Enron: The Smartest Guys in the Room (2005)

Υπό τη προεδρία του Ken Lay (παπαδοπαιδιού και αγαπημένου "Kenny Boy" της αγίας οικογένειας Bush) και τη καθοδήγηση του Jeff Skilling (macho-nerd απόφοιτου του Harvard και θιασώτη της απεριόριστης απληστίας) η Enron έγινε η 7η μεγαλύτερη αμερικάνικη εταιρία (και πιο καινοτομική στο κόσμο κατά το Fortune) στα τέλη των 90s. Για να καταλήξει, απότομα, στη μεγαλύτερη (τότε) χρεωκοπία στα χρονικά, το Δεκέμβριο του 2001...


Το ντοκιμοντέρ ήταν υποψήφιο για όσκαρ φέτος, και θα το 'παιρνε αν δεν έπεφτε πάνω σε κάτι περίεργους κυρίους που είχαν προετοιμάσει το σμόκιν τους για τη βραδιά της απονομής πολλούς.. αιώνες πριν. Οι δε "πρωταγωνιστές" του άξιζαν ασυζητητί αυτό του Α' ανδρικού, και ο Skilling εμφανίζεται εκτάκτως ζωντανά σήμερα σε μια παράσταση που αναμένεται να σαρώσει όλα τα βραβεία υποκριτικής. Και τα χνάρια του τελευταίου ακολουθεί και ο παραγωγός της ταινίας (μέσω HDNet) Mark Cuban.


Και στα χνάρια αντίστοιχα του Fahrenheit 9/11 (2004), ο Gibney έκανε μια ταινία που θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις αριστερής σκοπιάς αλλά είναι, όπως παρατηρεί ο Roger Ebert, μια ιστορία εγκλήματος. Μια ιστορία απίστευτης ανηθικότητας, και συνωμοσίας σιωπής και εκμετάλλευσης όλων ανεξαιρέτως των εμπλεκόμενων μηχανισμών του "ελεύθερου" εμπορίου. Που αφού αισχροκέρδησαν πουλώντας αέρα κοπανιστό (όπως τα μελλοντικά κέρδη από την εμποριοποίηση του.. bandwidth που σου περισσεύει το βράδυ) και στέρεψαν το ρεύμα και τα λεφτά της Καλιφόρνιας, έφαγαν και όλες τις συντάξεις των εργαζομένων (τους) απλά για να 'χουν περιθώρια μερικών μηνών να ξεπουλήσουν και να φύγουν.

Έξοχα τεκμηριωμένη (με βάση το αντίστοιχο βιβλίο), απλή, περιγραφική, και επίμονη στα βασικά σημεία ώστε να καταλάβει και ο πιο ανυποψίαστος, η ταινία είναι ικανή να κάνει και τον Μητσοτάκη αριστερίζοντα στα βαθιά γεράματα.