Hitman (2007)

Γενετικά βελτιστοποιημένος και εξαντλητικά προγραμματισμένος εκτελεστής, ανακαλύπτει ότι η εταιρεία του προσπαθεί να τον παγιδέψει μετά από απόπειρα δολοφονίας Ρώσου ηγέτη που κρύβει πίσω της πολιτική ίντριγκα.Υποπλοκές που προσπερνιούνται στα γρήγορα με δυο γραμμές διαλόγου για να διευκολυνθεί το πέρασμα στην επόμενη πίστα, χαράζουν ίχνη σεναρίου σε μια ταινία που κανονικά δεν πολυψάχνεις για σενάριο, αλλά στην προκειμένη θα βοηθούσε πολύ αν υπήρχε. Όχι απαραίτητα για να βγάλουν νόημα οι στυλάτες εικόνες που μοιράζονται ανάμεσα σε Χονγκ-Κονγκ-έζικο σφαιρομπαλέτο, ψυχρό βιντεοπαιχνίδι και υπόνοιες νουάρ, αλλά περισσότερο γιατί θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη μεταφορά του θρυλικού third-person shooter να είναι κάτι παραπάνω από μερικές αξιομνημόνευτες σκηνές, ατάκτως πεταμένες σ' ένα τσουβάλι χαμηλών προσδοκιών (που τα κάνει σαλάτα σε ένα σωρό ρωσικές εικόνες, από λάθος αλφάβητα σε πινακίδες, μέχρι ανάποδα έθιμα στις εκκλησίες, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα), και την υπέρκαυτη Olga Kurylenko ως αντιπερισπασμό (που μπορείς να την πετύχεις και πιο ζωντανή στο L' Annulaire (2005)). Διαψεύδοντας όσους ανησυχούσαν για τον ήρωά τους πάντως, ο εκτελεστής με το barcode προκύπτει χάρη στον Timothy Olyphant αρκούντως εικονικός, έστω κι αν όσο προχωράει η ιστορία του, οι σεναριογράφοι του αποδεικνύονται όλο και πιο αναποφάσιστοι για το αν η επιτυχία του είναι αποτέλεσμα ιδιοφυούς σχεδιασμού, χρόνιου προγραμματισμού, συνδυασμός των δύο, ή απλά επιθυμία του δημιουργού, δίχως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη λογική του θεατή.