Βενετία 2009: Το line-up

Με headliner τον Michael Moore, με συνεπακόλουθο άτυπο μότο το "Καπιταλισμός: Μια Ιστορία Αγάπης", και με επίγνωση της συρρίκνωσης της ανεξάρτητης παραγωγής και διανομής και της παγκόσμιας προσφυγής στον κινηματογράφο σα φτηνή διασκέδαση σε περίοδο κρίσης, ανακοινώθηκε χτες το πρόγραμμα του 66ου φεστιβάλ της Βενετίας που φέτος θα ξεκινήσει μάλλον για πρώτη φορά Σεπτέμβριο, έχοντας μετακινηθεί μια βδομάδα πιο μπροστά από τις παραδοσιακές του ημερομηνίες. Οι ημερομηνίες διεξαγωγής, 2 με 12 Σεπτεμβρίου, δεν θα πέσουν όμως πάνω σε αυτές του Τορόντο, ούτε αυτή η κίνηση του Marco Müller, με επίσημη δικαιολογία τις διακοπές των Ιταλών και προφανή στόχο τον περιορισμό των.. διπλοθεσιτών, έβγαλε κανένα ματ στη διεθνή φεστιβαλική σκακιέρα: η μεγαλύτερη πόλη του Καναδά πήγε τη βασίλισσά της, το μεγαλύτερο φεστιβάλ του πλανήτη, ένα τετραγωνάκι παρακάτω, 10 με 19, και έκανε και από την Τρίτη πρώτο θέμα στη σελίδα του, για να δώσει "τέλος στις φήμες και τις εικασίες", την ειδική προβολή ενός κάποιου Capitalism: A Love Story (2009) ενός κάποιου κυρίου Moore.

Παρτίδες τέτοιου υψηλού επιπέδου είναι εξαιρετικά δύσκολο να τις παρακολουθήσεις ειδικά όταν γίνονται.. χωρίς τηλεοπτική κάλυψη (i.e. δε καταγράφονται στα ρεπορτάζ και δε παρουσιάζονται στα ίσια στα δελτία τύπου), και το να παίρνει η μια πλευρά τις παγκόσμιες πρεμιέρες και η άλλη τις βορειοαμερικάνικες και τους βορειοαμερικάνους, φαίνεται να έχει πια παγιωθεί. Οπότε μείνε στον σαφέστατο έπαινο του Variety για το "αναζωογονητικά πλούσιο μίγμα" καταξιωμένων και φιλόδοξων που παρουσίασε ο σαφέστατα διαπλανητικά πιο πετυχημένος διευθυντής κινηματογραφικού πανηγυριού τα τελευταία πενήντα εξήντα χρόνια που θυμάμαι. Και στις δηλώσεις αυτουνού, του Müller της Βενετίας, για την "ευμεγέθη προσφορά" συμμετοχών από Αμερική μεριά, δηλώσεις με σαφέστατα υπονοούμενο τον καγχασμό προς τις Κάνες, απ' όπου είχαν προέλθει την άνοιξη τα σχόλια που χρησιμοποιούσαν τη προπέρσινη απεργία των αμερικάνων σεναριογράφων ως δικαιολογία (που δε καλωσήρθε το δολάριο). Στα σοβαρά, όπως θα θυμάσαι, η απεργία είχε πλήξει τη Βενετία, όμως ένα χρόνο αργότερα ο απολογισμός της λέει ότι η 65η Μόστρα έβγαλε και μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς της, τον Παλαιστή (2008), ενώ ακόμα στέλνει ταινίες στα Όσκαρ, μιας και το Hurt Locker (2008) της Kathryn Bigelow προβάλλεται αυτές τις βδομάδες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με κριτική στήριξη και βλέψεις για χρυσά αγαλματάκια.

Η 66η Μόστρα έβγαλε, από το πρόγραμμα ακόμα, σοβαρό υποψήφιο για τα ίδια αγαλματάκια και το Road (2009) του John Hillcoat που μπήκε στο διαγωνιστικό υπό έντονο ανταγωνισμό. Αντίθετα, ο Informant! (2009) του Steven Soderbergh αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό φετινό παράδειγμα παραγωγής που είχε μπει, μάλλον παράλογα, σε πολλές πρώιμες οσκαρικές λίστες και διαγράφτηκε άμεσα μετά τον παραμερισμό της στην κατηγορία των εκτός συναγωνισμού του Lido. Στην κατηγορία των υποψήφιων για γιούχες μπαίνει η πρώτη ταινία του Tom Ford μιας και κανένας δε κατάλαβε πώς ο μόδιστρος βρέθηκε να σκηνοθετεί πολύ περισσότερο να διεκδικεί Χρυσό Λιοντάρι, ενώ τη κατηγορία που ή θα μαζέψει όλα τα λιοντάρια ή όλες τις ντομάτες καθορίζει το remake του Bad Lieutenant (1992) από τον Werner Herzog. Οι διοργανωτές είχαν την καλοσύνη να ικανοποιήσουν τη δίψα για αίμα του κοινού με Survival of the Dead (2009) του George Romero και [•REC]² (2009) "in" και "out of competition" αντίστοιχα, αλλά κυρίως με τη πρόσκληση στον Abel Ferrara να προβάλλει τη νέα του ταινία και να συνεχίσει να τρώγεται με τον Herzog για την παλιότερή του. Στις έντεκα ευρωπαϊκές διαγωνιστικές συμμετοχές headliner είναι φυσικά ο Fatih Akin, στις τέσσερις (4) ιταλικές μπροστά μπαίνει, ανοίγοντας και το φεστιβάλ, η μεγάλου προϋπολογισμού Baarìa (2009) του Giuseppe Tornatore. Εξασφαλισμένο βραβείο έχει ο John Lasseter για το σύνολο του έργου του, έργο που φυσικά είναι απλή αφορμή για να συνεχίσει η Pixar τη φετινή της επιδρομή καταξίωσης και για το φεστιβάλ να προσθέσει και 3D βραβείο στα πολλά περιφερειακά του. Πρόεδρος στην επιτροπή της Venezia 66 που ελπίζεις να δώσει το μεγάλο βραβείο της στον Todd Solondz, είναι ο Ang Lee.


3 Responses so far.

  1. verbal said

    Αδιαφορώντας για τα κουνούπια που, τις πρώτες μέρες τουλάχιστον, έκαναν μπουφέ τους ξαφνικούς νεοφερμένους στο Lido, ο Άκης Καπράνος, που σβήνει στο Φεστιβάλ Βενετίας τη δικιά του δίψα για αίμα, στέλνει τη μίνι τρομοανταπόκρισή του. Από αύριο θα προσπαθήσω να τον έχω πιο focused.

    "Ο τρόμος έχει την τιμητική του εδώ. Νέα ταινία ο Joe Dante (σε 3D κι αυτός), νέα ταινία ο George Romero, εντυπωσιακές αναμετρήσεις μεταξύ αστυνομικών και ζόμπι στο Le Horde – ένα μικρό αριστούργημα – και βέβαια είδαμε και το [•REC]², σίκουελ του υπερ-πετυχημένου ισπανικού φιλμ και χεστήκαμε αναλόγως. Αλλά και οι Ασιάτες εκπρόσωποι του Φανταστικού είναι εδώ: ο Shinya Tsukamoto, ιδιαίτερα αγαπητός στη Βενετία, παρουσίασε το τρίτο φιλμ της σειράς Tetsuo, απογοητεύοντας τους πάντες, μαζί τους κι εμάς. Η αγγλική γλώσσα δεν λειτουργεί όταν συνδυάζεται με ερμηνείες που παραπέμπουν στο θέατρο Καμπούκι, και η high-definition εικόνα ξεμπροστιάζει τον χαμηλό προϋπολογισμό. Μιλάμε για ολοκληρωτική αποτυχία.

    Ως φίλος του ιταλικού κινηματογράφου, παρακολούθησα και αρκετές ταινίες του εγχώριου πληροφοριακού προγράμματος. Πρώτη παρατήρηση: προτιμώ μια κακή ιταλική ταινία από μια κακή ελληνική. Οι άνθρωποι κατέχουν και την τεχνική της αφήγησης και το κατασκευαστικό know-how. Δεύτερη παρατήρηση: κάθε ιταλική ταινία που βλέπω αναζητά μια κορύφωση που δεν επιτυγχάνεται ποτέ, μια ανάταση που ξεμένει από καύσιμα. Τουλάχιστον απολαμβάνεις τις ερμηνείες – ο Orson Welles είχε δίκιο, οι ιταλοί είναι πράγματι γεννημένοι ηθοποιοί."

  2. verbal said

    Δίχως ιδιαίτερες εξάρσεις και με βλέψεις στις ταινίες των τελευταίων ημερών του, το Φεστιβάλ Βενετίας μετράει αντίστροφα κι ο Άκης Καπράνος ψάχνει τα κουκιά των Λιονταριών μεταδίδοντας για την περισσότερο απ' τις αναμενόμενες:

    "Soul Kitchen λέγεται και ο Marco Müller την τοποθέτησε στο τέλος του προγράμματος ανεβάζοντας λίγο τα κοντέρ σε ένα Φεστιβάλ ελαφρώς ξεθυμασμένο. Με υπογραφή Fatih Akin (που είπε να πεταχτεί και σε ένα άλλο Φεστιβάλ να σηκώσει κι από κει ένα βραβείο) που βάζει στην άκρη τα μελοδράματα - αλλά όχι και τις σεναριακές απιθανότητες. Περί κωμωδίας πρόκειται, με τον Αδάμ Μπουσδούκο σε ρόλο πυροβολημένου εστιάτορα (με το όνομα Ζήνος Καζαντζάκης!) που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα. Ανά φάσεις πεθαίνεις στο γέλιο, αλλά μια ευκολία προς τη φάρσα υπάρχει. Μερικές μουσικές επιλογές θα γονατίσουν το ελληνικό κοινό (το "Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο" σε σεκανς παρτούζας κόντεψε να με στείλει στον άλλο κόσμο).

    Ναι, μπορεί και να σηκώσει κάποιο βραβείο, σε αντίθεση με τον άκρως απογοητευτικό Jaco van Dormael του Mr. Nobody. Επιστημονική φαντασία αλλά και αλληγορία πάνω στη ζωή, τον θάνατο και τον έρωτα, είναι γεμάτο "ιδέες" που δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν ούτε στην ταινία ούτε στο σινεμά το ίδιο. Κρίμα τα πεταμένα λεφτά - 60 εκατομμύρια δολαριάκια στοίχισε και αν αποφέρει το ένα δέκατο να μου σφυρίξετε κλέφτικα."

  3. cheaptalk said

    Σαν υποσημείωση, πρόσθεσε ότι οι ταινίες-έκπληξη του διαγωνιστικού ήταν το My Son, My Son, What Have Ye Done του Werner Herzog και η Lola του Brillante Mendoza, πράγμα που έφερε τον έναν στην εκπληκτική θέση να διαγωνίζεται με δυο (2) ταινίες του, και τον άλλον στη σχεδόν εξίσου εντυπωσιακή συμμετοχή με διαφορετικές ταινίες σε Κάνες και Βενετία την ίδια χρονιά. Τα βραβεία, στο σχετικό θέμα.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.