τις επενδύσεις του καθενός στη βιομηχανία. Όποιος σκηνοθέτης θέλει να επενδύσει τη καριέρα του αποκλειστικά σε ψηφιακή τεχνολογία, ας το κάνει, με γειά του με χαρά του. Όποιος σκηνοθέτης θέλει να σκοτώσει το φιλμ ξεκινώντας από δω, ας ξεκινήσει από πουθενά αλλού καλύτερα.

  12. cheaptalk said

    Παρεμπιπτόντως, μια απο τις ελάχιστες επιχειρησιακές δομές της Kodak που εξακολουθούσανε να βγάζουνε χρήματα, ήτανε αυτή του.. φιλμ. Και η εταιρεία ακόμα σκοπεύει να τον συντηρήσει μόνη της αυτό τον επιχειρηματικό της κλάδο.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.