Eagle Eye (2008)

Πιτσιρικάς που πάντα έκανε ό,τι ήθελε, βρίσκεται να δέχεται εντολές από έναν τηλεφωνητή. Και μια γκόμενα του γίνεται κολιτσίδα.Η εικόνα μιας οργουελικής (μετα- War on Terror) Αμερικής που ξεκάθαρα δεν είναι το καλύτερο περιβάλλον να είσαι τρομοκράτης, αλλά δεν είναι και πολύ καλό ακόμα κι αν δεν είσαι, είναι το μόνο που αξίζει τον κόπο να δεις στο νέο πόνημα του Daniel John Caruso, γνωστού (στη μετά του cult Salton Sea (2002) εποχή) για την αγάπη του στα αντιδάνεια και τις ανακυκλώσεις, που αυτήν την φορά μπλέκει homage Kubrick και (αλίμονο) Spielberg με ρετάλια Tony Scott σε ασμίλευτο στιλάκι Michael Bay (στήσε 5 κάμερες, πέτα αμάξια δεξιά κι αριστερά, τράβα τα όλα, ρίχ' τα στη μονταζιέρα, κι όποιος βγάλει νόημα, μαγκιά του), κυνηγώντας ιντριγκαδόρικο pulpy αποτέλεσμα για ποπ-κορν διασκέδαση, που όπως πάντα, ξεχωρίζει απ’ το σωρό για τα υψηλά production values και το καυτό του γκομενάκι (αν και η Michelle Monaghan δεν είναι και τόσο πρώτης γραμμής όσο οι προηγούμενές του, της Sarah Roemer του Disturbia (2007) συμπεριλαμβανομένης), αλλά πέραν του ότι ανεβάζει απαιτήσεις πολιτικών εκφάνσεων και συνομωσιολογικών λαβυρίνθων, σε σημεία που δεν μπορεί να φτάσει η αφέλειά του, κάνει και το ολέθριο λάθος να ελπίζει ότι δεν θα σε πειράξει που θα σε κάνει να νιώσεις μαλάκας, όταν στη μία ώρα, σου λύσει το δράμα με τρόπο που θα μπορούσε να είχε λυθεί μιάμιση ώρα πριν (ξεκινήσεις καν να πας στην αίθουσα), και σου το τρίβει και στα μούτρα.