Street Kings (2008)

Μπάτσος ανορθόδοξης αποτελεσματικής μεθοδολογίας, βρίσκεται μπλεγμένος σε χάλι που δύσκολα συμμαζεύεται, με τις Εσωτερικές Υποθέσεις να του χουχουλιάζουν το λαιμό και τα συνειδησιακά του προβλήματα να του θολώνουν το μυαλό.Σαν το Training Day που είχε γράψει ο Ayer στις αρχές της δεκαετίας, ή και σαν όποια άλλη ταινία με βρώμικους μπάτσους μπορείς να πετύχεις απ' τα 80s κι εδώ, με εκτελεστικό χέρι της εκτελεστικής εξουσίας να περιφέρει τη νιχιλιστική του αποτελεσματικότητα σε έναν μιαρό σκοτεινό κόσμο ώσπου μέσα σε μια νυχτιά να ανακαλύψει ότι η βρώμα βγαίνει απ' το κολάρο του και την κόλησε απ' το αφεντικό που τραβάει το μακρύ λουρί του, το Street Kings είναι όσο απελπιστικά προβλέψιμο προβλέπεις αν έχεις δει δυο-τρεις ταινίες του είδους, αλλά αναπάντεχα συναρπαστικό αν έχεις δεις και τέσσερις-πέντε παραπάνω. Με τον Keanu Reeves να ΄χει να παίξει τόσο καλά απ' την ποηγούμενη φορά που φόρεσε στολή πριν μιάμιση δεκαετία στο Speed, τον Forest Whitaker και τον Hugh Laurie να βοηθούν ανεβάζοντας το ερμηνευτικό ενδιαφέρον σε ρόλους κλισαρισμένους, και το τρίο των σεναριογράφων που μεταφέρουν για την οθόνη ιστορία του ηγέτη τους, James Ellroy, να πετάνε αρκετούς ακόμη τριγύρω χαρακτήρες, για να σε αποσπάσουν από τον στάνταρ κορμό της ιστορίας με αντιπερισπασμούς διαδικαστικού αστυνομικού θρίλερ, το Street Kings θα μπορούσε να ειδωθεί ως ένα ακόμη κομμάτι της σειράς απροσδόκητων σουξέ του box office που δικαιώνει ιστορίες εκδικητών σε μια Αμερική καινούριας περιόδου Ρηγκανισμού και αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας της πολιτείας στην προστασία των υποκειμένων της, και στέκεται σαν αξιοπρεπέστατη τέτοια παρά τα προβλήματα στο ρυθμό, τη διαχείριση των υποπλοκών και το πλέξιμο των κεφαλαίων, μέχρι που τα κάνει όλα θάλασσα ένα πεντάλεπτο πριν τους τίτλους τέλους, με μια λύση του δράματος κι ένα φινάλε τόσο άστοχα, που μοιάζουν κομμένα από άλλη ταινία και κολλημένα με ξεραμένη UHU. Εντυπωσιακότερο στοιχείο πάντως όλων το εξαιρετικό sound desing στις σκηνές των πυροβολισμών, που κάνει ακόμα και το μακελειό συνολικά που έχεις δει, να μη σου φτάνει.