Deja Vu (2006)

Αστυνομικός αναλαμβάνει διαλεύκανση τρομοκρατικής ενέργειας, με τη βοήθεια ειδικής κυβερνητικής υπηρεσίας, η οποία τον εξοικειώνει με ένα καινούριο σύστημα ανάλυσης δεδομένων, που ξεπερνά τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, γυρίζοντας το χρόνο προς τα πίσω.Πρώτ' απ' όλα, να ξεκαθαρίσουμε, ότι το Deja Vu, δεν είναι καινούριο Timecop (1994). Ίσως μπορείς να το πεις prequel αν θες, αλλά με πολύ μεγάλη ελευθερία στον ορισμό. Από 'κει κι έπειτα, νομίζω είναι από μόνο του ξεκάθαρο, ότι η πολύ παρέα με τον Richard Kelly, τον έχει έχει πειράξει τον Tony Scott, αλλά μάλλον σε καλό του βγαίνει. Με τον αγαπημένο του Denzel Washington να σουφρώνει τα χείλια και να τρεμοπαίζει το πιγούνι στον πιο clueless χαρακτήρα του μέχρι σήμερα, ο Scott μας εισάγει σε ένα αλλόκοτο αστυνομικό θρίλερ, που αυτή τη φορά αναστατώνει περισσότερο με το σενάριο παρά με το οπτικό του στυλ. Kάτι εντελώς καινούριο γι' αυτόν, έτσι; Συγκρατημένος στα φιλτραρίσματα, με καλογραμμένο στόρι, δυνατό μοντάζ και μπόλικους ικανούς δευτερορολίστες να υποστηρίζουν τον Denzel, ο Scott κρατάει ψηλά το ρυθμό και την ένταση της δίωρης ταινίας του, χωρίς να σου προκαλεί ημικρανίες.

Βέβαια η όλη ιστορία με τα παιχνίδια με το χρόνο, έχει περιορισμένη διάρκεια ζωής, αφού αν αυτός που μπλέκει το κουβάρι, αποφασίσει να το ξεμπλέξει με έναν αρκετά εύπεπτο και συμβατικό τρόπο, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα φτάσει στο γνωστό κόμπο του χρονικού παράδοξου, που θα πρέπει να κόψει με μαχαίρι. Αλλά τουλάχιστον το περιτύλιγμα χρησιμεύει για να στηθεί η πιο γαμάτη αυτοκινητοκαταδίωξη που έχω δει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και που αποτελεί και το highlight μιας ταινίας, την οποία βασικά οδηγούν χωρίς αναταράξεις απ'το συμβατικό ξεκίνημα μέχρι το στρωτό και ασφαλές φινάλε, η χημεία και κυρίως η εμπειρία, του ζεύγους πρωταγωνιστή-σκηνοθέτη.