Παρέες (2007)

Περιμένοντας το Πάσχα στο Πήλιο, δυο φιλικά ζευγάρια και η κόρη του ενός, μπλέκουν τα μπούτια τους όταν ένας φόνος δρα ως καταλύτης για να κορυφωθεί η αναπόφευκτη ένταση που χτίζουν ανάμεσά τους τα μεταξύ τους μυστικά.Μια πενταετία μετά το Brazilero (2001) (και μια δεκαετία μετά το Βαλκανιζατέρ (1997)), ο Γκορίτσας επιστρέφει αν μη τι άλλο για να μας θυμίσει ότι οι ταινίες θέλουν το χρόνο τους για να γίνουν. Βέβαια τη συγκεκριμένη δε φαίνεται να τη βοήθησε ιδιαίτερα η διαδικασία ωρίμανσης. Παρά τις γεμάτες υποσχέσεις εντάσεις που κρύβει ανάμεσα στους χαρακτήρες το ύπουλο σενάριο με τα ενδιαφέροντα γυρίσματα από ανθρωπινοσχεσεδιάρικο σε ψυχολογικό φιλμ-νουάρ, η σκηνοθεσία το ακολουθεί κάπως αμήχανα, ενώ οι μπόλικοι παράπλευροι χαρακτήρες καταλήγουν να έχουν φολκλορικό ενδιαφέρον, αφού δεν αναπτύσσονται ποτέ σε κάτι συγκεκριμένα καθοριστικό για την πλοκή. Εκτός ίσως απ' τον ήρωα του Ερρίκου Λίτση, που λειτουργεί σα βεβιασμένο άλλοθι για τη λύση του χαλαρωμένου απ' το πελαγωμένο μοντάζ μίτου.