The Road (2009): Παραπλανητικό trailer
Αν δεν ανήκεις στη μερίδα των αναγνωστών που έχουν κολλήσει στην πέμπτη παράγραφο του βραβευμένου με Pulitzer βιβλίου του Cormac McCarthy το 2006, τότε πιθανότατα η πρώτη σου αντίδραση απ’ το trailer της ταινίας που ετοιμάζεται από τότε κι έχει φάει και κάτι μήνες καθυστερήσεων για να γυαλιστούν τα εφέ, είναι πως δεν έχει καμία σχέση με το βιβλίο. Αλλά αυτό περνάει όταν τελειώσουν τα αποσπάσματα των πρώτων τριάντα δευτερολέπτων, απ’ τα δελτία ειδήσεων με τις σκηνές των καταστροφών που φέρνουν τον πλανήτη στην μετα-Αποκαλυπτική κατάσταση που τον βρίσκεις στις σελίδες του βιβλίου δίχως καμία εξήγηση, αιτία κι αφορμή και κανέναν άλλον οδηγό μέσα στις στάχτες που μπουχτίζουν τον αέρα του, πέρα από έναν αποφασισμένο πατέρα και τον θαρραλέο γιο του, που δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, προσπαθώντας να φτάσουν «στην Ακτή».
Έχω περάσει περίπου έναν μήνα διαβάζοντας και προσπαθώντας να καταλάβω πώς διάολο μπορεί να καταφέρει ο John Hillcoat (που είχε δώσει κάτι οργασμούς στον cheaplog με το The Proposition (2005) του), να βγάλει ταινία από μια ιστορία όπου πρακτικά δεν γίνεται τίποτα, ή τουλάχιστον τίποτα ιδιαίτερα κινηματογραφήσιμο, αφού η δράση του βιβλίου είναι σχεδόν αποκλειστικά συναισθηματική και αλλόκοτα εθιστική χάρη στη λυρική αναπαράσταση μιας απόκοσμης υπαρξιακής αναζήτησης μέσα σε ένα τοπίο όπου ό,τι δεν είναι νεκρό οργανικά, φαίνεται να είναι τουλάχιστον πνευματικά, εκτός απ’ τους δύο ήρωες, που κι αυτοί προς τα ‘κεί οδεύουν. Η λίγη σωματική δράση που υπάρχει στο μισό που έχω διαβάσει, η πλάκα είναι πως ολόκληρη έχει περάσει στο trailer. Πράγμα που είναι ή κακό για ‘μένα που δεν είχε τίποτ’ άλλο στο δεύτερο μισό του βιβλίου, ή καλό για την ταινία που έχει πολλά να δείξει στην υπόλοιπη διάρκειά της.
Πριν τρεις-τέσσερις μέρες, πάντως, το Esquire δεν φοβήθηκε να τιτλοφορήσει το The Road ως την «πιο σημαντική ταινία της χρονιάς» που έρχεται, διαβεβαιώνοντας με ύποπτη επιμονή πως η κινηματογραφική εκδοχή αντιστέκεται άκαμπτα στις ευκολίες των συμβάσεων των μετα-Αποκαλυπτικών ταινιών, μένοντας θρησκευτικά αφοσιωμένη στο πνεύμα του βιβλίου, πράγμα που, αν σκεφτείς την επιτυχία της μεταφοράς του No Country for Old Men του McCarthy, μολονότι είχε και τις διεστραμμένες ιδιοφυΐες των αδερφών Coen από πίσω της, μπορείς να το θεωρήσεις ανακουφιστικά υποσχόμενο και για τη δουλειά του Hillcoat, ενώ το ξεμπρόστιασμα της διαδικασίας επιλογής του trailer και του ύφους του απ’ τον Bob Weinstein, όπως σε κάνει να τρίζεις τα δόντια σου με το τελικό αποτέλεσμα, άλλο τόσο σε κάνει να πιστεύεις κι ότι όντως μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την ταινία του Αυστραλού, που δεν φαινόταν ποτέ να έχει σκοπό να αφήσει να τον κάνουν να το παίξει καινούριος Emmerich.
Έχω περάσει περίπου έναν μήνα διαβάζοντας και προσπαθώντας να καταλάβω πώς διάολο μπορεί να καταφέρει ο John Hillcoat (που είχε δώσει κάτι οργασμούς στον cheaplog με το The Proposition (2005) του), να βγάλει ταινία από μια ιστορία όπου πρακτικά δεν γίνεται τίποτα, ή τουλάχιστον τίποτα ιδιαίτερα κινηματογραφήσιμο, αφού η δράση του βιβλίου είναι σχεδόν αποκλειστικά συναισθηματική και αλλόκοτα εθιστική χάρη στη λυρική αναπαράσταση μιας απόκοσμης υπαρξιακής αναζήτησης μέσα σε ένα τοπίο όπου ό,τι δεν είναι νεκρό οργανικά, φαίνεται να είναι τουλάχιστον πνευματικά, εκτός απ’ τους δύο ήρωες, που κι αυτοί προς τα ‘κεί οδεύουν. Η λίγη σωματική δράση που υπάρχει στο μισό που έχω διαβάσει, η πλάκα είναι πως ολόκληρη έχει περάσει στο trailer. Πράγμα που είναι ή κακό για ‘μένα που δεν είχε τίποτ’ άλλο στο δεύτερο μισό του βιβλίου, ή καλό για την ταινία που έχει πολλά να δείξει στην υπόλοιπη διάρκειά της.
Πριν τρεις-τέσσερις μέρες, πάντως, το Esquire δεν φοβήθηκε να τιτλοφορήσει το The Road ως την «πιο σημαντική ταινία της χρονιάς» που έρχεται, διαβεβαιώνοντας με ύποπτη επιμονή πως η κινηματογραφική εκδοχή αντιστέκεται άκαμπτα στις ευκολίες των συμβάσεων των μετα-Αποκαλυπτικών ταινιών, μένοντας θρησκευτικά αφοσιωμένη στο πνεύμα του βιβλίου, πράγμα που, αν σκεφτείς την επιτυχία της μεταφοράς του No Country for Old Men του McCarthy, μολονότι είχε και τις διεστραμμένες ιδιοφυΐες των αδερφών Coen από πίσω της, μπορείς να το θεωρήσεις ανακουφιστικά υποσχόμενο και για τη δουλειά του Hillcoat, ενώ το ξεμπρόστιασμα της διαδικασίας επιλογής του trailer και του ύφους του απ’ τον Bob Weinstein, όπως σε κάνει να τρίζεις τα δόντια σου με το τελικό αποτέλεσμα, άλλο τόσο σε κάνει να πιστεύεις κι ότι όντως μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την ταινία του Αυστραλού, που δεν φαινόταν ποτέ να έχει σκοπό να αφήσει να τον κάνουν να το παίξει καινούριος Emmerich.
Previously on Movies for the Masses: Brüno (2009): Trailer Französisch