La Antena (2007)

Καναλάρχης σε πόλη χωρίς φωνές, θέλει να μετατρέψει το μοναδικό φαινόμενο μιας αληθινής τραγουδίστριας σε πομπό υπνωτιστικών σημάτων, για να εξασφαλίσει τον έλεγχο των κατοίκων μέσω του καναλιού του, και να σιγουρέψει τα σατανικά του σχέδια.(Πάντα) επίκαιροι συμβολισμοί κι αλληγορίες για την χειραγώγηση και την καταπίεση της φωνής και της σκέψης της κοινωνίας απ' τα ΜΜΕ δίνουν και παίρνουν σε μια σίγουρα arty και κατάτι ριψοκίνδυνη επιλογή για κινηματογραφική έξοδο, που αν μη τι άλλο ανταμείβει με την δροσιστική ρετρό αισθητική της, και θα εντυπωσιάζει με τον τρόπο που αναδεικνύει, παρ' ότι χωρίς φωνές, τις κουβέντες σε πρωταγωνιστές. Η διασκεδαστική χρήση των υπότιτλων από μόνη της όμως, και η κινηματογραφική και μουσική παιδεία της ταινίας που δοκιμάζει το γούστο σου από κάποιο σημείο κι έπειτα, μαζί με τον έρωτα του δημιουργού με τις εικόνες του που πολλές φορές ξεπερνά τα όρια στις πιο ακατάλληλες στιγμές, δεν λύνουν τα προβλήματα της πλοκής, που όταν αποφασίζει να σου εξηγήσει το όνειρο του ποιητή, εσύ πιθανότατα θα 'χεις αρχίσει να βλέπεις το δικό σου, κι όταν φτάνει η ώρα να μπει σε λειτουργία η υπνωτιστική μηχανή, γίνεται ασαφές αν ο υπνωτιζόμενος είναι τα βουβά ανθρωπάκια στην οθόνη, ή τα καθισμένα από κάτω της.