Κάθε χρόνο το φθινόπωρο η μικρή Kelly με τα μαγουλάκια και τα βυζομπαλάκια, πρωταγωνίστρια, από τα 16, στις τρίτες σελίδες και μετά "μοντέλο" και "τηλεπαρουσιάστρια", μας έστελνε αναμνηστικές φωτογραφίες από το καλοκαίρι της, να χοροπηδάει χαρωπά με και χωρίς πολύχρωμα μπικίνι. Τώρα μεγάλωσε κι αυτή. Τι έγινε ρε γαμώτο?

Η πρώην του Jason Statham και πασίγνωστη ως "Beautiful Woman in Painting" στο Deuce Bigalow: European Gigolo (2005), εφαλτήριο της παγκόσμιας καριέρας και του Κώστα Σόμερ φυσικά, αποφάσισε ότι είναι πια σοβαρή ηθοποιός. Η νυν του Billy Zane και πασίγνωστη για τη προτίμησή της σε συνολάκια του '50, που φοράει χωρίς εσώρουχα όπως τότε συνηθίζονταν φυσικά, αυστήρευσε μέχρι και το μπικίνι της και δε το πετάει τελευταία. Η πιο σέξι γυναίκα στον κόσμο για το βρετανικό FHM πέρσι και πρωταγωνίστρια του Three (2005), στα γυρίσματα του οποίου γνώρισε και τον δεύτερο αγαπημένο της καραφλό φυσικά, κατάφερε τελικά να ψιλοβγάλει τη ταινία στις αίθουσες την άνοιξη παρόλο που το ντιβιντί είχε βγει εδώ κι εκεί από το χειμώνα (και κυκλοφόρησε επίσημα πριν καναδυο βδομάδες). Αλλά δε κατάφερε να κόψει εκ των υστέρων, παρόλο που λύσσαξε, κάποιες σκηνές μισοάγριου σεξ που 'χε γυρίσει. Και δικαιολογημένα, αφού άμα τις έκοβε τι θα 'μενε να δούμε στη μπαζοταινία?

Δες/Κρύψε σκηνή άγριου σεξ με τη Κέλυ

Ο Statham πάντως δεν έκατσε να σκάσει, και πηδάει την Amy Smart περίπου.. τρώγoντας τυρόπιτα, στο καρακάλτ Crank (2006). Που ανοίγοντας τη πρώτη του μήνα στην Αμερική, μέσα σε promotion με κλιπάκια της Άμυ να (του) τον παίρνει στο στόμα σε αυτοκινητο-κυνηγητό με τις σφαίρες να.. πέφτουν σα χαλάζι, τον έκανε ultimate action hero. Συνδυασμό Γκουζγκούνη, Σουγκλάκου και βάλε.

Δες/Κρύψε το trailer του Crank (2006)

Συνεχίζοντας την περιήγησή μας στον - γεμάτο ταινίες - κόσμο του 31ου Φεστιβάλ του Τορόντο πέφτουμε πάνω στην επίσημη πρώτη εμφάνιση του classic remake, All the King's Men (2006). Και λόγω των oscarούχων ηθοποιών του κυρίως - αλλά και την καθυστέρηση που είχε να βγει στους κινηματογράφους - πλημμύρισαν οι αίθουσες με κριτικούς και όσους θέλησαν να πάρουν μία γεύση (και να σπεύσουν να το συγκρίνουν με το original).

H ταινία, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Robert Penn Warren, περιγράφει την άνοδο στην τοπική εξουσία του λαοφιλή νοτίου πολιτικού Willie Stark, πρακτικά σκιαγραφώντας τη ζωή του Γερουσιαστή Huey Long από την Louisiana. Μεταξύ των ομιλιών του πρωταγωνιστή στην εργατική τάξη των νοτίων Η.Π.Α. και τη διαφθορά του συστήματος στο πολιτικό κόσμο ο σκηνοθέτης Steven Zaillian (σεναριογράφος με μεγάλες κινηματογραφικές μεταφορές στο C.V. του - ανάμεσα σε άλλα το Schindler's List (1993) και το Hannibal (2001)) αναβίωσε το κλίμα της πολιτικά ταραγμένης προπολεμικής Αμερικής. Και για να περάσει καλύτερα το μήνυμά του έφερε στην ταινία, νικητές και υποψήφιους από τα Oscar. Sean Penn, Anthony Hopkins, Kate Winslet, Jude Law και Patricia Clarkson κάνουν ό,τι μπορούν για να φέρουν λίγο πιο κοντά στα Academy Awards το All the King's Men. Αυτός που το αφήνει ξεκρέμαστο όμως, σύμφωνα με τις πρώτες γνώμες των κριτικών, είναι ο ίδιος ο δημιουργός του καθώς σεναριακά κυρίως το φιλμ δεν ξέρει που πατάει και... που θέλει να πατήσει.

Σε αυτό το σημείο αρχίζουν και οι αναλύσεις επί αναλύσεων για πόσα Oscar θα μπορούσε να προταθεί και αν θα μπορέσει να σταθεί στο ύψος της πρώτης ταινίας του 1949, η οποία είχε αποσπάσει 3 Oscar (Ταινίας και Α' Ρόλων) από τα 7 που διεκδίκησε. Οι απόψεις για την πρωταγωνιστική ερμηνεία του Penn έχουν μεγάλες αποκλίσεις (από εξαιρετική μέχρι συγκρίσιμη με αυτή του Sam στο I Am Sam (2001) - με την... αρνητική έννοια), ενώ οι περισσότεροι συμφωνούν πως ο Hopkins για μία ακόμη φορά βγάζει τα κάστανα από την φωτιά.

Παρά τις όποιες ενστάσεις των κριτικών η προώθηση του film συνεχίζεται ακάθεκτη με τον Sean Penn, στον συνηθισμένο anti-Bush ρόλο του, να προσπαθεί σε κάθε συνέντευξη του να δώσει πολιτική υπόσταση στην ταινία - καθώς είναι φανερό πως αυτό είναι το στοιχείο που της λείπει. Τα studios από την άλλη έσπευσαν να κυκλοφορήσουν σε dvd το All the King's Men (1949) του Robert Rossen, αγνοώντας τελείως οποιοδήποτε extra και μπουκώνοντάς το με trailer από την επανέκδοση. Τα Oscar έχουν δρόμο ακόμη...

Σε άλλα νέα από το Toronto: οι κριτικοί έχουν επιδοθεί στην oscaroλογία από τώρα που έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μαζεμένους πολλούς από τους φετινούς διεκδικητές. Για την ώρα δίνουν προβάδισμα στον Forest Whitaker για το The Last King of Scotland (2006) και στον Peter O' Toole για τον ρόλο του στο Venus (2006) - o τελευταίος δεν ταξίδεψε στον Καναδά για την πρεμιέρα της νέας του ταινίας λόγω... στομαχικών διαταραχών. Στο μεταξύ σήμερα μικρή ομάδα αντικαπνιστών αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί έξω από το Paramount Famous Players Theatre για το product placement που κατά τη γνώμη τους επιβάλλουν οι καπνοβιομηχανίες, διαταράσσοντας την ησυχία των αμέριμνων σινεφίλ που περίμεναν στην ουρά για το εισιτήριό τους.

Το φεστιβάλ του Τορόντο, το μεγαλύτερο κινηματογραφικό πανηγύρι και οσκαρο-μπαζόμετρο (από το buzz ή το μπάζο, όπως προτιμάς), των 400 προβολών και του ατελείωτου κοινού, το φεστιβάλ των φεστιβάλ, άνοιξε την Πέμπτη. Και τη μεγαλύτερη τιμή του, το γκαλά του Σαββατόβραδου στο Roy Thomson Hall, την είχε ρεζερβέ για τον Brad Pitt.

Μάλλον εντελώς παντελέστατα καλά υπολογισμένα, δείγμα της "υπόγειας" αντιπαλότητας για τη παγκόσμια φεστιβαλική πρωτοκαθεδρία, αφού ο πιο γνωστός ως πατέρας των παιδιών της Angelina Jolie είχε λάμψει με την απουσία του στις Κάνες (για τα γεννητούρια της Αγίας Shiloh Nouvel Jolie-Pitt της Ναμίμπια). Τώρα όμως δεν είχε καμία υποχρέωση --γάμο θα κάνει, λέει, όταν μπορούν να παντρευτούν και όσοι (βλ. gay) το θέλουν-- και με φανερή ικανοποίηση παρέδωσε τις ρυτίδες του στα φωτογραφικά φλας.

Εκτός από τις ρυτίδες, και η χάλια επιδερμίδα του και η προοπτική να βγει φάτσα κάρτα στα Blu-Ray και τα HDVD τρομάζει τις εταιρείες, λένε τα κουτσομπολιά από τη καναδική πόλη. Εγώ πάλι ξέρω πεντέξι εκατομμύρια Ελληνίδες (και όχι μόνο) πρόθυμες να του την περιποιούνται (και όχι μόνο αυτήν) όλη μέρα στην.. οθόνη τους, οπότε περνάω στα πιο σινεματικά.

Το Babel (2006) λοιπόν, είναι η τελευταία ταινία της άτυπης τριλογίας των Guillermo Arriaga στο σενάριο και Alejandro González Iñárritu στη σκηνοθεσία. Ξεκίνησαν με ένα δυστύχημα στο Amores Perros (2000), συνέχισαν με ένα ακόμα στο 21 Grams (2003) και μάντεψε τι συμβαίνει και στη Cate Blanchett, εκεί που δε το περιμένει, στις διακοπές της στην έρημο του Μαρόκου. Από έρημο σε έρημο και στο τέλος (μάλλον) στην Ιαπωνία γυρισμένο, το φιλμ λατρεύτηκε στις Κάνες και όπου παίχτηκε από τότε. Και κλείνει μια διαφαινόμενα ιστορική τριλογία, στοχεύοντας σε ανάλογη αναγνώριση.

Αντίπαλους και σύμμαχους στη πορεία μέχρι τα Όσκαρ έχει έργα των άλλων δυο που συμπληρώνουν τους Μεξικάνους "Τρεις Αμίγκος": Το Pan's Labyrinth (2006) του Guillermo del Toro και των Κανών και, περισσότερο, το Children of Men (2006) του Alfonso Cuarón και της Βενετίας.

Κατά τα άλλα, στο πολύβουο φεστιβάλ το μεγαλύτερο θόρυβο έκανε ο προβολέας που κατέρρευσε, αντέχοντας μόνο δεκαπέντε λεπτά τον Sacha Baron Cohen να κάνει τον Borat (2006) απ' το λαμπρό έθνος του Καζακστάν στην πρώτη του επίσκεψη στην Αμερική. Και η επίσημη αποκάλυψη της πρώτης παραγωγής της Reese Witherspoon με τη Christina Ricci να φοράει γουρουνίσια μύτη. Υποθέτω δε, ότι το ίδιο θα συμβαίνει και σε όλες τις συμπρωταγωνίστριες της οσκαρο-τιμημένης σταρ από δω και πέρα. Στις παραγωγές της τουλάχιστο.

Με την 63η Mostra ήδη στο παρελθόν, καιρός να ασχοληθούμε με τα δικά μας, και με τις Νύχτες Πρεμιέρας που ξεκινάνε σε καμιά δεκαριά μέρες. Το κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αθήνας που φέτος γιορτάζει τα 12 με την πιο concept-less μυστήρια αφίσα της τελευταίας πενταετίας του τουλάχιστον, ανοίγει τις πόρτες του επίσημα το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου με την invite-only προβολή του Volver (2006), και συνεχίζει από την Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου μέχρι και την Κυριακή, 1 Οκτώβρη, μοιράζοντας τις πάνω από 100 ταινίες του προγράμματός του, στις αίθουσες Αττικόν, Απόλλων και Δαναός 1 και 2.

Εκτός απ’ τους δυνατούς τίτλους (Volver, A Scanner Darkly, Miami Vice, The Black Dahlia, με σειρά εμφάνισης στο πρόγραμμα), οι Νύχτες έχουν εξασφαλίσει ταινίες με buzz από προηγούμενα φεστιβάλ (13 (Tzametti), Thank You for Smoking, Shortbus, Little Miss Sunshine, Brick, Half Nelson, Red Road, με τυχαία σειρά και με τα δυο τελευταία να είναι τα πρώιμα φαβορί για τη Χρυσή Αθηνά). Ενώ ενδιαφέρον φαίνεται φέτος και το διευρυμένο πρόγραμμα ντοκιμαντέρ, με hot ταινία το οικολογικό An Inconvenient Truth, περιφερειακό παίκτη το The Pervert’s Guide to Cinema, και λίμπερο το Δέλτα του Νίκου Αυγερόπουλου. Σκανδαλιστικά διαφωτιστικό αναμένεται και το This Film is not Yet Rated για το αμερικάνικο σύστημα καταλληλότητας ταινιών, ο τίτλος του οποίου έχει μεταφραστεί ως Αυστηρώς Ακατάλληλο. Αντιλαμβάνεστε το οξύμωρον.

Το πρόγραμμα, που αντλεί κυρίως τίτλους απ’ την ανεξάρτητη σκηνή, περιλαμβάνει επίσης αφιερώματα στους σταθμούς του queer cinema, στον Preston Sturges, σπουδαίο κωμικό των αρχών του περασμένου αιώνα, και στον τριανταπεντάρη Ιάπωνα σκηνοθέτη Toshiaki Toyoda, που όπως μας ενημερώνει ο Δελτίος Τύπου, έχει μια προτίμηση στη βία, το στυλιζάρισμα και την υπαρξιακή αγριότητα.

Για φέτος πάντως, η κίνηση ματ των διοργανωτών του φεστιβάλ με την εθελοντική κριτική επιτροπή νέων (για το θέμα της εθνικότητάς τους τα ’παμε πέρυσι, όπως και για τα βραβεία, μην τα ξαναλέμε), γίνεται στον τομέα του φωτορεπορτάζ. Φοιτητές φωτογραφίας καλούνται να φωτίσουν τις Νύχτες με τα φλας τους, αναλαμβάνοντας την πλήρη κάλυψη του φεστιβάλ. Οι φωτογραφίες κάθε μέρας θα εκτίθενται, και οι καλύτερες της διοργάνωσης θα μοστράρουν σε περιοδικά. Και κάποιος θα τη βγάλει πάλι τζάμπα. Τουλάχιστον ας μας προκύψει κάνας Eugene Smith.

Το MftM βέβαια, θα είναι εκεί να μεταφέρει τον παλμό, και θα είναι και εδώ να σ' ενημερώνει για τις ταινίες που θα δεις. Πριν τις δείς βέβαια. Για την ώρα, ξεκίνα να μελετάς το πρόγραμμα, και τις ταινίες του διαγωνιστικού.

*Το εισιτήριο κάθε προβολής κοστίζει 6 ευρώ, και το διαρκείας για 24 προβολές, 60 ευρώ.

Έκπληκτο το κοινό στο Lido, άκουσε την ανακοίνωση του φετινού νικητή της 63ης Mostra. Ούτε ο ίδιος, ο Κινέζος Jia Zhang-Ke, φάνηκε να το πιστεύει. Mέχρι και την έναρξη του Φεστιβάλ η ταινία του Still Life (2006), για κάποιους χωρικούς την εποχή του χτισίματος του μεγάλου φράγματος των Τριών Φαραγγιών του Γιαγκτσέ, δεν αποτελούσε καν μέρος του διαγωνιστικού τμήματος. Παρόλα αυτά ήταν εκείνη που έσπασε την κυριαρχία των Αμερικανών στην Βενετία.
Ένα από τα τελευταία αγαλματάκια της καριέρας του (αν όχι το τελευταίο) κέρδισε ο 84χρονος Alain Resnais, ενώ στα βραβεία ερμηνείας η Helen Mirren άρχισε από την Mostra το φετινό θέρισμα της σοδειάς όσων ελπίζει να παραλάβει, για τον ρόλο της στο Τhe Queen (2006). Ο Ben Affleck από την άλλη, σε μία βράβευση μινι έκπληξη, βρίσκει επιτέλους ένα μεγάλο πάτημα στην προσπάθειά του να ανανήψει την καριέρα του. Τέλος, το βραβείο της φετινής αποκάλυψης κέρδισε ο Emanuele Crialese, ο οποίος χθες είχε γίνει στην Βενετία το θέμα της ημέρας, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να κρατήσει ψηλά το εθνικό φρόνημα των Ιταλών στο εθνικό τους Φεστιβάλ.

Τα σημαντικότερα βραβεία:

• LEONE D’ORO: Sanxia Haoren (Still Life) του Jia Zhang-Ke
• LEONE D’ARGENTO Σκηνοθεσίας: Alain Resnais, Private Fears in Public Places
• LEONE D’ARGENTO Aποκάλυψης: Emanuele Crialese, Nuovomondo
• PREMIO SPECIALE DELLA GIURIA (ειδική μνεία): Daratt, Mahamat-Saleh Haroun
• COPPA VOLPI Aνδρικής ερμηνείας: Ben Affleck, Hollywoodland
• COPPA VOLPI Γυναικείας ερμηνείας: Helen Mirren, The Queen
• PREMIO MARCELLO MASTROIANNI Ανερχόμενου ηθοποιού: Isild Le Besco, L’intouchable
• OSELLA Τεχνικού επιτεύγματος: Emmanuel Lubezki, φωτογραφία, Children of Men
• OSELLA Σεναρίου: Peter Morgan, The Queen
• LEONE SPECIALE: Jean-Marie Straub και Danièle Huillet για την πρωτοποριακή κινηματογραφική έκφραση

Το trailer για το πιο μεγαλόπνοο project του Clint Eastwood, και από τα πιο σημαντικά ίσως του νέου αιώνα (και όχι μόνο), μόλις έσκασε μύτη στο Military.com. Όχι τυχαία, αφού ο τεράστιος Κλιντ καταπιάνεται αυτή τη φορά με τη λυσσαλέα αμερικανο-ιαπωνική μάχη για την Ιβοζίμα πριν από 60 χρόνια. Και το Flags of Our Fathers (2006) είναι μόνο η μια πλευρά του νομίσματος που στρίβει.

Η ιστορία ξεκίνησε πιο απλά. Ο James Bradley και ο Ron Powers γράψαν ένα βιβλίο για τον πατέρα του πρώτου και τους άλλους πέντε που σήκωσαν τη σημαία στη θρυλική φωτογραφία, για να γυρίσουν σπίτια τους και να αποποιηθούν τις παράτες με το ανατριχιαστικό "οι ήρωες της Ιβοζίμα είναι αυτοί που δε γύρισαν ποτέ". Και με τον Paul Haggis στο σενάριο και τον Steven Spielberg στη παραγωγή ο Eastwood ξεκίνησε την αναπαράσταση. Αλλά στη διάρκεια των γυρισμάτων τα γράμματα και το ημερολόγιο του Αντιστράτηγου επικεφαλή της άλλης πλευράς, Tadamichi Kuribayashi, απο-δείχτηκαν εξίσου συγκλονιστικά.

Έτσι προέκυψε το Red Sun, Black Sand που μετονομάστηκε τελικά στο κυριολεκτικό Letters from Iwo Jima (2006).

Τα μπερδέματα άρχισαν με τη προώθηση μιας δημιουργίας χωρίς προηγούμενο και μεγάλωσαν όταν ο Spielberg και οι κολλητοί του πούλησαν τη Dreamworks στην Paramount ενώ στο παιχνίδι ήταν ήδη και η Warner. Όλο το αλισβερίσι ποιος θα βγάλει ποια, που και πότε, έχει κατασταλάξει πάντως προς το παρόν. Η Paramount βγάζει την κορώνα στην Αμερική στις 20 Οκτωβρίου. Η Warner ακολουθεί με τα γράμματα τον, επίσης οσκαρικό, Δεκέμβριο και έχει και όλο το νόμισμα παντού. Και στην Ιαπωνία που είναι, παρεμπιπτόντως, η δεύτερη μεγαλύτερη κινηματογραφική αγορά του πλανήτη.

Όσοι δε δίναν καμιά ντουζίνα αγαλματάκια στο φιλμ, μόνο από τα οσκαρο-ντουζινο-συνηθισμένα ονόματα, το κάναν όταν βγήκε το τραχύ σχεδόν ασπρόμαυρο γιαπωνέζικο trailer, δύο-σε-ένα. Όλα είναι ανοιχτά όμως στο σκάκι της προώθησης. Και η Paramount έχει ένα ακόμα πολυ-οσκαρικό, στα χαρτιά, χαρτί. Τα Dreamgirls (2006) του Bill Condon.

Μεταξύ διαγωνιζόμενων ταινιών, παρελάσεων αστέρων, γιουχαϊσμάτων, αποθεώσεων, κριτικών και κοινού, η φετινή Mostra της Βενετίας φτάνει στην τελευταία μέρα της πριν τα βραβεία. Εκεί που όλα τα παραπάνω συνυπολογίζονται από την Catherine Deneuve και τα μέλη της κριτικής επιτροπής της, με σκοπό να βρεθεί ο κατάλληλος υποψήφιος για να παραλάβει στη σκηνή του Lido τον Χρυσό Λέοντα, αύριο βράδυ κατά τις 21:00.
Από τις καθαρά χολιγουντιανές ταινίες που διέσωσαν την αξιοπρέπεια τους μετά τα αρχικά... προβλήματα που αντιμετώπισαν με το δύστροπο κοινό, δύσκολα θα κινηθεί καμία για βραβείο. Η Βενετία αποτέλεσε απλώς τον προθάλαμο για την υποδοχή των κριτικών πίσω στα πάτρια εδάφη τους. Και με δεδομένο πια ότι οι κριτικές που δέχτηκαν παραήταν μπλεγμένες, κανένα από τα Ηollywoodland (2006), Black Dahlia (2006) και The Fountain (2006) δεν θα διεκδικήσει κάτι. Το Children of Men (2006) επιβεβαίωσε όμως, με τα θετικά σχόλια που δέχθηκε, την ικανότητα του Cuaron να διαχειρίζεται τις ταινίες του στο Ηollywood και κράτησε χαμηλά τους τόνους παρά το ηχηρό cast και τα $150 μύρια που κόστισε. Την αγγλόφωνη εξουσία στο Φεστιβάλ, εκτός του παραπάνω, μπορούν να επιβεβαιώσουν (μετά από 3 Χρυσά Λιοντάρια σε αγγλόφωνες ταινίες τα τελευταία 4 χρόνια) πιθανότατα τα The Queen (2006) (με φεστιβαλικό και oscarικό υλικό) και Bobby (2006). Ενώ ο γερόλυκος Resnais πάντα με ταινίες που ξέρουν να κολυμπούν στα νερά της εκάστοτε Mostra, μπορεί να διεκδικήσει ίσως και το τελευταίο βραβείο της 60χρονης καριέρας του.

Για τα υπόλοιπα διαγωνιζόμενα φιλμ δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς, καθώς αποτελούν τα γνωστά "συμπληρώματα" της λίστας και δύσκολα αποτελούν μεγάλες εκπλήξεις σε Φεστιβάλ τέτοιου μεγέθους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για χιλιοειπωμένα γαλλικά δράματα ή γιαπωνέζικα anime...

Στο μεταξύ, αφήνοντας στην άκρη τις παραφιλολογίες περί φαβορί, σήμερα το απόγευμα στη Sala Perla δόθηκαν τα "παράπλευρα βραβεία", όπως τα ονομάζει η διοργανωτική αρχή. Έτσι το Χρυσό Λιονταράκι το κέρδισε η ταινία Euphoria (2006) του Ivan Vyrypaev, ενώ το Νuovomondo (2006) του Emanuele Crialese, ένα δράμα των ιταλών μεταναστών στις αρχές του 1900, κέρδισε το ειδικό βραβείο της UNICEF. To Nuovomondo θα μπορούσε να αποτελέσει και την σφήνα-έκπληξη των Ιταλών στα βραβεία, ειδικά λόγω και του ανεβασμένου σημερινού του buzz. Και έτσι είναι η μεγαλύτερη ελπίδα των διοργανωτών για να δει το Φεστιβάλ ντόπιο νικητή μετά από 8 χρόνια (o τότε τροπαιούχος Gianni Amelio, με το Cosi ridevano (1998), φέτος συμμετέχει με τη δραματική ταινία La stella che non c'è (2006)).