The Fountain (2006)

Η Πηγή της Ζωής
(4/5)

Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky
Σενάριο: Darren Aronofsky
Παίζουν: Hugh Jackman, Rachel Weisz


Δες/Κρύψε το trailer

Στην τροχιά της η ιστορία της Πηγής της Ζωής περιστρέφεται γύρω από ένα αδιευκρίνιστης ειδικότητας επιστήμονα, λίγο πολύ όπως και στο Π (1998). Με αντίστοιχη τεράστιας έκτασης ψύχωση, να βρει τη θεραπεία για τον εγκεφαλικό όγκο που σκοτώνει την αγαπημένη του. Τα υπόλοιπα για παράλληλες αφηγήσεις και χιλιετίες αγάπης είναι μόνο η αρχή της σύγχυσης.
Στη τρίτη του ταινία ο Aronofsky δεν εγκαταλείπει, εκτός από τη τόλμη το φεύγα και τη μαεστρική υπερβολή των προηγούμενων, ούτε τους βασικούς του συνεργάτες που τους έφτιαξε και (ίσως) τον έφτιαξαν, τον Clint Mansell στη μουσική επένδυση και τον Matthew Libatique στη κινηματογραφία, με τα αναμενόμενα υπέροχα αποτελέσματα. Και δε προδίδει ούτε το όραμά του για το οποίο πάλεψε χρόνια ενάντια σε αποχωρήσεις πρωταγωνιστών αξίας Cate Blanchett, περικοπάρες προϋπολογισμού, και δημιουργικές διαφορές με καλλιτεχνάρες με αποψάρες τύπου Brad Pitt. Ούτε τους φανατικούς του φίλους που περίμεναν από αυτόν ακόμα ένα ξεχωριστό εγκεφαλικό αριστούργημα, έστω και με ψεγάδια μετά από έξι χρόνια φουρτούνας. Φουρτούνα που συνεχίστηκε και μετά το άνοιγμα της ταινίας στη Βενετία μέσα σε αποδοκιμασίες και χειροκροτήματα. Και τη σύγχυση δε βοηθάει, ούτε έχει και καμιά υποχρέωση να το κάνει, η αφηγηματική μελωδία που συνθέτει ο δημιουργός παρεμβάλλοντας εικόνες από πεντακόσια χρόνια πριν και άλλα τόσα μετά. Εικόνες που ξεπηδούν ρεαλιστικά (η μεσαιωνική μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που γράφει η πρωταγωνίστρια, για παράδειγμα) και περνάνε σε επίπεδο που, κυριολεκτικά, δεν έχει κανένα περιορισμό να πατάει στο έδαφος. Εικόνες που συνθέτουν σκηνές απερίγραπτες και αΐδιες, τολμηρές και μεγαλειώδεις που προορίζονται να τις κουβαλάς και να σε στοιχειώνουν μέχρι να τις χρειαστείς.

Με άλλα λόγια το πιο φιλόδοξο δημιούργημα του Darren Aronofsky είναι συνεπέστατο στα λοιπά με τη δημιουργική του πορεία. Διαπραγματεύεται αριστουργηματικά την αποδοχή της απώλειας και την άρνηση της λατρείας (ή τη συμφιλίωση με το θάνατο και την αποφυγή της ψυχωτικής ασφυκτικής αγάπης, αν θες να το συγκεκριμενοποιήσεις περιορίζοντάς το σώνει και καλά). Χωρίς σκληρά φτηνά και εν τέλει κατανοητά ψευτοδιανοουμενίστικα πόδια (δεν έχει πρεζάκια αποχαυνωμένα στη τηλεόραση ή ιρανούς να περπατάνε στην έρημο).

Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει

*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για τη πρώτη βδομάδα προβολής

ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ODEON ΟΠΕΡΑ 2
Ακαδημίας 57, 2103622683. Τηλ. κρατ. 2106786000, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 18.15/ 20.30/ 22.40

ODEON KOSMOPOLIS - ΜΑΡΟΥΣΙ
ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Λεωφ.Κηφισίας 73, Αγ.Θωμάς, Μαρούσι (Κόμβος Αττικής Οδού), 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 17.30/ 19.30/ 21.30/ 23.40. Σάβ., Κυρ. & 13.20/ 15.30

VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL
VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL ΑΙΘΟΥΣΑ 5 VILLAGE CINEMA EUROPA
Aνδρέα Παπανδρέου (Παράπλευρου Αττικής Οδού), Μαρούσι, Θέση Ψαλίδι, 2106104100.
Πεμ. - Τετ.: 19.45/ 22.00/ 00.15. Δευτ. 18.00/ 22.30/ 00.30

STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
STER CINEMAS ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Αχαρνών 373-375. (ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος), 2102371000. Τηλ. Κρατήσεων 2102371000.
Πεμ. - Τετ.: 18.00 (εκτός Τετ.)/ 20.10/ 22.15. Παρ.-Κυρ. & 00.20

ODEON STARCITY - Λ. ΣΥΓΓΡΟΥ
ODEON STARCITY ΑΙΘΟΥΣΑ 3
Λεωφ.Συγγρου 111 & Λεοντίου, Ν.Κόσμος, 8011160000.
Πεμ. - Τετ.: 17.10/ 19.20/ 21.30/ 23.40. Σάβ., Κυρ. & 15.00

VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ
VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ ΑΙΘΟΥΣΑ 5
Πέτρου Ράλλη & Θηβών, 'Αγιος Ιωάννης Ρέντη, 2108108080.
Πεμ. - Τετ.: 14.45/ 16.45/ 18.45/ 20.45/ 22.45/ 00.45. Σάβ., Κυρ. & 12.30


7 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Η estelle έγραψε στο Scarlet Carpet της ένα σχολιάκι για τη ταινία. Το μεταφέρω εδώ αυτούσιο, για να απαντήσω από κάτω.
    "
    Όταν το πρώτο σου feature είναι το π (1998), τότε πρέπει να χεις υπόψιν σου ότι ίσως να μην έχει πάντα τόσο καλές ιδέες. Όταν δεύτερο είναι το Requiem for a Dream(2000), τότε πια θα ναι ύβρις να απαιτείς απ’ τη Μούσα να σου δώσει άμεσα κι άλλη τόση έμπνευση.

    Με τις δυο πρώτες του ταινίες ο Aronofsky ανέβασε τον πήχη ψηλά. Πολύ ψηλά. Μάζεψε βραβεία που δε θα χωράνε στο δωμάτιό του, έφτασε μέχρι τα Όσκαρ και έκανε τον κόσμο να παραληρεί. (Κι αν δε ξέρω φίλους και γνωστούς που θεωρούν το Requiem αγαπημένη τους ταινία και τη μουσική του πιο επιβλητική υπόκρουση που θα μπορούσαν να φανταστούν)

    Το νέο του project απ’ την αρχή άρχισε να στραβώνει. Πρώτα το αρχικό cast (Brad Pitt-Cate Blanchett) αποχώρησε με μικρά πηδηματάκια, ύστερα τα λεφτά δεν ήταν αρκετά, μέχρι που χρειάστηκε ανασχεδιασμός ολόκληρης της υφής του project για να βγει τελικά, έξι ολόκληρα χρόνια μετά.

    Το Συντριβάνι του όμως δεν κατάφερε να μας παρασύρει στον πίδακά του. Καλός ρυθμός και έξοχη σύλληψη, αλλά πιο πολύ είναι προσωπική πρόταση του Darren για τις ταινίες φαντασίας, ένα όραμα μεταφυσικών αναζητήσεων, μια δήλωση αιώνιας αγάπης —αν σκεφτούμε ότι πρωταγωνιστεί η αγαπημένη του, ειδικά.

    Τελικά, δε λέω, όμορφα τα μάτια της Weisz, καλός και ο σκληρός Hugh Jackman που μαλάκωσε ειδικά για την ταινία, υπέρκαλη η μουσική του Clint Mansell, αλλά it’s not my piece of cake. Κάτι στο συνδυασμό της αιώνιας ζωής-νεότητας και αιώνιας αγάπης δε μου κολλάει.
    "

  2. cheaptalk said

    Στα παραπάνω απαντάω με τόνο που δε στρέφεται κατά της Στέλλας αλλά όσων γράψαν παρόμοια σε διαφορετικό τόνο. Ας με συγχωρέσει.

    Αυτά ότι την έκανε για την αγαπημένη του, για να τη λούζει συνέχεια στο φως, και λοιπά πομπώδη (που γράφουν όσοι κατηγορούν τη ταινία για τέτοια) είναι πολύ άστοχα. Με τη Weisz άρχισαν να βγαίνουν περίπου 2001-2002 ενώ η ταινία ήταν σε στάδιο προπαραγωγής και παραγωγής από το 2000. Και ο σκηνοθέτης βαρέθηκε να δηλώνει, ακόμα και τώρα ότι δεν ήθελε και πολύ να την έχει στη ταινία και είναι πασίγνωστο ότι τη πέρασε από κάστιν. Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας που να μην έγραψε ότι πρωταγωνίστρια προορίζονταν να είναι η Blanchett και ο Aronofsky ήταν απελπισμένος σε κάποια φάση. Το πιο λογικό συμπέρασμα είναι ότι την έβαλε για να έχει καλή πρωταγωνίστρια τζάμπα. Το τι είδους συμπέρασμα είναι ότι την έκανε γι αυτή, το χαρακτήρισα ήδη.

    Και η ταινία είναι κάθε άλλο παρά υπέρ της αιώνιας ζωής και αγάπης και δε συμμαζεύεται. Αυτό που λέει είναι το αιώνιο χουσχουνικό ότι όλοι λίπασμα για τα ραδίκια είμαστε. Όλη η ταινία αυτό λέει και αυτό δείχνει και θεωρώ μάταιο να αναφέρω κραυγαλέες ατάκες και σκηνές ολόκληρες, αφού όποιος δε το κατάλαβε δε θέλει να το καταλάβει. Το Π ήταν το πρώτο cult classic της γενιάς του δικτύου και βοήθησε το ότι ήταν ασπρομαυρο και συμπιέζονταν περισσότερο σε μια εποχή με λιγότερη χωρητικότητα και λιγότερη ταχύτητα. Το Requiem for a Dream έπιασε, όπως είπες, όλους τους κουλτουριάρηδες λόγω θέματος και (μουσικού) θέματος. Και σε αυτή τη πορεία ο Aronofsky μάζεψε και ένα σωρό παπούδια και ανθρωπάκια που δε θέλουν ν' ακούνε "τέλειωσε το", δεν αγάπησαν ποτέ θανάσιμα ή αδυνατούν να έρθουν κοντά στο θάνατο, όπως παρατηρεί και ο Ηλίας Φραγκούλης. Αυτούς ξεφορτώθηκε με το The Fountain, παρόλο που ίσως θέλησε να τους αγκαλιάσει.

    Μ' άλλα λόγια μπορεί κάποιος να πει ότι αποκοιμήθηκε με τη ταινία ή δε τον ενδιαφέρει η ψύχωση του σκηνοθέτη με τις ψυχώσεις ή οτιδήποτε άλλο για το γενικότερο και ειδικότερο έργο του. Αλλά αν δε βλέπει συνέπεια και συνέχεια σε αυτό (και στο γενικότερο και στο ειδικότερο) τότε κάνει λάθος. Ή δε κατάλαβε τίποτα από την αρχή.

  3. Thodoris Liapatis said

    Εγώ πάντως πιστεύω ότι δεν είναι απλά μια sci-fi ταινία αγάπης. Είναι μια ταινία που πραγματεύεται έντονα το θέμα του θανάτου, προκαλώντας μας να το επανεξετάσουμε. Επικρίνει εμμέσως τις θρησκείες ανά τον κόσμο, (κατηγορώντας περισσότερο τον Χριστιανισμό) για την στάση τους απέναντι στην εγκόσμια ζωή και την εμμονή τους στην μετα θάνατο, αιώνια ζωή. Χαρακτηρίζει κενόδοξους όσους αναζητούν την αθανασία και αφελείς όσους αναμένουν τον θάνατο, χάνοντας το νόημα της ζωής. Ο δημιουργός της ταινίας προσπαθεί να μας νουθετήσει και να μας πείσει να απολαύσουμε κάθε στιγμή της ζωής, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μας επιφυλάσσει το μέλλον...

    cinenoxos.blogspot.com

  4. tks said

    cheaplog για να ενισχύσω λίγο αν επιτρέπεται την επιχειρηματολογια copy paste απο το blog της estelle:

    Αρνητικά review για τη ταινία δικαιολογουνται μόνο σε ανθρώπους που δεν έχουν σκεφτεί τι υπάρχει κάτω από τους χορταριασμένους τάφους των νεκροταφείων.

    Η ταινία είναι απέναντι σε όλα τα αιώνια. Τώρα είναι η στιγμή, τώρα είναι η ζωή, ο θάνατος είναι σκληρός αλλά μπορούμε να τον αντέξουμε μόνο αν καταλάβουμε ότι οδηγεί σε άλλη ζωή. Όχι στην μετενσαρκωση ή σε άλλα Ανατολιά όπως ερμηνεύουν ορισμένοι αλλά στη ζωή των άλλων, ο δικός μας θάνατος σαν μια απρόσωπη ζωοποιός δύναμη.

    όπως ακριβώς το λιπασμά που θα γίνουμε - and this is a matter of fact - κρύο απόλυτο αληθινό και τρομερό - και που δίνει ζωή στα ραδίκια από πάνω, που αυτά με τη σειρά τους τα τρώει μια αγελάδα και μετά κάποιος άλλος άνθωπος. απλοικό παράδειγμα αλλά είναι τόσο τρομέρα απλά και τόσο έχουμε προσπαθήσει να το απωθήσουμε στον σύγχρονο άνθρωπο (ο θάνατος αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της δυτικής κοινωνίας)

    Αυτή είναι η αλληλουχία, αδιέξοδη, μόνο αν καταλάβεις ότι η μόνη διέξοδος είναι να σταματησεις να ψαχνείς την έξοδο. το γιατι θα τελειώσουμε. γιατί θα αφήσουμε ανθρώπους πίσω μας.

    (και ακόμα και η κατάσταση που περιγράφει, ο σύζυγος που έχει προσκοληθεί στην ετοιμοθάνατη αγαπημένη του είναι ρεαλιστικότατη και συμβαίνει μέρα με τη μέρα. Αν θέλετε ρίξτε μια ματιά στο On death and dying, κάντε ένα search στο web για references.)

    πραγματικά πρέπει κανείς να έχει σκεφτεί για το θάνατο πρώτα, να έχει φοβηθεί αλήθεια για τη ζωή του ώστε να καταλάβει την αλήθεια της ταινίας.
    Τελικά αιώνια ζωή = αιώνια κόλαση και αυτό θέλει να πει η ταινία. ζήσε τώρα και αφέσου στο μόνο αναποφευκτο με τη λύτρωση όμως ότι η ζωή (των άλλων) η ζωή συνεχίζεται (και εδω θα μπορούσα να δώσω σαν προσωπικό reference το starmaker του stapledon όπου ο θάνατος η γήρανση και ο μετασχηματισμός είναι κεντρικά)

    και να φανταστείς cheaplog ότι σε μια κριτικη στο movieworld γράφει "κόντεψα να γελάσω στην τελευταία σκηνή με τον ισπανό"
    δηλαδη μα πραγματικά,και το αντιμετωπίζω με σοκ, δεν έχει περάσει κανείς ποτέ τους από ε΄να νεκροταφείο?? δεν μπορεί νακαταλάβει τον παραληλισμό? το ότι ζωή υπάρχει μόνο γιατιυπάρχει και θάνατος να την ανατροφοδοτεί? δηλαδή εγω βλέπω μια ολόκληρη υπαρξιακή δικαίωση σε αυτό, πως γίνεται να έχει παρερμηνευτεί τόσο η ταίνια?
    (βουδισμοί, τρείς ιστορίες, μπλέξιμο και πάει λέγοντας.. )

  5. Anonymous said

    Η ταινία είναι αριστούργημα.
    Τέλος για μένα..

    Το εντυπωσιακό είναι ότι ο ποιητής (όντας ψαγμένος με εσωτερικά και μυστικιστικά θέματα) κάτι άλλο θέλει να πει... Δυστυχώς δεν το πιάνει όποιος δεν έχει εντρυφήσει σε αυτά τα θέματα..

    Το πιο τρελό είναι ότι το μέρος με το δέντρο θεωρείται απο πολλούς ότι εξελίσσεται στο μέλλον!

    Αν είναι δυνατόν..

  6. cheaptalk said

    Για "διάφορους λόγους" η Warner προτίμησε να μη συμπεριλάβει στην DVD έκδοση του φιλμ commentary track του Aronofksy, παρόλο που ο τελευταίος ήταν ιδιαίτερα πρόθυμος να το κάνει, και το απέδειξε ετοιμάζοντάς το. Μπορείς να το βρεις, σε έκδοση για το δίκτυο, στη σελίδα του σκηνοθέτη, στη διεύθυνση www.darrenaronofsky.com/fountain_com.html. Και παρόλο που υπόσχεται να μη σου υπεραναλύσει την πλοκή, όσοι το άκουσαν λένε ότι κανα hint εδώ κι εκεί το αφήνει.

  7. dimitra said

    ΥΠΕΡΟΧΗ ταινία!!

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.