Five Minarets in New York (2010)

Δυο τούρκοι αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής, ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη, για να παραλάβουν από το FBI θρησκευτικό ηγέτη κατηγορούμενο για.. πολλά και διάφορα. Ενδεικτικοί της καλής υγείας του τούρκικου μποξόφη, οι $20 εκατομμυρίων Μιναρέδες της Νέας Υόρκης (2010) έχουν από εγχώριους μεγαλοσκυλοπανηγυρτζήδες μέχρι βήτα διαλογής χολιγουντιανούς αστέρες, να απαγγέλουν διαλόγους σχολικής παράστασης με θέμα την ισλαμοφοβία, σε σκηνικά που περιλαμβάνουν από χωριά της Ανατολίας μέχρι ουρανοξύστες της αμερικάνικης πρωτεύουσας. Σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής φυσικά, ο Mahsun Kırmızıgül φαίνεται να είναι κάποια τούρκικη διασταύρωση Μαζωνάκη και Παπακαλιάτη, αλλά στο πιο εθνίκ, που στοχεύει και σε κριτική καταξίωση, έχοντας μάλλον αποφοιτήσει δι' αλληλογραφίας από τη σχολή μπουρδούκλωσης τηλεοπτικά υψηλών νοημάτων της Susanne Bier. Όπως και η μεγάλη Δανέζα, ο Kırmızıgül ξεκινάει από ρεαλιστικά συμβάντα, δημοσιογράφοι ανατινάζονται και ειδικοδυναμείτες αστυνομικοί κάνουν έφοδο σε αρχηγείο φονταμενταλιστών τρομοκρατών, προτού ξεκινήσει και να σε πλακώνει στο ένα δακρύβρεχτο α-νόημα μετά το άλλο, για να εξοντώσει και το τελευταίο ανυπόταχτο εγκεφαλικό σου κύτταρο, μέχρι να καταλήξει σε ακόμα ένα οικογενειακό δράμα με γκαβές γιαγιάδες και αυστηρούς παππούδες. Στα πρώτα δεκαπέντε λεπτά του δίωρου τρίτου έπους του, κομμένα σε στιλ μπολιγουντιανής δράσης, ο Kırmızıgül παίζει σχετικά έξυπνα και με την αμφισημία, παρεμβάλλει σκηνές βαναυσότητας των μπάτσων και ειρηνικές εκστασιασμένες ισλαμικές λατρευτικές δοξασίες, αλλά όπως και οτιδήποτε άλλο στην υπόλοιπη διάρκεια, αυτή η αμφισημία καταρρέει σε παρανοϊκές αντιφάσεις (με ελαφρότερη τις θεοσεβούμενες γκαγκστερομάδες στο Harlem) που μπορούν να τις γεφυρώσουν μόνο τα χαλασμένα μυαλά στα οποία απευθύνεται η παραγωγή.