Copie Conforme (2010)

Γαλλίδα γκαλερίστα συναντά Βρετανό συγγραφέα και τον παίρνει για περίπατο και παρλαπίπα.Στην πρώτη του δυτικόφωνη ταινία, ο Abbas Kiarostami υιοθετεί εντελώς δυτικό θεματικό πυρήνα κλασικής rom-com, για να τον νερώσει με πολιτικοκοινωνικοφιλοσοφικές ανησυχίες και να εξερευνήσει τις έννοιες της γλώσσας, της επικοινωνίας, της αλήθειας και της εικόνας της, μιξάροντας γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά, σε ένα απιστοποίητο art-house αντίγραφο της διλογίας του Richard Linklater, Before Sunrise (1997) / Before Sunset (2004), που θέλει την Juliette Binoche να κουβαλάει στις ερμηνευτικές της πλάτες ολόκληρη την ταινία, έχοντας τον βαρίτονο William Shimell απέναντί της, να της επιστρέφει τις ατάκες για τον άνθρωπο, τις σχέσεις, την αγάπη, το σύμπαν και όλα αυτά. Σαν μια άσκηση στην αληθοφάνεια του κινηματογραφικού ψέμaτος, το φιλμ του Kiarostami παίζει με τις ταυτότητες και τις μάσκες που ανεβοκατεβάζουν οι ηθοποιοί του, καθώς παρασέρνονται σε ένα ατέρμονο παιχνίδι μεταμορφώσεων κι αποκαλύψεων, που απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, τους παίρνει από άγνωστους για να τους μετατρέψει σε βαριεστημένο αντρόγυνο με χρόνια συμβίωσης και τριβών ανάμεσά τους. Εναλλαγές ρόλων που τους μετατρέπουν σε φωτοκόπιες των εαυτών τους, συμβολίζουν πρακτικά τα στάδια της ζωής του ανθρώπου, της σχέσης του με τον άνθρωπό του, και τα όσα του επιβάλλονται εξ απροόπτου, κάνοντάς τον διαφορετικό, και ταυτόχρονα εξομοιώνοντάς τον με τον διπλανό του, σε μια ταινία που απ’ την απαιτητική περιπατιτική παρλπαπίπα στις άγαρμπα καδραρισμένες ειδυλλιακές ομορφιές της Τοσκάνης, βυθίζεται στη σουρεαλιτέ απότομα στο τρίτο της κομμάτι, για να προσφέρει μια ανάταση ξαλαφρώματος, όταν πια σου κλείνει το μάτι για να καταλάβεις ότι δικαίως δεν βγάζεις άκρη, απ’ τον άγουρο δοκιμιακό λόγο μιας ενοχλητικά κάλπικης προσπάθειας του δημιουργού της, να δοκιμάσει κάτι σε meta σινεμά.