The Disappearance of Alice Creed (2009): 5 min intro

Ένα τέλεια στημένο θρίλερ που θα σε αφήσει χωρίς νύχια, τουλάχιστον σύμφωνα με το Empire, είναι το μέρος που πρέπει να ψάξεις τώρα τη Gemma Arterton, στο μελαχρινό και χυμώδη ρόλο του τίτλου, που απάγεται από ένα ντουέτο βετεράνων κακοποιών, φιλόδοξων ότι θα πιάσουν την καλή απ’ τα λύτρα. Τα πράγματα, βέβαια, δεν πάνε ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο, όπως μπορείς να φανταστείς, κι όπως σου αποκαλύπτει το πολύ αποκαλυπτικό βρετανικό trailer που είχε κυκλοφορήσει στα δίκτυα πριν η ταινία πάει να προβληθεί στο φεστιβάλ της Βόννης, κι όπως προσπάθησε να συγκρατήσει το πολύ κρυπτικότερο και ψυχολογικότερο αμερικάνικο teaser, που βγήκε παγανιά λίγο πριν οι απαγωγείς επισκεφθούν το φεστιβάλ της Tribeca στα τέλη του Απρίλη, καμιά βδομάδα πριν το άνοιγμα της ταινίας στη Βρετανία. Ταινία που ετοιμάζει τώρα και την κανονική της εμφάνιση στις αμερικάνικες αίθουσες, βγάζοντας στο ComingSoon.net ένα εισαγωγικό πεντάλεπτο, που δίνει μαθήματα για το πώς να στήσεις το ελεγχόμενο περιβάλλον μιας καλοσχεδιασμένης επιχείρησης αρπαγής.

Ελεγχόμενο περιβάλλον που αρχικά στήθηκε για να κρατήσει υπό έλεγχο το μηδενικό budget, μιας παραγωγής που έστησε ο J Blakeson, για να σπάσει την κατάρα του να είναι σταμπαρισμένος ως σεναριογράφος, από την εποχή που τέλειωσε το σχολείο και βγήκε στην κινηματογραφική πιάτσα της Αγγλίας, με μερικές μικρού μήκους παραμάσχαλα, μια έφεση και μια απέχθεια στο γράψιμο, κληρονομημένες κι οι δυο απ’ τον σεναριογράφο πατέρα του, και όνειρα και φιλοδοξίες να γίνει μέγας σκηνοθέτης, φιλοδοξίες τυπικές και χαρακτηριστικές της νιότης των 20κάτι τότε ετών του. Νιότη και συνοδευτικός ενθουσιασμός, που πανικόβαλαν όποιον παραγωγό συναντούσε όποιο απ’ τα σενάρια γεννούσε ο Blakeson, σενάρια που κατέληγαν σε άλλους, πιο δοκιμασμένους και ελεγχόμενους σκηνοθέτες, αφήνοντας τον ίδιο μακριά απ’ την κάμερα και με μόνο εργαλείο, πάλι τη γραφομηχανή, σε μια εποχή χωρίς ψηφιακές κάμερες και Final Cut Pro. Και μιας και τα πράγματα άλλαξαν, ο Blakeson, που στο μεταξύ ανέβασε και το προφίλ του γράφοντας το σενάριο για το The Descent: Part 2 (2009), είπε να φτιάξει ένα project που να μπορεί να γυρίσει μόνος του, χρησιμοποιώντας ελάχιστα σκηνικά, διαμορφωμένα με τρόπο που να μην επηρεάζονται απ’ την ώρα (και το φως) της μέρας, σε μια πλοκή βασισμένη στον άξονά της κι όχι στο πλήθος των ερμηνευτών της, και εμποτισμένη με το πάθος του για ταινίες που δείχνουν έξυπνους ανθρώπους να προδίδονται όχι απ’ την προχειρότητα αυτών που τους έγραψαν, αλλά από την εξυπνάδα των ανταγωνιστών τους. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιστορία της Alice Creed, ένα θρίλερ που θα μπορούσες εύκολα να το δεις σε θεατρική σκηνή, μ’ ένα σενάριο που έφερε από μόνο του τα δυνατά ονόματα που βλέπεις στην οθόνη, να δίνουν ηλεκτρισμό σε μια ιστορία που περιγράφεται υποδειγματικά τιγκαρισμένη στην ένταση και τις απανωτές ανατροπές, και αν θέλεις και κάτι ακόμα, έβγαλε απ’ το μηδαμινό της budget, σχεδόν μισό εκατομμύριο λίρες στην πατρίδα της. Δεν το λες και λίγο.