London to Brighton (2006)

Λονδίνο-Μπράιτον
London to Brighton, Poster

Σκηνοθεσία: Paul Andrew Williams
Σενάριο: Paul Andrew Williams
Παίζουν: Georgia Groome, Lorraine Stanley, Johnny Harris


Δες/Κρύψε το trailer

Νταβατζής μπλέκει άσχημα, όταν νεοστρατολογηθείσα λολίτα και παλιά καραβάνα του, κάνουν ζημιά σε μεγάλο του πελάτη και μετά το σκάνε.London to Brighton, PhotographΦωτισμένο απ' τα πέντε αστέρια του Peter Bradshaw στον Guardian που φυλάει τα αστέρια του πολύ προσεκτικά ως γνωστόν, το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Paul Andrew Williams είναι λίγο-πολύ βασισμένο στο μικρού μήκους του, Royalty (2001), αντλώντας ιστορία, χαρακτήρες και βέβαια πρωταγωνιστές, απ' την ταινία που τού είχε ανοίξει και πόρτες για στρατόπεδο συγκέντρωσης ταλέντων της Fox, και το μεγάλου μήκους που προέκυψε απ' την επιθυμία του να δουλέψει ξανά με ανθρώπους και story που γούσταρε την πρώτη φορά, χαιρετήθηκε απ' την πλειοψηφία του βρετανικού τύπου, ως η σωτηρία του κινηματογράφου τους. Κι όχι ότι δεν έχει πράγματα να θαυμάσεις αυτή η no budget βουτιά στις λάσπες του Λονδίνου, απ' την ατμοσφαιρική φωτογραφία της έντονης επ' ώμου κινηματογράφησης, μέχρι τους αξιοσημείωτα ντεγκλαμουραρισμένους, καταδικασμένους μέσα στα ελαφρυντικά τους, χαρακτήρες και τους ημιερασιτέχνες που τους υποδύονται, αλλά ως συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις, η ιστορία ξεμένει νωρίς από καύσιμο, μετατρέπεται σε ασήμαντο ανθρωποκυνηγητό με σαπουνοπεραριζέ διαλείμματα, η εξερεύνηση των (αντι)ηρώων δεν πάει και πολύ μακριά απ' την επιφάνεια, και τα παιχνίδια του Williams στα μπρος-πίσω της αφήγησης για να σου φτιάξει σασπένς, δεν κάνουν τίποτε άλλο απ' το να σου τονίζουν πως είναι κατασκευασμένο. Όπως και τα διάφορα βραβεία που μάζεψε η ταινία του, δεν κάνουν τίποτε άλλο απ' το να υποδεικνύουν την ανάγκη για ποικιλία, σε μια χώρα με Mike Leigh και ξερό ψωμί. Όχι πως το ψωμί του Williams είναι και πολύ διαφορετικό, απλώς είναι λίγο πιο... ζουμερό, ας πούμε, χάρη σε διάφορα σωματικά υγρά που θα μπορούσαν να τον κάνουν Guy Ritchie για κουλτουριάρηδες.


Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει

*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής

ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ PRINCE FIMCENTER
Λ. Συγγρού 106, Φιξ (ΜΕΤΡΟ Συγγρού-Φιξ), 210-9215305.
Πεμ. - Τετ.: 19.15/ 21.00/ 22.40. Παρ.-Κυρ. & 00.15

6 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Ρε verbal κατηγορείς τη ταινία επειδή δεν είναι παρδαλή παρλαπίπα εξελισσόμενη στο Παρίσι? Υπονοείς ότι η απο υπερθετική ως αποθεωτική υποδοχή από τον βρετανικό τύπο ήταν φυσιολογική γιατί έχουν πήξει στον Mike Leigh και θέλαν κάτι "κατασκευασμένο"? Ή λες ότι τον βράβευσαν ως μαϊκλικό αλλά κάναν λάθος γιατί.. είναι? Ο Ritchie είναι το ξερό ψωμί ή από άλλη χώρα? Δε κατάλαβα.

    Καλοί οι λεκτικοί ακροβατισμοί αλλά είναι εντυπωσιακοί πάνω σε σχοινί σκέψης που ενώνει δυο τουλάχιστο σταθερά και ψηλά σημεία.

  2. verbal said

    ερμ... οχι, δεν κατηγορώ για τίποτα, σημειώνω απλώς ότι η ταινία βαλτώνει απ' τη στιγμή που τελειώνει η εισαγωγή των χαρακτήρων κ έπειτα, κι οι προσπάθειά του να τη ζωντανέψει με τα παιχνίδια στην αφήγηση, του σκάει στα μούτρα. Και σημειώνω επίσης ότι ο βρετανικός κινηματογράφος (μας) έχει πήξει στο μιζερορεαλισμό, κι ότι εκτιμώ ότι οι Βρετανοί πετάξαν τη σκούφια τους εδώ που τον βρήκαν ξανά, αλλαγμένο, και με τρόπο που να θυμίζει ακαδημαϊκό που θα κούναγε το δάχτυλό του αποδοκιμαστικά στον Guy Ritchie, δείχνοντάς του πώς πρέπει να κάνει τις ταινίες του χωρίς να προσβάλει τα χρηστά κοινωνιολογικά ήθη (τουτέστιν, χωρίς να ωραιοποιεί παύλα ηρωοποιεί τους εγκληματίες του, ή να σπάει πλάκα με τον κυνισμό του(ς)).

    Και επίσης, όχι, είναι πιο εντυπωσιακός ο ακροβάτης σε σκοινί με κλίση (ή ακόμα περισσότερο, με κλίσεις, κι ακόμα περισσοτερότερο, κινούμενες), απ' αυτόν στο flat :P

  3. cheaptalk said

    Οι Bρετανοί (κριτικοί? κοινό? δημιουργοί?) είναι μιζερορεαλιστές και δε θέλουν τίποτα διαφορετικό? Ή.. θέλουν (και ποιοί)?

    Και έστω ότι τους έχεις καταλάβει όλους (αυτούς τους ακαθόριστους) απόλυτα και ακόμα καλύτερα και από αυτούς. Γιατί να αποθεώνουν κάτι που ξεκινάει απ' ότι λατρεύουν και πάει σε κάτι που απεχθάνονται? Έβαλε πέντε αστεράκια στον Hulk κανένας φανατικός του Ang Lee? Είχαν βάλει πολλοί μαϊκλικοί, του στιλ που περιγράφεις, δεκαπέντε αστεράκια στο Naked?

    Και ο Ritchie? Δεν είναι Βρετανός? Δε τα πάει καλά με τους κριτικούς? Άλλος Guardian έλεγε τις Καπνιστές Κάνες τον φυσικό διάδοχο του Get Carter? Δε τα πάει καλά με το κοινό? Δε βγάζει τιποτάλλο από αυτόν και μαϊκλάκια η Βρετανία?

    Anywayz μέχρι το "κατασκευασμένο" το κείμενο είναι σεβαστή άποψη (με την οποία φυσικά δε συμφωνώ). Από κει και πέρα το καλύτερο που μπορώ να πω είναι ότι γενικεύει όχι απαράδεκτα (που κι αυτό αποδεκτό θα ήταν αν ήταν προβοκατόρικο) αλλά άστοχα.

  4. cheaptalk said

    Ή αλλιώς κάνει πιρουέτες σε θάλασσα πλατιά, κι εκεί τις κάνει και κάθε δίχρονο με μπρατσάκια και κάθε χοντρή με σαμπρέλα :p

  5. cheaptalk said

    BTW, ο σκηνοθέτης ούτε περίμενε ούτε άντεξε το βάρος των κριτικών (πράγμα που δείχνει μια σεμνότητα αν όχι τιποτάλλο). Και το γύρισε σε καλολογημένη τρομωδία στο The Cottage (2008) (πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει ότι δεν είναι one trick Ritchie :p).

    Και η βαθμολογία λέει δυόμισι αλλά τα αστεράκια ήταν τρισήμισι. Τα άλλαξα για να μη με κατηγορήσει κανένας για σαμποτάζ (και άστοχα γιατί παραπάνω θα 'βαζα).

  6. Anonymous said

    Η ταινία εμένα μου φάνηκε εκπληκτική και, χωρίς να είναι υπερβολικά σκληρή(όταν ΔΕΝ χρειαζόταν)κατάφερε ν'απεικονίσει πολύ όμορφα και καλοστημένα κάποια θέματα του αγγλικού(και παγκόσμιου)υποκόσμου, που 'χουν κυρίως να κάνουν με την παιδοφιλία και την πορνεία.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.