Mirror, Mirror (2012): Trailer παιδικής χαράς

Πάλι λάθος σενάριο διάλεξε ο Tarsem Singh, όπως φαίνεται απ’ αυτό το καινούριο επεισόδιο του επεισοδιακού πολέμου των Χιονάτων που είχαμε πιάσει πριν κάνα εξάμηνο, και επανήλθε στο προσκήνιο στα μισά της εβδομάδας που τελειώνει, με την αποκάλυψη των trailers των δυο συγκρουόμενων projects με θέμα το γνωστό μύθο που έκαναν παραμύθι οι αδερφοί Grimm.

Στο Mirror, Mirror, που η Relativity ετοιμάζει αρκετά πυρετωδώς ώστε να ακούγονται στο trailer τα αγκομαχητά να παρουσιαστεί κάτι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο απ’ το ντισνεϊκό τσίρκο που έχει ετοιμάσει η παραγωγή, η προσέγγιση του παραμυθιού είναι εκτυφλωτικά παιδική, ενώ την ίδια ώρα το μακελειό χρωματιστών κοστουμιών φροντίζει ο πόνος στα μάτια σου να τραβήξει την προσοχή σου απ’ το αίμα που τρέχει απ’ τ’ αυτιά σου ακούγοντας τις αποτυχημένες προσπάθειες της Julia Roberts να βρει τόνο απειλής στις ατσούμπαλες ατάκες της καλής Κακιάς Βασίλισσάς της, για να τον συνδυάσει με τη ατμόσφαιρα σχιζοφρενικής κωμικής ανάτασης που φαίνεται να προσπαθεί να πιάσει η υπόλοιπη ταινία. Μοιάζοντας με κάτι που θα έβαζες στα πιτσιρίκια του σπιτιού να δουν, ελπίζοντας να βρεις το σαλόνι όρθιο μετά απ’ τη Σαββατιάτική σου σιέστα, απ’ το προωθητικό της ταινίας αναδύεται η θλιβερή μυρωδιά της προσπάθειας του Singh να συνδυάσει την τάση του για οπτική εξτραβαγκάντσα και στυλιστικό ντελίριο, με τη φτήνια και τη βιασύνη της παραγωγής να ετοιμαστεί για έξοδο το Μάρτη, μπας και μπορέσει να τσιμπήσει κανένα εισιτήριο πριν οι θεατές της περάσουν στην εφηβεία έτοιμοι για το Snow White and the Huntsman της Universal τον Ιούνη.

Για να μην είμαστε και τελείως άδικοι ωστόσο, αυτή η μανιασμένη όσο και παράλογη προσπάθεια της Relativity να στήσει την δική της εκδοχή ως απόλυτο αντίπαλο της ταινίας της Universal (που δε μοιάζει και ιδιαίτερα σοβαρότερη έτσι κι αλλιώς), ήταν μάλλον κι ο λόγος που φαίνεται τόσο εκτός θέματος και ύφους της ταινίας που σπρώχνει, ετούτο το βιαστικό trailer, το οποίο άλλωστε έσκασε μύτη μόλις κάνα εικοσιτετράωρο μετά το προωθητικό του Snow White and the Huntsman. Τα περιπετειώδη νταπαντούπα που χώνει η ηχητική μπάντα πάνω απ’ τις προσπάθειες της Roberts για κωμικές μούτες, μαζί με τις σεναριακές κωλοτούμπες τις εμφανώς επηρεασμένες απ’ το storyline του Shrek, σε προετοιμάζουν για κάτι που ακολουθεί πολύ διαφορετική κατεύθυνση απ’ ότι θα ήθελε ίσως η παραγωγή και η προώθηση, αλλά και κάτι που από μόνο του δεν είναι απαραίτητα κακό. Η εκδοχή του Singh μοιάζει ενδεχομένως να ενδιαφέρεται περισσότερο να πιάσει και να αναβιώσει σε live action εκτέλεση την ατμόσφαιρα του κλασικού cartoon της Disney, έστω και με κάποιες ελευθερίες στην τροπή της πλοκής, αλλά με παιδική ασφάλεια τόση ώστε απ’ το μέχρι ώρας δημοσιευμένο οπτικοακουστικό υλικό όχι μονάχα να μην έχει εμφανιστεί, αλλά να ενδεχομένως να λείπει κι εντελώς το κομμάτι του κακού ξυλοκόπου. Κι αν μάλιστα δεν υπήρχε κι η επίσης εκτός ύφους σκηνή του δηλητηριασμένου μήλου, το οποίο δεν γίνεται σαφές αν έχει κανένα δηλητήριο κιόλας μέσα, θα μπορούσες να πεις ότι απ’ την ταινία θα λείπει οτιδήποτε θα μπορούσε να αγχώσει θεατές με ύψος μεγαλύτερο των νάνων. Μιας και αυτοί οι θεατές θα ’ναι μάλλον και το αποκλειστικό κοινό της ταινίας.