Σε μια θεαματική προσπάθεια να προωθήσει τη ταινία του στο ελληνικό μποξόφις, με προχτεσινό δελτίο τύπου, ο Uwe Boll προσκαλεί όσους τον θάβουν να παίξουν μπουνιές (μαζί του).


Ποντάροντας στο ότι οι πιο έντονοι κριτικοί του είναι παπούδια και πιτσιρίκια που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο).

Γι' αυτό, αν δεν ανήκεις σε κάποια απ' τις δυο κατηγορίες, σου λέω στα γρήγορα ότι πρόκειται για μια μεταφορά του παιχνιδιού, που κινείται σε μέτρια, ακόμα και για τηλεόραση, επίπεδα. Με το επιπλέον μπόνους, λόγω μεγαλοαιθουσικής ευχέρειας, (άφθονων) κρεάτων κρεμασμένων εδώ κι εκεί και (ελάχιστων) βυζόμπαλων σε κοινή θέα. Και κάποιων ονομάτων που περιφέρουν άσκοπα ότι έχει να επιδείξει ο καθένας. Η Κριστάνα την γιγαντο-ατσουμπαλιά και τη μισο-λεσβιοσύνη της, η Μισέλ τη κοντο-σουφροχειλιά και τη μισο-λεσβιοφιλοσύνη της, και ο (σερ) Κίνγκσλει την οστεοπόρωση και τη καράφλα του, για παράδειγμα.


Θυμίζω, ότι ο μισητός στους gamers σκηνοθέτης και παραγωγός είναι επίσης υπεύθυνος για τις αποτυχημένες μεταφορές των House of the Dead (2003), Alone in the Dark (2005), Postal (2007) και Far Cry (2008). Κι αν η επαφή σου με παιχνιδομηχανές περιορίζεται στο Pac Man δε θα καταλάβαινες έτσι κι αλλιώς τίποτα, αφού η (λεσβία δυστυχώς ή ευτυχώς, τυχαία ή όχι) Guinevere Turner δεν έκατσε να το ψάξει και πολύ.

Μέσα στα καλοκαιρινά blockbuster, έσκασε μύτη και ο προπομπός της μεγαλύτερης ταινίας των Χριστουγέννων (τουλάχιστο για Αμερικάνικες Πολιτείες, Αυστραλία και Γερμανία, αφού είναι προς το παρόν άγνωστο πότε θα τη δούμε εδώ). Μια ακόμα ευκαιρία να "γελάσετε και να τραγουδήσετε καθώς η Σαρλότ η Αραχνούλα, διδάσκει στον Γουίλμπουρ το Γουρουνάκι, τον Τέμπλεντον το Ποντικάκι και στα υπόλοιπα ζωάκια της φάρμας σημαντικά μαθήματα για τη φιλία, την εμπιστοσύνη και την αγάπη".

Μετά τα κινούμενα σχέδια του 1972 των Hanna & Barbera δηλαδή. Που έβγαλαν για πρώτη φορά στο πανί τα ζωάκια της φάρμας που πιάστηκαν στο Δίχτυ της Καρλότας (όπως είναι ο ελληνικός τίτλος του βιβλίου), του E.B. White. Που είναι ήδη αποδεδειγμένα συνταγός επιτυχίας, ως συγγραφέας και του Ποντικομικρούλη. Και για να καρα-δέσει το γλυκό - υπερπαραγωγή καρα-πετυχημένου παιδικού βιβλίου με πασπάλισμα χιονιού, προσθέτεις μια ανεπαίσθητα ελαφριά δόση αστρολάμψης από Julia Roberts, Oprah Winfrey, Steve Buscemi, Kathy Bates, John Cleese, Thomas Haden Church, Robert Redford, Cedric the Entertainer, Jane Sibbett, Jennifer Garner, Reba McEntire και André Benjamin. Και το μυστικό υλικό έκπληξη που λέγεται Μικρή Ντακότα!

Ας δούμε όμως πως κατορθώνει να κρατήσει τον ενθουσιασμό της μέχρι το χειμώνα, η (κάποτε) μπέμπα (και νυν σκηνοθέτρια) estelle του Scarlet Carpet..

Το Δίχτυ της Καρλότας είναι από τα must της παιδικής λογοτεχνίας. Ευτυχώς πρόλαβα να το διαβάσω και να συγκινηθώ σε μια τρυφερή και ξένοιαστη ηλικία. Δε θεωρούσα ότι η κινηματογραφική μεταφορά του είναι απαραίτητη, ειδικά έτσι, ασφυκτικά γεμάτη με συνειρμούς σχετικούς με το σταρ-σύστεμ και τα χολυγουντιανά στούντιο. Η αράχνη Καρλότα είχε μεγάλη καρδιά και ίσως να έκανε αρκετά παιδάκια να ξεπεράσοουν την αραχνοφοβία. Πως θα σας φαινόταν όμως μια αράχνη με τη φωνή της Julia Roberts;(ας γελάσω). Με ακόμη πιο τρανταχτά λανθασμένη την επιλογή της πρωταγωνίστριας. Η Dakota των ουρλιαχτών από τον Πόλεμο των Κόσμων λίγο δύσκολα θα με πείσει ως μικρό-καλό-κοριτσάκι-Fern. Δεν έχει καν κόκκινα μαγουλάκια και δεν είναι παρά ένα κακομαθημένο με στραβά δόντια.

Οι εικόνες παστέλ που συνόδευαν το βιβλίο έχουν κάτι παραμυθένιο που ο σκληρός φωτισμός που είδα στο τρέιλερ δε μπορεί να αποδόσει. Ένα φίλτρο θα κανε κάτι καλύτερο ή έστω διαφορετική επεξεργασία του φιλμ—όπως στη σκηνή μητέρας-κόρης στο Bonnie and Clyde ιδανικά. Και τέλος πάντων, πως είναι δυνατόν τώρα να ευχαριστηθώ όταν κάποιος παίζει με τις αθώες αναμνήσεις τις παιδικής μου ηλικίας! Η εκδοχή κινούμενων σχεδίων ήταν αρκετή, κρίμα που με αναγκάζουν να χάσω μια ακόμη ωραία ανάμνηση. Τώρα πια όταν θα βλέπω αράχνη, αντί να θυμάμαι την καλή αραχνούλα που έσωσε το μικρό γουρουνάκι από την κατσαρόλα, θα μου ρχεται ξαφνικά η φάτσα της Roberts και θα τη λιώνω με μανία!

Η πιο εμπρηστική ταινία στα χρονικά του κινηματογράφου είναι Τα Πάθη του Χριστού, σύμφωνα με τη λίστα των 25 Most Controversial Films, που συνέταξε το περιοδικό Entertainment Weekly για το τεύχος που θα κυκλοφορήσει στις 16 Ιουνίου.


Στη λίστα των 25 ταινιών που προκάλεσαν την οργή του πλήθους με τις εικόνες ή τα θέματά τους, ο τίτλος που το παγκόσμιο υποσυνείδητο έχει ταυτοποιήσει με τον όρο «ταινία-σάλος», το The Last Temptation of Christ (1988) του Martin Scorsese, δεν κατάφερε ούτε καν να πλησιάσει την παντοκυριαρχία του ματοβαμμένου έπους του Gibson για τα βασανιστήρια του Χριστού, και περιορίστηκε στην 6η θέση. Ο Oliver Stone παραδόξως κρατά μόνο δύο θέσεις, για τα JFK (1991/#5 στη λίστα) και Natural Born Killers (1994/#8), ενώ τα Alexander (2004) και Nixon (1995) δεν κατάφεραν να χωρέσουν.

Ωστόσο, η μεγάλη φούσκα του The Da Vinci Code (2006), που έσκασε μόλις οι διαμαρτυρόμενοι είδαν την ταινία, κρατά τη θέση #13, ενώ το United 93 (2006) --το δράμα του Paul Greengrass για ένα από τα αεροπλάνα του 9/11 που μετά βίας βρήκε αίθουσες προβολής-- δε κατάφερε να ανέβει πιο πάνω απ’ τη θέση #16, και το Brokeback Mountain (2005), που συνάντησε βέτο από κινηματογράφους ανά την επικράτεια των ΗΠΑ, εξοστρακίστηκε και από τη λίστα του EW.

Η Nikki Finke του deadlinehollywooddaily.com, έχει μεγάλα προβλήματα με τη λίστα του EW, που «είναι σαν να τη σκέφτηκε η γενιά μετά τα prequel του Star Wars,» και απαιτεί να μάθει που είναι το Easy Rider, το Texas Chainsaw Massacre, το The Manchurian Candidate, και ένα σωρό άλλα. Εμείς απ' την άλλη, που ανήκουμε στη γενιά μετά το δεύτερο sequel του Jaws, απαιτούμε να μάθουμε: Που είναι η Μεγάλη Απόφραξη; Ε;

Υπάρχει όριο στο ταλέντο του David Hasselhoff; Η πιο αξιογέλαστη καλτ φιγούρα στον πλανήτη ξαναχτύπησε. Και ΠΡΟΣΟΧΗ: αν έχεις καρδιά ή ακράτεια φύγε γρήγορα απ' αυτή τη σελίδα. Και ΠΡΟΣΟΧΗ: αν είσαι ο Τσακ Νόρις ακρατήσου από τώρα.

Ο Hoff λοιπόν είναι μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη και από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Εκτός απ' ότι στη, πατρίδα του τη, Γερμανία (γνωστή στα βάθη των αιώνων ως γενέτειρα του φίνου γούστου) είναι μεγαλύτερος κι απ' το Μουντιάλ. Εκτός απ' ότι, πριν δυο βδομάδες, δε δίστασε να σμπαραλιάσει το σκληρό του ίματζ, αφήνοντας να κυλήσει, μπροστά στη κάμερα, ένα δάκρυ συγκίνησης τη στιγμή ανακοίνωσης του φετινού νικητή του American Idol, Taylor Hicks (που έχει όλα τα φόντα να γίνει ο διάδοχός του στη Γερμανία, όπως παρατηρεί ο Gawker). Εκτός απ' ότι θα γίνει, σε δυο βδομάδες, ο ιδανικός συνδυασμός Βάνας Μπάρμπα και Ρωζίτας Σώκου στο America's Got Talent. Εκτός απ' ότι τον πλακώνει στα χαστούκια ο Adam Sandler στο Click (2006), που ανοίγει την ίδια περίοδο.

Για να μας αποτελειώσει, ξεδίπλωσε τα χαρίσματά του στο promo video του VOOM για τον μήνα James Bond σε τιβί υψηλής ανάλυσης. Με αποκορύφωμα τη στιγμή που κλωτσάει με μίσος, αλά γεροπαραλυμένος Τσακ, τον αέρα, και καπάκι πετάγεται από κάτω, αλά Στίβι Γουόντερ, με εξοπλισμό Rocketeer (1991). Και το φινάλε που τραγουδάει γραμμένος στον κώλο της γκόμενας.

Για την ιστορία, το American Idol είναι η αμερικάνικη εκδοχή του Pop Idol και του δικού μας Pop Star (και είναι παγκόσμια η πιο.. θεαματική εκπομπή). Το America's Got Talent είναι το δικό μας (σας, τους) Dream Show. Το βίντεο ανέβηκε στις αρχές του μήνα στη σχετική σελίδα του VOOM αλλά δεν άντεξε (το bandwidth ή τη ντροπή). Το Secret Agent Man δεν έχει καμία σχέση με Bond, αλλά ήταν το θέμα μιας σειράς των 60s γνωστής και ως Danger Man. Το Secret Agent Man έχει ήδη εκτελέσει ο Bruce Willis (και άρα ο Hoff-man ασελγεί επί πτώματος). Στο Click (2006) παίζει η Kate Beckinsale.

Αν δεν είσαι παιδί του δικτύου (και τι κάνεις εδώ τότε?) ο Earl πέρασε, όλο το χειμώνα, και δε σ' ακούμπησε. Αλλά, για να ξέρεις, το My Name is Earl ήταν από τις καλύτερες νέες κωμικές σειρές (μαζί με το Everybody Hates Chris), φέτος, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (και όχι μόνο).

Ο Earl που τον χτύπησε αυτοκίνητο και ανακάλυψε το Κάρμα, είναι μια κάποια καλή κουφή αρχή. Όμως τα μεγάλα ατού της σειράς, άλλα.. οφθαλμοφανή και άλλα όχι, δε περιορίζονται εκεί. Ξεκινώντας από τον πρωταγωνιστή, Jason Lee, μόνιμο ήρωα στις ταινίες του Kevin Smith. Για κάποιους λόγους φυσικά. Όπως την αφοπλιστική αμεσότητα που πετάει τις ατάκες, και το καθαρό του κούτελο. Που, το τελευταίο, μοιράζεται με τον αδερφό του στη σειρά και έτερο κατοικίδιο του Smith, Ethan Suplee. Που ο έτερος λόγος του (πέραν του κουτέλου) είναι η κουτορνιθική αμεσότητα με την οποία σαλιώνει τις ατάκες.

Στο ακαταμάχητο δίδυμο πρόσθεσε ένα σενάριο που σφιχταγκαλιάζει με καλοσύνη τους περιθωριακούς τυπάκους που ο Earl βοηθάει, σε κάθε επεισόδιο, για να εξιλεωθεί για το κακό που τους 'χει κάνει. Και ένα εξίσου απίθανο υποστηριχτικό καστ. Που συμπεριλαμβάνει, βεβαίως βεβαίως, τη πηδηχτούλα ξανθιά Jaime Pressly και την α-βίαστα, α-προσποίητα και α-προκάλυπτα γλυκιάαα μεξικάνα Nadine Velazquez. Και όταν λέω γλυκιάαα δεν εννοώ ζαχαρένια.

Η σειρά μετά από ένα μπιλιβδεχάιπ χειμώνα έκανε απογειωτικό σίζον φινάλε πριν κανά μήνα. Και τα κορίτσια βρήκαν την ευκαιρία να βάλουν κάτι (πολύ) ελαφρύ και να βγουν στις παραλίες στα εξώφυλλα των περιοδικών. Με πρώτο το Arena. Που, btw, τα πάει πολύ καλύτερα στα πορνφάσιον σικ 00s από το πρώτο παιδί του Nick Logan το ιστορικό, πλέον, FACE. Και που στήριξε (not!) την επιτυχία του και στις στήλες του.. Kevin Smith. Όλο τον κόσμο σπονσονάρει κι αυτός ο άνθρωπος. Και τους μάζεψε όλους σε μια αίθουσα, κάτι πρωινές ώρες, στις Κάνες, να χειροκροτάνε, όρθιοι, οχτώ λεπτά, τη συνέχεια του Clerks. Αφού μια ταινία έχει κάνει κι αυτός ο άνθρωπος. Και κάτι κόμικς βέβαια. Αλλά πολύ ξέφυγα και θα φτάσω πάλι να λέω για τον γκέι σούπερμαν.

Διάβασα λοιπόν και τις ανησυχίες της Jaime για τη παραπέουσα δημοτικότητά της. Και τη πρόθεσή της να ξαναματαφωτογραφηθεί γυμνή για να την ανεβάσει. Και κάνε μου τη χάρη και πες της εσύ, για να μη γίνομαι συνέχεια κακός, ότι έχουμε πήξει στα γυμνά του ένδοξου παρελθόντος της που τα ανατυπώνουν κάθε μήνα 2-3 περιοδικά τουλάχιστο. Και πήραμε πια χαμπάρι ότι δε μπορεί να παίξει, και στη σειρά κάνει αυτό που είναι.



Θυμίζω ότι η Jaime ήταν νούμερο 17 στη φετινή λίστα των πιο σέξι γυναικών του αμερικάνικου FHM. Και 52 στην αντίστοιχη του βρετανικού.

Το Sin City ξεχώρισε στις υποψηφιότητες των 36ων Key Art Awards του Hollywood Reporter, που ανακοινώθηκαν νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα. Η ταινία του Robert Rodriguez (και του Frank Miller), έβαλε τον τίτλο της σε 9 απ’ τις κατηγορίες που βραβεύει το έγκριτο περιοδικό, για να γιορτάσει τα επιτεύγματα της χρονιάς που πέρασε στον τομέα του κινηματογραφικού marketing. Ακολούθησαν τα Crash, The 40 Year Old Virgin και Saw II, με έξι υποψηφιότητες το καθένα.


Τα Key Art Awards, είναι τα πιο σημαντικά βραβεία του Hollywood για την προώθηση των προϊόντων του, και απονέμονται σε όλα αυτά τα μικρά πραγματάκια που μας κάνουν να σηκωθούμε να πάμε σινεμά, κι όταν πάμε εκεί, να θέλουμε να ξαναπάμε για να δούμε κάτι άλλο. Kαι βέβαια, στα χαριτωμένα κουτάκια και τα γυαλιστερά εξώφυλλα που πιάνουν το μάτι μας όταν είμαστε στο videoclub. Από τα trailers και τις αφίσες, μέχρι τα taglines που τις συνοδεύουν και τα stands που γεμίζουν το φουαγιέ, αλλά κι από τα sites, και τα τηλεοπτικά spot, μέχρι και τις καταχωρήσεις σε εφημερίδες και περιοδικά, τα Key Art Awards καλύπτουν 29 κατηγορίες διαφημιστικής καμπάνιας, απ’ τα οποία ψηφίζουν και διαλέγουν τα καλύτερα, «άνθρωποι του χώρου». Και θα μας ανακοινώσουν τί αποφάσισαν, την άλλη Δευτέρα, 19 Ιουνίου.