Away We Go (2009)

Δυο κακομοίρηδες αποφασίζουν να πάρουν την κακομοιριά τους και να την περιοδεύσουν στην Αμερική ψάχνοντας μέρος ν’ ανοίξουν καινούριο σπιτικό και να γεννήσουν το παιδί τους.Χαρακτηριστικό δείγμα του πόσο λάθος μπορεί να σου βγει ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος, το Away We Go μοιάζει σα να πετάχτηκε την ώρα που ο Μendes έκλανε στα διαλείματα του Revolutionary Road, και στην πραγματικότητα κάπως έτσι έγινε (την γύρισε στα διαλείμματα του μοντάζ, βασικά) και γι’ αυτό προφανώς είναι απούσα σχεδόν παντελώς όχι μόνο η σκηνοθεσία, ο φωτισμός και το γενικότερο στυλιζάρισμά του, αλλά κι η αισθητική του καθοδήγηση στην ατμόσφαιρα, τη χημεία και το δραματικό ξεδίπλωμα της ιστορίας μέσα απ’ την ιστορία των πρωταγωνιστών του. Αποσπασματικά επεισοδιακό και σχεδόν αποκλειστικά σιροπιασμένα μελοδραματικό, το γλυκόπικρα μαυροχιουμοριστικό του road movie για δυο επιδεικτικά παράταιρους με το περιβάλλον τους χαρακτήρες (μορφωμένους, αυτεπάγγελτους, ευαισθητοποιημένους, οραματικούς και φαινομενικά ικανούς) που νιώθουν αποτυχίες και ψάχνουν να βρουν τη θέση τους ως οικογένεια, μέσα σ’ έναν κόσμο που φαίνεται να ’ναι γεμάτος αποκλειστικά από γκροτέσκες εκδοχές γονέων, φροντίζει να πατρονάρει εξαντλητικά και αυτούς που στοχεύει για να ζωγραφίσει ως πραγματικές αποτυχίες παρά την (όποια) κοινωνική επιτυχία τους, αλλά και εσένα που τους παρακολουθείς για να νιώσεις και καλύτερα με τους εαυτό σου, και χαρούμενος που οι πρωταγωνιστές σου θα αποδεχτούν το πεπρωμένο τους να παραμείνουν παράταιροι, ως πιο ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι και καλύτεροι απ’ όλους τους άλλους, που δεν θα μπορούσαν ποτέ ούτε να τους καταλάβουν, ούτε να τους αποδεχτούν, ούτε να αξίζουν την παρέα τους.