Berlinale 2009: Τα βραβεία

Berlinale 2009 Awards, Tilda Swinton, Golden Bear and Claudia Llosa
Η τύχη του πρωτάρη για τον περουβιανό κινηματογράφο στο Βερολίνο, έφερε απέναντί του την Tilda Swinton με δεδομένα γούστα να προεδρεύει στην μεγάλη επιτροπή, και ανταγωνισμό μόνο σε ποια ταινία θα συγκεντρώσει το περισσότερο κριτικό βιτριόλι στο διαγωνιστικό. Έτσι το Teta Asustada (2009), με τίτλο εξευγενισμένο σε Milk of Sorrow στα Αγγλικά και Φοβισμένο Βυζί στα πραγματικά, με θέμα μια νεαρή αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την ψυχολογική της ασθένεια - κληρονομιά του βιασμού της μάνας της στη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων στο Περού, και με σκηνοθέτρια μια ψιλοθεά με όνομα Claudia Llosa, έφυγε με τη Χρυσή Αρκούδα από μια βραδιά που, κόντρα σε όλα, ήταν ακόμα πιο fun και από αυτή της πρεμιέρας του φεστιβάλ.

Παρόμοια φαινομενικά αντιφατική εικόνα έδωσε και η αγορά στη γερμανική πρωτεύουσα, με αγοραστές πολλούς και κάθε άλλο παρά σε κατάσταση πανικού, κόντρα στο κλίμα των ημερών και τα φτωχά προϊόντα. Το κομμάτι το οποίο λείπει για να συνδέσει τα άκρα, να ολοκληρώσει την εικόνα και να δικαιολογήσει τη καλή διάθεση του Dieter Kosslick που ανανέωσε τη θητεία του μέχρι το 2013, δε χρειάζεται και πολύ ψάξιμο αφού μοστραρίστηκε στον τίτλο της ταινίας έναρξης και αποτέλεσε κύριο θέμα όλων των τμημάτων με πρώτο και καλύτερο το διαγωνιστικό. Σε πραγματικά International δρόμο βάζει τη Berlinale εδώ και χρόνια ο διευθυντής της λοιπόν, έστω κι αν χρειάζεται να τα ακούει για τις γερμανικές παραγωγές που αφήνει απέξω --πιο τρανταχτά τις Ζωές των Άλλων (2006) και πιο πρόσφατα τον John Rabe (2009)-- και ερμμ.. για τις ελληνικές που υποδέχεται με κόκκινα χαλιά. Χωρίς να έχει και πολλές επιλογές, από τη στιγμή που τα Oscar άλλαξαν το χειμωνιάτικο σκηνικό με τη μετακίνησή τους ένα μήνα νωρίτερα. Και το φετινό μεγάλο βραβείο ήταν περισσότερο και κυριολεκτικότερα προϊόν του World Cinema Fund που έστησε (ο Kosslick), παρά της δηλωμένης πρόθεσης της επιτροπής που το απένειμε να πριμοδοτήσει ταινίες με "πολιτικούς στόχους".

Πολιτική δε διακρίνεις βέβαια στο στόχο ενός σεκιουριτά που παρακολουθεί ψυχωτικά από τις κάμερες μια καθαρίστρια σουπερμάρκετ, σεκιουριτά πρωταγωνιστή του ουρουγουανικού Gigante (2009), της ταινίας που έφυγε από το Berlinale Palast χτες το βράδυ με τρία βραβεία: Ασημένια Αρκούδα από την επιτροπή, Alfred Bauer για έργο ιδιαίτερης καινοτομίας, και βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας. Και η πιο ξεκάθαρη (πολιτική) στις υπόλοιπες βραβεύσεις ήταν να πάρουν από κάτι τα ελάχιστα φιλμ που άφησαν οικουμενικά καλές εντυπώσεις, έστω κι αν το αγγλογαλλικό London River (2009) ας πούμε, θεωρούνταν φαβορί για γυναικεία ερμηνεία και πήρε τελικά.. αντρική, με αποτέλεσμα ο μεσήλικας μαύρος Sotigui Kouyate να ευχαριστεί το θεό για κάνα τέταρτο (χωρίς υπερβολή) στην παραλαβή. Οπότε, κοιτώντας πίσω, μπορείς να διακρίνεις μια κάποια τεράστια οξυδέρκεια στον περσινό χειρισμό του Κώστα Γαβρά, τώρα που και όλος ο πλανήτης χορεύει στο ρυθμό του Rap das Armas.

Μέχρι να βγει το σχετικό δελτίο τύπου, τα βραβεία, ξεκινώντας από τα διεθνή, μπορείς να τα βρεις στην επίσημη σελίδα.

Δες/Κρύψε τα βραβεία του διαγωνιστικού

Golden Bear for the Best Film 

La teta asustada (The Milk Of Sorrow) 
by Claudia Llosa


Silver Bear - The Jury Grand Prix 

Alle Anderen (Everyone else) 
by Maren Ade
ex aequo
 
Gigante  
by Adrian Biniez


Silver Bear - Best Director 

Asghar Farhadi  
for Darbareye Elly (About Elly)


Silver Bear - Best Actress 

Birgit Minichmayr 
in Alle Anderen (Everyone else)
by Maren Ade


Silver Bear - Best Actor 

Sotigui Kouyate 
in London River
by Rachid Bouchareb


Silver Bear - Outstanding Artistic Contribution
 
Gabor Erdely and Tamas Szekely 
for the Sound-Design of
Katalin Varga
by Peter Strickland


Silver Bear - Best Script 

Oren Moverman and Alessandro Camon 
for The Messenger
by Oren Moverman


Alfred Bauer Prize 
 
Gigante 
by Adrian Biniez
ex aequo
 
Tatarak (Sweet Rush) 
by Andrzej Wajda





Previously on Movies for the Masses: Cult Film Festival 2009: Το ψηστήρι

2 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Αναφορές στους τόνους από χώμα με το οποίο θάφτηκαν οι περισσότερες ταινίες φέτος στο Βερολίνο δε μου φάνηκε απαραίτητο να συμπεριλάβω στο κείμενο, όχι για να συντηρήσω την εντύπωση ορισμένων ότι είμαστε οι μοναδικοί που σνομπάρουμε τη πρόσφατη κουλτουροπαραγωγή, αλλά για να διατηρήσω μια κάποια ισορροπία, εφόσον η φάση τονίστηκε παντού (και στις Μάζες) όλες τις προηγούμενες μέρες. Και όπως λέει και ο Kosslick, καμιά φορά αλλιώς βλέπεις μια ταινία στις 9 το πρωί με ένα μάτσο αγουροξυπνημένους γκρινιάρηδες και αλλιώς το βράδυ με πρόθυμο κοινό που έσπασε κάθε ρεκόρ προσέλευσης στο φεστιβάλ φέτος.

    Πάντως, για να μη κρυβόμαστε και πίσω από κανένα δάχτυλο και για το διεθνές ενδιαφέρον για τα δικά μας, η Strella (2009) δε πολυξεχώρισε σε ένα Panorama πάντα πιο gay από τον μέσο όρο, το Eden à l'Ouest (2009) χαρακτήρισε από την αρχή η τιμητική θέση του ψωριάρη του κλεισίματος, και η Σκόνη του Χρόνου (2008) κατάφερε να μαζέψει ότι πυρομαχικό των κριτικών υπήρχε διαθέσιμο ("awful, Google Translation English dialogue", "reams of stagey exposition", "descending into incoherence and empty affectation", "made me feel like crying", ενδεικτικά συμπαθητικής εντύπωσης).

  2. cheaptalk said

    Όπως.. αναμένονταν (μετά το σνομπάρισμά του από τη Berlinale) ο John Rabe (2009) του Florian Gallenberger, "η αληθινή ιστορία Γερμανού βιομήχανου που έσωσε 200 χιλιάδες Κινέζους" στη σφαγή της Nanking, είναι υποψήφιος για τα περισσότερα φετινά Lola, εφτά (7) συνολικά (και για καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία φυσικά).

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.