Mon Colonel (2006)

Σε σενάριο Κώστα Γαβρά, το Mon Colonel προσπαθεί εξ’ ορισμού να κάνει έμμεσο πολιτικό σχόλιο, πάνω στην παρούσα κατάσταση στη μέση Ανατολή, εκμεταλλευόμενο την ιστορία του Γαλλο-Αλγεριανού πολέμου (του ποιου;) πενήντα χρόνια πριν, που αναβιώνει μέσα από το ημερολόγιο του Γκι, νεαρού ιδεαλιστή και ρομαντικού εθελοντή.
Επειδή όμως, για να επιβάλεις ειρήνη στους άξεστους Αλγεριανούς (sic), πρέπει να κάνεις πόλεμο και επιπλέον να τους πείσεις ότι είναι για το καλό τους (ring a bell?), ένας σκληρός Συνταγματάρχης έχει αναλάβει το εν λόγω έργο, εφαρμόζοντας τακτικές απάνθρωπες (αλλά αναμενόμενες στον πόλεμο). Φυσικά θα συμβεί το προβλέψιμο και οι δυο αυτές εκ διαμέτρου προσωπικότητες θα έρθουν σε άμεση σύγκρουση. Μπορεί η ερμηνεία του Συνταγματάρχη να είναι δυνατή, ωστόσο ο ρόλος αυτός καθ΄ αυτός είναι κλασσικό στρατιωτικό στερεότυπο, ενώ από την άλλη η αγγελική φάτσα του Γκι είναι μια επιλογή που δε μπορεί να προσφέρει εκπλήξεις. Αν προσθέσει κανείς σ΄ αυτά ότι η ιστορία εκτυλίσσεται σε fake άσπρο-μαύρο, ενώ παρεμβάλλονται περιττά/κουραστικά αποσπάσματα από το σήμερα με μια ασχημόφατσα που διαβάζει το ημερολόγιο του Γκι και καταστρέφουν τη ροή της ιστορίας, την ίδια ώρα που ένα δήθεν μυστήριο για τη δολοφονία του Συνταγματάρχη, καταλήγει σε ένα βεβιασμένο και προσπαθώ-να-είμαι-ένα συγκινητικό φινάλε, τελικώς οι ανθρωπιστικές κορώνες πέφτουν στο κενό –εκεί που πρέπει να βουτήξουν και οι αδερφοί Dardenne, που έχουν την παραγωγή.