Η Εύκολη... Λία - Review
Η Εύκολη… Λία
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Σεϊτανίδης
Σενάριο: Βαγγέλης Σεϊτανίδης
Παίζουν: Ιωάννης Παπαζήσης, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Εύα Θεοτοκάτου
Δείτε το trailer
(Όπως προβλήθηκε στο 46ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)
Τον Αιώνιο Φοιτητή τον θυμάστε; Εκείνο το noir που ο Αιμίλιος Χειλάκης είχε βάλει σκοπό να ξετινάξει το καζίνο στο Λουτράκι; Το τέλος το θυμάστε; Που ήταν βέβαια –και λόγω του genre- οριστικό, αλλά παρ’ όλ’ αυτά κάπως βεβιασμένο και προβληματικό; Κάπου εκεί σκαλώνει και η Λία: στην ολοκλήρωση.
Στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Βαγγέλης Σεϊτανίδης βγαίνει τσάρκα στην Αθήνα για να ρίξει μια απολαυστική, σαρκαστική ματιά στο νυχτερινό lifestyle και στην παράνοια των ανθρώπων που στήνονται σε μια ουρά για να περάσουν το άτεγκτο face control του MAO, γνωστού trendy club στου Ψυρρή. Εκεί, μας συστήνει σε δυο αταίριαστους χαρακτήρες, που θα αναβιώσουν τα αρχετυπικό love story του πτωχού πλην τίμιου πιτσιρικά και της πανέμορφης πλην τρελλαμένης πλουσιογκόμενας.
Ο εξ’ αρχής καταδικασμένος έρωτας, κινηματογραφείται με εντυπωσιακή φρεσκάδα από τον Σεϊτανίδη, ο οποίος δείχνει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο το μικροσκοπικό budget των 25 χιλ. ευρώ, αλλά προδίδεται από την πένα του που δεν τον βοηθά να πιάσει αντίστοιχη απόδοση στο σενάριο. Οι κατακερματισμένες κι ανεκμετάλλευτες υποπλοκές, σε συνδυασμό με το βεβιασμένο φινάλε, μετατρέπουν την Εύκολη Λία σε κάτι που θα μπορούσε να είναι τηλεοπτικό, αν η ελληνική τηλεόραση ήταν τόσο καλή, όσο, ας πούμε, η αμερικάνικη.
Την ταινία σώζει ο νεαρός Παπαζήσης, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες φάτσες που έχουμε δει τελευταία στο σινεμά, ο οποίος σε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση μετά το Hardcore και το Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο, κρατά το βλέμμα προσηλωμένο στην οθόνη. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για την πανέμορφη Άννα Μαρία.
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Σεϊτανίδης
Σενάριο: Βαγγέλης Σεϊτανίδης
Παίζουν: Ιωάννης Παπαζήσης, Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Εύα Θεοτοκάτου
Δείτε το trailer
(Όπως προβλήθηκε στο 46ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)
Τον Αιώνιο Φοιτητή τον θυμάστε; Εκείνο το noir που ο Αιμίλιος Χειλάκης είχε βάλει σκοπό να ξετινάξει το καζίνο στο Λουτράκι; Το τέλος το θυμάστε; Που ήταν βέβαια –και λόγω του genre- οριστικό, αλλά παρ’ όλ’ αυτά κάπως βεβιασμένο και προβληματικό; Κάπου εκεί σκαλώνει και η Λία: στην ολοκλήρωση.
Στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Βαγγέλης Σεϊτανίδης βγαίνει τσάρκα στην Αθήνα για να ρίξει μια απολαυστική, σαρκαστική ματιά στο νυχτερινό lifestyle και στην παράνοια των ανθρώπων που στήνονται σε μια ουρά για να περάσουν το άτεγκτο face control του MAO, γνωστού trendy club στου Ψυρρή. Εκεί, μας συστήνει σε δυο αταίριαστους χαρακτήρες, που θα αναβιώσουν τα αρχετυπικό love story του πτωχού πλην τίμιου πιτσιρικά και της πανέμορφης πλην τρελλαμένης πλουσιογκόμενας.
Ο εξ’ αρχής καταδικασμένος έρωτας, κινηματογραφείται με εντυπωσιακή φρεσκάδα από τον Σεϊτανίδη, ο οποίος δείχνει να εκμεταλλεύεται στο έπακρο το μικροσκοπικό budget των 25 χιλ. ευρώ, αλλά προδίδεται από την πένα του που δεν τον βοηθά να πιάσει αντίστοιχη απόδοση στο σενάριο. Οι κατακερματισμένες κι ανεκμετάλλευτες υποπλοκές, σε συνδυασμό με το βεβιασμένο φινάλε, μετατρέπουν την Εύκολη Λία σε κάτι που θα μπορούσε να είναι τηλεοπτικό, αν η ελληνική τηλεόραση ήταν τόσο καλή, όσο, ας πούμε, η αμερικάνικη.Την ταινία σώζει ο νεαρός Παπαζήσης, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες φάτσες που έχουμε δει τελευταία στο σινεμά, ο οποίος σε άλλη μια εξαιρετική εμφάνιση μετά το Hardcore και το Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο, κρατά το βλέμμα προσηλωμένο στην οθόνη. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο και για την πανέμορφη Άννα Μαρία.