The Other Guys (2010)

Δυο αταίριαστοι και μεταξύ τους και με τους υπολοίπους αστυνομικοί της Νέας Υόρκης, ψάχνουν ευκαιρία να γίνουν οι πρώτες μούρες του γραφείου τους. Ακολουθεί ανακόλουθη υστερία.Στη τέταρτη συνεργασία τους, Adam McKay και Will Ferrell ξεκινάνε πια με προϋπολογισμό καμιά κατοστή εκατομμύρια δολάρια, και όταν ο Samuel Jackson με τον Dwayne Johnson παίζοντας τους σούπερ μπάτσους καταστρέφουν στην οθόνη περιουσία υποτίθεται $12M, είσαι σίγουρος πως και λίγα λένε. Φυσικά, η εξαιρετικά πλούσια ιστορία δεν αφορά τους guest stars της αρχής της, αλλά τους άλλους τύπους, τον Ferrell και τον Mark Wahlberg, συνειδητοποιημένα (στη περίπτωση του Ferell τουλάχιστο) απελπιστικά ανίκανους αστυνομικούς που συμπληρώνουν τη χαρτούρα των πρώτων, και πρωταγωνιστούν σε μια σειρά από running jokes και εκτός σειράς αστείων, με εξίσου.. καταστροφικά (για σένα τουλάχιστο) αποτελέσματα. Ο McKay δε διστάζει να.. γράψει την αφηγηματική συνέχεια προκειμένου να συμπεριλάβει τους αυτοσχεδιασμούς των πρωταγωνιστών του, σα θεατής ψοφάς και μόνο απορώντας πως τις κατέβασαν τόσες καφρίλες, και για κερασάκι σου πετάει και κάτι hobos που έχουν βρει το Prius του Ferrell σα το πιο φιλόξενο μέρος για όργια και το τιμάνε σε κάθε ευκαιρία. Ο κάτοχος του Prius περιφέρεται με τη γνωστή αφοπλιστική και πλευρολιωτική goofy αφέλειά του, αλλά σχεδόν του κλέβει τη παράσταση ο Wahlberg που παίζει εντελώς ατρόμητα κόντρα στο image του, κομπλέ με παιδικές εκρήξεις θυμού, και μαζί πάνε την αρκετά μελετημένη από τον McKay σάτιρα των buddy cop movies πέρα και από την.. τρελή αυτοπαρωδία στην οποία έχει εκφυλιστεί ουσιαστικά το είδος τρεις δεκαετίες μετά τον Μπάτσο του Μπέβερλι Χιλς (1984) και το Φονικό Όπλο (1987). Ο Mckay κρατάει στη καρδιά της ιστορίας ένα σχετικά μπερδευτικό οικονομικό σκάνδαλο, περισσότερο σαν οδηγό για τα credits όπου συνοψίζει με γραφήματα τους οικονομικούς δικολαβισμούς που οδήγησαν τον πλανήτη σε κραχ, περισσότερες διασυνδέσεις βρίσκει στα αστεία του ώστε να τα οδηγεί σε ντανταϊστικά κρεσέντα βέβαια, αλλά δίνει την ευκαιρία και στον Steve Coogan να δώσει κι αυτός ψιλορέστα σα παρανοϊκός επενδυτής, υποκαθιστώντας κάπως και την ανισορροπία με την οποία φορτώνει (ο McKay) συνήθως τους συμπρωταγωνιστές του Ferrell.