Όσο περνάει ο καιρός πληθαίνουν οι φωνές για τη νέα ταινία του Paul Greengrass με θέμα τη πτήση της United Airlines (που δυστυχώς ή ευτυχώς) δεν έσκασε στον Λευκό Οίκο, στις 9 Σεπτεμβρίου του 2001.

Πληθαίνουν οι φωνές για τις φωνές δηλαδή. Και εννοώ ότι, δεν είμαι και στη Νέα Υόρκη βέβαια, αλλά όλα τα δημοσιεύματα μου φαίνεται να αναφέρουν τις ίδιες, μεμονωμένες, αντιδράσεις. Αυτές που είχε διαρρεύσει από τη προηγούμενη βδομάδα (και ανακοινώθηκε επίσημα το σαββατοκύριακο) ότι θα εμφανιστούν στο χτεσινό Newsweek. Και τελικά το περιοδικό φαίνεται να προτίμησε να υποβαθμίσει την ιστορία στο δημοσίευμα. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τους υπόλοιπους να την αναπαράγουν. Και να τη διογκώνουν.

Τώρα γιατί βάλαν κάποιοι τα κλάματα και κάποια θέατρα το απέσυραν το τρέιλερ ούτε το βλέπω ούτε μπορώ να το πω. Αυτό που ξέρω είναι ότι η ταινία θα ανοίξει το φετινό Tribeca, αλλά σε ήδη προσχεδιασμένα ήπιους τόνους - κάτι σα μνημόσυνο παρά πρεμιέρα. Και ο Greengrass έχει παρελθόν στις πραγματικές ιστορίες, αφού έκανε και το εξαιρετικό Bloody Sunday (2002).

Ένα μεγάλο βήμα προς την ψηφιακή εποχή, ετοιμάζεται να κάνει το Hollywood. Αργότερα σήμερα, αναμένεται να ανακοινωθεί από όλα σχεδόν τα μεγάλα studio, η έναρξη μιας νέας μεθόδου διανομής ταινιών: η διαδικτυακή.

Οι Αναμνήσεις μιας Γκέισας, το Brokeback Mountain, και το Saw II, θα είναι μερικές απ’ τις πρώτες ταινίες που θα διατεθούν προς online πώληση, την ίδια μέρα που θα κυκλοφορήσει και το DVD στα (αμερικάνικα) ράφια. Οι ταινίες θα είναι διαθέσιμες για download, σε ένα νέο φορμά, που θα επιτρέπει μόνο την αναπαραγωγή τους στον υπολογιστή που τους κατέβασε –άντε και σε κάναν δυο ακόμη. Παράλληλα, ειδικό λογισμικό θα φροντίζει ώστε η ταινία να μπορεί να αποθηκευτεί σε DVD για backup, αλλά όχι με τρόπο τέτοιο ώστε το δισκάκι να μπορεί να λειτουργήσει και σε απλό DVD player –ή τουλάχιστον, έτσι ελπίζουν.

Τα δύο sites που θα κονταροχτυπηθούν για την πρώτη θέση, είναι το Movielink.com και το CinemaNow, με τις εταιρείες να μοιράζονται κάπως έτσι: Metro-Goldwyn-Mayer Paramount Pictures, Universal Pictures, Sony Pictures Entertainment, Warner Bros και 20th Century Fox προτιμούν το Movielink --το οποίο για την ώρα έχει στα αρνητικά του ότι απευθύνεται μόνο στο αμερικάνικο κοινό-- και Sony και Lionsgate έχουν υπογράψει με το CinemaNow. Αναποφάσιστο παραμένει ακόμη το studio με τα ποντικίσια αυτιά, αν και ήδη γίνονται διαπραγματεύσεις ώστε και οι ταινίες της Disney να βρουν το δρόμο προς τον ιστό.

Μέχρι τώρα, τα δύο sites πρόσφεραν με αντίστοιχη μέθοδο μόνο την δυνατότητα ενοικίασης ταινιών, τις οποίες ο χρήστης κατέβαζε στον υπολογιστή του και μπορούσε να τις δει (μόνο εκεί) εντός μερικών ημερών. Φυσικά, υπήρχαν και κάποιοι τίτλοι προς πώληση, περιορίζονταν όμως σε ταινίες β’ διαλογής. Με αυτό τους το άνοιγμα, τα μεγάλα χολυγουντιανά στούντιο, ελπίζουν πως, όταν έρθει η ώρα, θα έχουν ήδη στα χέρια τους τον αντικαταστάτη του DVD, με τη δυνατότητα πρόσβασης του νέο μέσου στο μέσο αμερικάνικο νοικοκυριό, να δείχνει σημαντικά υψηλή, χάρη στην δημοτικότητα του video on demand μέσω διαδικτύου. Ελπίδες που μάλλον θα επιβεβαιωθούν, με την επέλαση μέχρι το τέλος του έτους, καινούριων τηλεοπτικών συσκευών, που θα συνδέονται απευθείας με το internet.

Και όλα αυτά, μόλις λίγους μήνες μετά την έξοδο του Bubble, του Stephen Soderbergh, που βγήκε ταυτόχρονα (ή σχεδόν) σε αίθουσες και DVD club. Ένα πείραμα με σκοπό να δοκιμάσει ποιο απ’ τα δύο μέσα είναι πιο ισχυρό, που απέτυχε προφανώς γιατί η ταινία ήταν… φούσκα.

Αυτά βέβαια, για την Αμερική. Γιατί εδώ στην Ευρώπη, η αλήθεια είναι πως είμαστε λίγο κολλημένοι στις παραδόσεις ακόμη. Για την Ελλάδα βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται.

Με spicy φιστίκια, πολλές κοκακόλες, καυτά ερωτήματα απ’ το κοινό («Είναι πιο εύκολο να παίζει σε ταινίες σαν το Οι Μαχητές του Ουρανού, ή σαν την Τροία και τον Μπεν Χούρ;»), και αφοπλιστικές απαντήσεις απ’ τους δημιουργούς («Αγάπησα όσες ταινίες έχω κάνει, και πίστεψα σ’ αυτές, κι όταν πάψω να πιστεύω, θα πάψω να κάνω ταινίες»), κύλησαν οι τρεις πρώτες μέρες του 7ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Το κοινό έσπευσε να γεμίσει τις αίθουσες, σχεδόν αποκλειστικά όμως, στις ταινίες που συνόδευσαν στην Ελλάδα οι δημιουργοί τους. Το Αττικόν ήταν κατάμεστο στις προβολές των Μαχητών του Ουρανού, του Les Bronze 3, και του Sheitan, πράγμα που δείχνει πως η εμφάνιση ενός συντελεστή κάτω από την οθόνη, μετά την προβολή, αποτελεί τον πιο σίγουρο κράχτη για μια ταινία –όποια κι αν είναι αυτή. Αυτό, φυσικά, έχει και τα αρνητικά του, όπως αποδείχθηκε με την προβολή του Sheitan, μιας trashy κωμωδίας, γεμάτη ενέργεια, νεανικότητα, αίμα, παράνοια και πολλές αναφορές σε σπλάτερ ανοσιουργήματα, την οποία φρόντισαν να τιμήσουν με την παρουσία τους, όλες οι κατηγορίες θεατών. Μετά το πέρας της προβολής, και αμα τη εμφανίση του Vincent Cassel –πρωταγωνιστή και παραγωγού της ταινίας--, οι… Casselίτσες έλιωσαν στους εξώστες και στα καθίσματα, τα αγοράκια διπλασίασαν τα Watt τις αίθουσας με τα φλας τους, και οι πιο συντηρητικοί των θεατών, προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να προγκίξουν τον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη του (Kim Chapiron, Γαλλοβιετναμέζος στα 24 του μόλις χρόνια - στη φωτό αριστερά), με τη διακριτικότητα που απαιτεί το σαβουάρ φερ των Γάλλων. Συγκεκριμένα, μια γηραιά κυρία με σκαλιστό μαλλί, εξανέστη που οι νεαροί Γάλλοι δημιουργοί, αντί να προσπαθούν να ξετινάξουν την αμερικανίλα απ’ το γαλλικό σινεμά, την αναπαράγουν δημιουργώντας ανεγκέφαλες φρικαλεότητες, ενώ ένας 26χρονος (όπως μας ενημέρωσε) νεαρός, αμφισβήτησε το γούστο του Cassel, και προκάλεσε τον σκηνοθέτη να τον βρει έξω από την αίθουσα για να του εξηγήσει αυτός τι είναι το LSD και να του προκαλέσει πιο σοβαρές παραισθήσεις δια ροπάλου. Στη συνέχεια, αποχώρησε επιδεικτικά από την αίθουσα, σέρνοντας το δύσμοιρο κοριτσάκι του απ’ το χέρι, ενώ αυτό προσπαθούσε να ρίξει μια τελευταία κλεφτή ματιά στον Βενσάν.

Μαζί με το Sheitan, αυτή ήταν so far η μόνη συναρπαστική στιγμή της διοργάνωσης, με τις ταινίες να προσφέρουν κυρίως φτηνό και απαίδευτο θέαμα. Το Les Chevaliers du Ciel του άκρως εμπορικού Gerard Pires (δημιουργού του πρώτου Taxi -ο δεξιά στη φωτό), επιβεβαίωσε την κακογουστιά του γαλλικού blockbuster, βυθίζοντάς μας σε μια κακοστημένη, «κατά της τρομοκρατίας» προπαγάνδα της γαλλικής αεροπορίας, που έχει να επιδείξει στα θετικά της, μόνο την ενδιαφέρουσα φιγούρα του πρωταγωνιστή, Benoit Magimel (ο αριστερά στη φωτό). Ο δε Patrice Leconte (του Το Κορίτσι στη γέφυρα (1999)), με το Les Bronzes 3, δεύτερο sequel της μεγάλης εμπορικής επιτυχίας του ’78, έδειξε πως, τρεις δεκαετίες μετά, οι τρελές περιπέτειες έξι φίλων, μπορούν ακόμη να προσφέρουν άπειρο γέλιο, αρκεί να ερμηνεύονται από 6 εκπληκτικούς ηθοποιούς. Και το κοινό να έχει την ανάλογη διάθεση βέβαια.

Το Le Petit Lieutenant του Xavier Beauvois, παρουσιάζει ενδιαφέρον σαν μια οπτική του film noir μέσα από το φακό του κινηματογραφικού ρεαλισμού, όμως σύντομα χάνεται στους εξαντλητικούς ρυθμούς και την περιορισμένη εμβάθυνση στους (πολλούς) χαρακτήρες. Ωστόσο, η εκπληκτική ερμηνεία της Nathalie Baye σε έναν ασυνεπή σεναριακά χαρακτήρα, θα αποζημιώσει τους πιο υπομονετικούς.

Σήμερα είπα να κάνω μια μικρή αγρανάπαυση, γιατί το θέαμα –παραδόξως—μου έπεσε πολύ πιο… ελαφρύ απ’ ό,τι περίμενα. Δεν ξέρω τι γινόταν στις διπλανές αίθουσες, κι αν αποκαλύφθηκε το βαθύτερο νόημα της ζωής σε κάποια άλλη, πιο φλουταρισμένη και καπνισμένη ταινία, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται μέχρι ώρας, η φετινή γαλλική παραγωγή μάλλον είναι (πάλι) ψόφια.

Η Lindsay Lohan παρέλαβε με εντυπωσιακό τρόπο, όπως βλέπουν και τυφλοί φάτσα κάρτα στη φωτό, το βραβείο της Πιο Αγαπημένης Ηθοποιού, στα χτεσινοβραδινά 19α (πότε μεγάλωσαν τα σκασμένα) Nickelodeon Kids' Choice Awards.

Στη σχετική ψηφοφορία φέτος έλαβαν μέρος 25 εκατομμύρια παιδιά (και όσοι.. αγαπάνε τις αγαπημένες τους προφανώς), περισσότερα από κάθε προηγούμενη. Αγαπημένος ηθοποιός ψηφίστηκε ο Will Smith για το Hitch (2005) και αγαπημένη ταινία ο τέταρτος Χάρι Πότερ (2005). Ο Chris Rock (που δημιούργησε και την εξαιρετική σειρά Everybody Hates Chris το χειμώνα) ψηφίστηκε πιο αγαπημένη φωνή στα κινούμενα σχέδια, για το Madagascar (2005). Και ο Μπομπ Σφουγγαράκης, φυσικά, είναι το πιο αγαπημένο καρτούν, για τέταρτη συνεχή χρονιά. Τη τελετή απονομής παρουσίασε ο Jack Black.

Η Λίντσεϊ, πιο αγαπημένο νυμφίδιο όλων (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) για εναδυοτρία (και τέσσερα) φεγγάρια, επανήρθε σε φόρμα πρόσφατα, μετά τη γνωστή περιπέτεια με οξυζενέ μαλλιά, κοκαϊνομανικό αδυνάτισμα, κλινικές, κτλ. Και γίνεται το πρόσωπο του Louis Vuitton, και θέλει να γίνει το πρόσωπο της Wonder Woman (2007) (αλλά όμως η επίσης φιλόδοξη Charisma Carpenter έχει πια εμφανώς περισσότερα προσόντα και.. ξέρει και τον Joss Whedon από τη Buffy). Και βέβαια (ξανα)φωτογραφίζεται έτσι ώστε να ξεσηκώνει τις.. καρδιές μας.

Και θα τα διαβάσετε όλα και αλλού. Από αύριο.

Η Σλοβακία είναι ένα ειδυλλιακό μέρος στην Ανατολική Ευρώπη, δίπλα στην Ολλανδία, όπου μιλάνε γερμανικά (και στην Ολλανδία και πιθανώς και σε όλη την Ευρώπη). Τα παιδιά είναι πάμφτωχα και μιας και δεν έχουν (δημοτικό) σχολείο να πάνε, γυρνάνε ζητιανεύοντας, κλέβοντας και δολοφονώντας. Οι γυναίκες είναι ψηλές, αδύνατες, χαζοχαρούμενες, βυζαρούδες και παντού και πάντα πρόθυμες. Αφού άντρες δεν υπάρχουν πουθενά γιατί σκοτώθηκαν όλοι στο πρόσφατο πόλεμο...


Όμως, στην Ευρώπη, δεν είναι όλα όπως φαίνονται. Και θα το ανακαλύψεις, αν έχεις διάθεση να ξεγράψεις 55 λεπτά απ' τη ζωή σου, παρακολουθώντας, σαν εισαγωγή, ότι πιο ερασιτεχνικό έχει καεί σε φιλμ από την εποχή των πρώτων stag films - χωρίς να υπονοώ καν ότι συγκρίνονται σε ενδιαφέρον ή έμπνευση (από "πραγματικά γεγονότα").

Μετά τα 55 (λεπτά, χρόνια τι σημασία έχει?), όταν γίνεται και η αποκάλυψη του πραγματικού τουριστικού προορισμού στη Σλοβακία, το να βρεθείς στη καρέκλα-λεκάνη τουαλέτας ενός απο τους θάλαμους μαρτυρίων του Hostel (2005) με κάποιο άγνωστο να σου πριονίζει τους αστραγάλους, φαντάζει τόσο χαλαρωτικό όσο μια σάουνα με τις Barbara Nedeljakova και Jana Kaderabkova. Και όλη αυτή η απόλαυση κρατάει κάνα δεκάλεπτο, πριν το υποχρεωτικό χάπι-ending.

Και μπορεί ο Eli Roth να φοράει τις επιρροές του περήφανα στο κούτελο, μιας και ο Quentin Tarantino.. παρουσιάζει, και ο Takashi Miike κάνει ένα καμέο. Αλλά ο Tarantino δε κατηγορήθηκε ποτέ σαν ελιτιστής και υπεράνω χρημάτων και ο Miike άφησε τον Ichi the Killer (Koroshiya 1 - 2001) για παραμύθια για μικρά παιδιά (βλ. Yôkai daisensô (2005) - θα του γράψω κι αυτουνού τίποτα άμα δε με προλάβει ο dalaiklama). Και το πόνημα του μαθητή δεν έχει ούτε τον αυτοσαρκασμό (ίσα ίσα παίρνει τον εαυτό του, γελοία, πολύ σοβαρά) ούτε τη δίψα για αίμα (παρά τα 150 γαλόνια που χύθηκαν στα γυρίσματα) των δασκάλων του.

Έχει μόνο τη δίψα για εύκολο χρήμα και εντυπωσιασμό μικρών παιδιών.

Όπως ενδεχομένως έχετε πληροφορηθεί από τις αρμόδιες πηγές, άρχισε την περασμένη Πέμπτη το 7ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Αθήνας. Φέτος, με την συνεργασία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών έχει μαζέψει 17 ταινίες παραγωγής 2005, που θα προβληθούν για πρώτη φορά στη χώρα μας, στις αίθουσες Αττικόν και Απόλλων, αλλά και στο auditorium του Ινστιτούτου.

Στις προβολές της διοργάνωσης, που θα διαρκέσει έως και την Κυριακή 9 Απριλίου, συμπεριλαμβάνεται μια επιλογή από τις καλύτερες ταινίες της πρόσφατης γαλλικής κινηματογραφικής παραγωγής, καθώς και δύο αφιερώματα στον Μιχάλη Κακογιάννη και τη Jeanne Moreau. Στο πρόγραμμα βρίσκονται από 8 ταινίες για το κάθε τιμώμενο πρόσωπο, οι οποίες καλύπτουν όλο το φάσμα των ταλέντων και των ικανοτήτων των δύο τιμώμενων προσώπων.

Αυτό που ανεβάζει την αίγλη του φετινού φεστιβάλ και το κάνει να ξεχωρίζει απ’ τις περασμένες διοργανώσεις του, είναι το πλήθος και η ποιότητα των καλεσμένων, με τον Vincent Cassel (πρωταγωνιστή του θρίλερ Sheitan, που πρωτοπροβάλλεται απόψε στις 23,00, στο Αττικόν), να πιάνει το πιο pop corn άκρο τους, και τον Patrice Leconte (σκηνοθέτη του Les Bronzes 3, που θα παιχτεί αύριο στις 20.30 στην ίδια αίθουσα) να ηγείται των βετεράνων του γαλλικού.

Σήμερα το μεσημέρι, πραγματοποιήθηκε κοινή συνέντευξη τύπου των Vincent Cassel και Kim Shapiron, σκηνοθέτη του Sheitan, όπου ο Vincent Cassel, με φαρδύ παντελόνι και μαύρη σαγιονάρα, δήλωσε ότι δεν πηγαίνει πια σινεμά, και πιστεύει περισσότερο στη δύναμη του DVD, για την οικονομική βιωσιμότητα των ταινιών. Οι δυο τους, θα βρεθούν αργότερα και στην προβολή της ταινίας τους, και θα δεχθούν ερωτήσεις από το κοινό μετά την προβολή, οπότε αν ποτέ θέλατε να χιμήξετε στον σύζυγο της Monica Belluci, τώρα είναι η ευκαιρία σας.

Σχετικά με τις ταινίες πάντως, το πρόγραμμα μπορείτε να βρείτε εδώ, και να σημειώσετε από τώρα το Le Petit lieutenant, που κέρδισε φέτος το Cesar Α’ γυναικείου ρόλου, το Les Chevaliers du Ciel, που απ’ ό,τι ακούω, είναι το γαλλικό Stealth και θα βγει στις ελληνικές αίθουσες μέσα στον Απρίλη, το Les Poupes Russes που, αν θυμάστε το Euroflirt αυτό είναι κάτι σαν sequel του, ενώ αν δεν το θυμάστε, παίζει η Audrey Tautou, που φαντάζομαι τη συμπαθείτε. Για τα παιδάκια, ο Αστερίξ και οι Βίκινγκς, το πιο ακριβό κινούμενο σχέδιο της Ευρωπαϊκής παραγωγής, θα κάνει εδώ την πρεμιέρα του, ενώ μάλλον θα ευχαριστηθούν και το Le roman De Renart.

Κι αμα πάρουμε πρέφα και τίποτε άλλο καλό, εδώ είμαστε.

Αυτήν την εβδομάδα η ελληνική κινηματογραφία φαίνεται να έχει αποδεχτεί την πορεία της προς την κόλαση, και αποφάσισε να πάει στον αγύριστο με μια τρελή φιέστα. Μετά τον Σάκη Ρουβά, άλλη μια σούπερ σταρ του ελληνικού πολιτισμού, προσθέτει το όνομά της στα πιο ανέλπιστα κινηματογραφικά credits της Ιστορίας: Δόμνα Σαμίου.

Η Δόμνα Σαμίου και το μπαλέτο της ευελπιστούν να ξεπεράσουν τη Βανέσα Αδαμοπούλου στα hits του MftM

Η δημοφιλής (?) 78χρονη τραγουδίστρια με την μικρασιατική καταγωγή, που έχει συνδέσει το όνομά της με την ανάδειξη και τη διαφύλαξη της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, θα αφήσει για λίγο το μικρόφωνο και τα νταούλια, για να συμμετάσχει στην νέα συμπαραγωγή των Odeon, Nova και Graal. Η ταινία, που δεν έχει ακόμη τιτλοφορηθεί, θα μας ταξιδέψει «στα μαγευτικά μονοπάτια της Μικράς Ασίας, όπου μέσα από μεθυστικά αρώματα και παραδοσιακές μουσικές, θα σχηματιστεί ένας συγκλονιστικός έρωτας ανάμεσα σε έναν Αρμένιο και μια Ελληνίδα,» σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου.

Το σενάριο, που υπογράφει ο Κώστας Κουτσομύτης και αναμένεται να περάσει ένα τελευταίο χτένισμα από τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, θα «εκτυλίσσεται σε δύο χρόνους, το παρόν και το μέλλον.» Η Δόμνα Σαμίου θα κρατά προφανώς τον ρόλο της περί ου ο λόγος Ελληνίδας στο παρόν, η οποία θα αναπολεί τον έρωτα της ζωής της με τον Αρμένιο. Τον Αρμένιο μάλλον θα υποδύεται ο ίδιος ο Παπακαλιάτης, άγνωστο το γιατί.

Για την Ελληνίδα στη νεαρή ηλικία, αν και δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως τίποτε μέχρι ώρας, τα διάφορα ονόματα που ακούγονται αυτή τη στιγμή, καλύπτουν το χαώδες φάσμα από την Κάτια Δανδουλάκη μέχρι τη Sienna Miller –ναι, καλά διαβάσατε, την Sienna Miller, και αυτό βγήκε από χείλη εκπροσώπου της Graal. Ξεπερνώντας το γεγονός ότι η κα Δανδουλάκη δεν είναι νεαρά, και ότι η Sienna Miller δεν είναι Ελληνίδα, εμείς θα επιτελέσουμε το χρέος μας για δημιουργική κριτική προτείνοντας την Δήμητρα Ματσούκα, μιας και «το φυσικό χάρισμα επικοινωνίας της με το κοινό μας κάνει να νιώθουμε σίγουροι για την εμπορική επιτυχία της ταινίας», για να θυμηθούμε τα χτεσινά. Ή, ακόμη καλύτερα, τη Δήμητρα Μαργέτη, που ίσως μπορέσει να εξασφαλίσει στο ελληνικό σινεμά ένα πιο ομαλό πέρασμα στην νέα του κατοικία. Αιωνία του η μνήμη…