Paris, je t'aime (2006)

Η πόλη του φωτός, γίνεται έμπνευση για είκοσι δημιουργούς, που λένε μια πεντάλεπτη ιστορία με το δικό τους προσωπικό στυλ σ' αυτό το σπονδυλωτό. Μπορεί να μην υπάρχει συνοχή και να μη σε νοιάζει πότε και αν οι ήρωες κάθε βινιέτας θα διασταυρωθούν μεταξύ τους, αλλά μερικά διαμαντάκια σε κάνουν να εύχεσαι το λεπτό να κρατήσει μισή ώρα.Ξεχωρίζουν του Wes Craven, χαριτωμένο σα ...να το έγραψε ο Οscar Wilde, η σαγηνευτικά βαμπιρική βόλτα του Elijah Wood, η φάτσα του τουρίστα Steve Buscemi που περιμένει στο μετρό (των αδελφών Coen), το συγκινητικά στρατευμένο του Walter Salles με την Catalina Sandino Moreno ως μετανάστρια baby sitter, η έντονη νεανική και πρωτότυπη σχέση της Natalie Portman με τυφλό φοιτητή, η ικανή να προκαλέσει δάκρυα (flashback) ιστορία ενός άστεγου μουσικού, που αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και στον αντίποδα, η εξίσου αληθινή, αλλά ξεκαρδιστική, μοναχική ταξιδιωτική εμπειρία μιας αμερικανίδας στο Παρίσι του Alexander Payne.

Υπάρχουν φυσικά και τα αδιάφορα, εκεί που περιμένεις με αγωνία, όταν βλέπεις το όνομα του Gus Van Sant ή του Alfonso Cuaron, τα κλισέ για το θρησκευτικό φανατισμό (της Gurinder Chadha), ακόμα και κανά δυο κουφά. Αλλά στη πλειοψηφία τους έχουν μια ιστοριούλα, που θα μπορούσε να συμβαίνει σε οποιαδήποτε γειτονιά κι εσύ νιώθεις χαρούμενος που διαδραματίστηκε στη δική σου... εκεί δηλαδή ακριβώς που βρίσκεται η κινηματογραφική αίθουσα.