Στις 26 Απριλίου 2006, ο Zinédine Zidane ανακοίνωσε ότι θα κρεμάσει τη φανέλα του μετά το Μουντιάλ. Ένα χρόνο νωρίτερα, τον Απρίλιο του 2005, είχε επιτρέψει στις 17 κάμερες των Douglas Gordon και Philippe Parreno να είναι όλες στραμένες πάνω του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης με τη Βιγιαρεάλ.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα "πορτρέτο του 21ου αιώνα", το.. Zidane, Un Portrait du XXIe Siècle (2006). Που απ' ότι φαίνεται θα 'ναι τόσο πομπώδες όσο και ο τίτλος του.

Update: Είναι αλήθεια ότι μετά το χτεσινοβραδυνό (1 Ιουλίου), για μια ακόμη φορά, ξεβράκωμα της Βραζιλίας, η γλυκιά πικρή μουσική των Mogwai είναι πραγματικά ο καλύτερος απο-χαιρετισμός σε ένα πραγματικό μύθο. Που τον είχαμε ψιλοξεχάσει τα τελευταία χρόνια στο περιφερόμενο τσίρκο της Ρεάλ αλλά φρόντισε να έχει κάνει ήδη (πριν τα ημιτελικά) τη πιο λαμπρή έξοδο ποδοσφαιριστή. Ever.

Και μ' αυτή τη ματιά πια, το arty, επίμονο, θολό, βλέμα της κάμερας είναι η πιο εκωφαντική μη-δήλωση ενός σεμνού ημίθεου ανθρώπου.

Το βρετανικό FilmFour και η Intermedia θα είναι συμπαραγωγοί στη μεταφορά στις σκοτεινές αίθουσες του "Μπλογκ της Βαγδάτης", σύμφωνα με τον Guardian.

Το blog Where is Raed? συντηρούσε ένας εικοσάρης αρχιτέκτονας, με το ψευδώνυμο Salam Pax, κατά τη διάρκεια της αμερικάνικης εισβολής, το 2003. Από κάποιο σημείο και μετά είχε τεράστια απήχηση, και ο συγγραφέας του, βρέθηκε στη θέση να "γράφουν γι' αυτόν οι New York Times". Και αργότερα να γράφει στον Guardian. Και ακολούθησε και το βιβλίο, Salam Pax - The Baghdad Blog, φυσικά.

Τη σκηνοθεσία θα κάνει ο Marc Evans του θριλερακίου My Little Eye (2002), ενώ το σενάριο ο Ross Claven του Tigerland (2000). Και στο εντωμεταξύ προετοιμάσου, Loucretia, για τα επόμενα χρόνια, όταν ο σινεματικός απολογισμός της εισβολής των Lordi στη Eurovision, θα χρειαστεί να βασιστεί σε ημερολόγιο-ιστολόγιο.

"THE FIRST TECHNICALLY SUCCEEDED MASH-UP" γράφει στα σχόλιά του, για το Matrix Fight of the Universe Chapter 5: Neo vs. Robocop, ο δημιουργός του amds, στη σελίδα που το ανέβασε στο YouTube. Και δεν υπερβάλλει καθόλου.

Μάλλον δεν είναι καν λόγια του, αφού σα γαλλούλη, δε του βγαίνει το αγγλικό του. Λόγια όλων των υπολοίπων είναι.

Βλέπεις πριν την οριστική(?) τελευταία έκδοση, το βιντεάκι το είχε ανεβάσει και πριν δυο βδομάδες, και διαδόθηκε απλά σαν Neo vs. Robocop. Και άφησε με ανοιχτό το στόμα πάρα πολλούς. Και στη περίοδο βαλτώματος που είχαν βρεθεί τα mashups για πρώτη φορά από τότε που ξεφύτρωσαν οι πρώτες ιδέες, τα warpαρε κατευθείαν στο επίπεδο 5. Με εκπληκτικό editing και πολύ καλή δουλειά στα εφέ.

Ο νέος έχει σίγουρα μεγάλο ταλέντο και φιλοδοξίες. Και πήρε φόρα κι ανέβασε ένα σωρό δουλειές του. Με αποκορύφωμα (φιλοδοξίας) το Crepuscule: The Beginning and the End of the World. "A POETIC INTERPRETATION OF THE HISTORY OF OUR WORLD IN 6'30". Δες ότι προλαβαίνεις λοιπόν από τζάμπα, γιατί από τις επόμενες δουλειές του μόνο το τρέιλερ θα μπορείς να βλέπεις έτσι.

Δες/Κρύψε το Crepuscule v

Η Halle Berry, οσκαρούχος ηθοποιός που κρατά το ρόλο της Storm, γκρίνιαζε στις προηγούμενες δύο ταινίες για το πώς θέλει ο χαρακτήρας της να παίζει σημαντικότερο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και να δείχνει περισσότερο τις δυνάμεις της απ' το απλώς να ασπρίζει τα μάτια της και να προκαλεί ανεμοθύελλες. H ηθοποιός που φόρεσε τη μάσκα και μερικά κομμάτια απ' τη στολή της Catwoman πριν απο μερικά χρόνια, απείλησε το studio με παραίτηση αν δεν της μεγάλωναν τον ρόλο, και παρ' ότι η παρουσία της στο franchise ήταν πάντα η λιγότερο δημοφιλής, η Fox υποχώρησε. Την έβαλε στις αφίσες, της έδωσε ηγετικές πρωτοβουλίες, κι έχωσε κι ένα κομμάτι απ' το backstory της, για το πώς ιθαγενείς Αφρικανοί την λάτρευαν ως θεότητα.

Το φετίχ της γυναίκας του Jackman με τη στολή του Wolverine ενθουσίασε τους φίλους μας στο Shitsite101, τα πράγματα όμως γίνονται λίγο πιο περίεργα, αν σκεφτεί κανείς ότι την ίδια στολή έχει κι ο κουνιάδος του Jackman, που κάνει τα stunts του μεταλλαγμένου με τα μακριά νύχια.

Η εναρκτήρια σκηνή του Χ3, μας μεταφέρει 20 χρόνια πίσω, με τον Magneto και τον καθηγητή Xavier να πρωτογνωρίζουν την Jean Grey. Οι δυο ηθοποιοί, μοιάζουν 20 χρόνια νεότεροι όχι χάρη στο μακιγιάζ, αλλά σε ένα ψηφιακό lifting που δεν έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε ταινία, και αφήνει τον McKellen να ονειρεύεται ότι θα'χει εξελιχθεί ακόμη περισσότερο, όταν έρθει η ώρα για το spin-off του Magneto, που θα ασχολείται με τον ήρωα στα νεαρά του χρόνια.

Γνωστός χαβαλές --ιδιότητα που του έχει ανοίξει και πολλές πόρτες στο Hollywood-- ο Ratner φημίζεται για τις φάρσες που στήνει στους ηθοποιούς του κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Μπορεί να μην εμφάνισε ξαφνικά τον Spider Man να βοηθήσει τους X-Men, αλλά όταν ντύθηκε Wolverine για να ξεκουράσει τον Jackman σε ένα από τα γυρίσματα, πριν βγάλει τη στολή φρόντισε να τραβήξει φωτογραφίες για να ετοιμάσει τη χριστουγεννιάτικη κάρτα του.

Νομίζω ξέρουμε όλοι πια, πως δεν πρέπει να φύγει κανείς πρωτού πέσουν όοοολοι οι τίτλοι τέλους της ταινίας, γιατί αλλιώς θα χάσει την τελευταία τελευταία σκηνή της. Η οποία ανοίγει νέες κατευθύνσεις για το franchise, αν η Fox αποφασίσει να το συνεχίσει. Το clip των 20 δευτερολέπτων περίπου, που εισάγει έναν ακόμη νέο χαρακτήρα, έκανε μια δειλή εμφάνιση χτες, αλλά η Fox το εντόπισε και το κατέβασε. Αν το βρείτε πουθενά αλλού, σφυρίχτε.

Οι εναρκτήριες σεκάνς και τα opening credits των sequel δράσης, αξιοποιούνται πάντα από τον σκηνοθέτη για να θέσει το κλίμα στο οποίο θα κινηθεί σ' όλη την ταινία, ιδίως όταν παίρνει τα σκήπτρα από κάποιον άλλον. Γι’ αυτό είναι συνήθως δυναμικές σκηνές μεγάλης έντασης, με στόχο να κερδίσουν τις πρώτες εντυπώσεις. Η εισαγωγή του Ratner, αν και σημαντική για την εξέλιξη της ταινίας, είναι άτονη, και τα opening credits ανέμπνευστα και εύκολα. Όπως λίγο πολύ και η σκηνοθεσία ολόκληρης της ταινίας, από τον άνθρωπο που οι του Hollywood αναγνωρίζουν ως τον σκηνοθέτη που γυρίζει την ταινία καρφωμένος στο monitor, μουρμουρίζοντας «θα το φτιάξω στο μοντάζ.»


Στο τρίτο (και ενδεχομένως τελευταίο) κομμάτι των κινηματογραφικών περιπετειών των υπερηρώων της Marvel, Αμερικάνοι επιστήμονες ανακαλύπτουν έναν μεταλλαγμένο με την ιδιότητα να αδρανοποιεί τις δυνάμεις των μεταλλαγμένων που τον πλησιάζουν. Καταφέρνουν να περάσουν τη δύναμή του σε έναν ορό (το πώς δεν το μαθαίνουμε και δεν μας ενδιαφέρει υποθέτω), τον οποίο προσφέρουν σε εθελοντές μεταλλαγμένους, που μοιράζονται το όνειρο της αμερικανικής κυβέρνησης για ένα ήρεμο, κανονικό μέλλον. Η κοινότητα των μεταλλαγμένων, φυσικά, βλέπει τον ορό ως πιθανό όπλο εξόντωσης (όχι κι άδικα), και συσπειρώνεται υπό την ηγεσία του Magneto, ο οποίος έχει μια αναγεννημένη Jean Grey στα όπλα του για τον μεγάλο πόλεμο κατά της (μη μεταλλαγμένης) ανθρωπότητας. Ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, οι X-Men, ως μόνη φωνή ψυχραιμίας.


Όταν ανακοινώθηκε ότι ο άνθρωπος που έφερε τους X-Men στη μεγάλη οθόνη και ουσιαστικά αναζωπύρωσε τις μεταφορές comics, ο Bryan Singer, εγκαταλείπει την οικογένεια των μεταλλαγμένων για την κάπα ενός εξωγήινου, και αφήνει τη μοίρα τους στα χέρια του υπεύθυνου για σύγχρονα κλασσικά όπως τα Rush Hour και Rush Hour 2 και για το μακελειό του Red Dragon, οι fans του comic της Marvel έπαθαν αμόκ. Ο Singer ωστόσο, δεν έδειξε ιδιαίτερη ανησυχία, μάλλον γιατί ήξερε πως άφηνε πίσω του ένα fail-proof σενάριο, γεμάτο σκηνές – μνημεία και συγκλονιστικές ανατροπές για το σύμπαν των μεταλλαγμένων, και με μπόλικα τεράστια «What the Fuck» moments, που θα μπορούσαν από μόνα τους να πλέξουν ένα διασκεδαστικό δίωρο. Ακόμη κι αν ο σκηνοθέτης αδυνατούσε να κατανοήσει και να αναδείξει τα λεπτότερα σημεία, τις αλληγορικές εκφάνσεις και τις ευκαιρίες ενδιαφέρουσων υποπλοκών του, που έδιναν class στις δυο προηγούμενες ταινίες. Όπως δηλαδή συνέβη και με τον Ratner μπροστά στο monitor, να μονολογεί «θα το φτιάξω στο μοντάζ.»

Κυκλοφόρησε τα ξημερώματα το trailer, για αμερικάνικη και διεθνή κατανάλωση, της μεταφοράς του Ghost Rider στη μεγάλη οθόνη. Ακριβώς για να προβληθεί πριν τους τρίτους X-Men (που ανοίγουν παντού αυτή τη βδομάδα).

Και ακριβώς για να ανακοινωθεί ότι η έξοδός του στις αίθουσες αναβάλλεται για το Φεβρουάριο του 2007. Με τις υπόλοιπες πατάτες που ξεφορτώνονται εκείνη τη περίοδο. Και δικαιολογημένα, αφού φαίνεται να κάνει τον Punisher, αυτόν του '89 με τον Dolph Lundgren, να μοιάζει τουλάχιστο με Batman Begins (2005).

Παρά τις γκέι τρίχες του Nicolas Cage (μια μουστάκες στο WTC μια περούκες και στάιλιν να φαίνεται 20 χρόνια πιο νέος εδώ) και τα γκέι ψηφιακά εφέ, πάντως, τη ταινία εγώ δε τη ξεγράφω ακόμα. Ο Cage, κόντρα στις στιγμές.. εθνικής ανάτασης (βλ. τα National Treasure) που μας χάρισε και θα μας χαρίσει, μπορεί ακόμα και να παίζει, όπως π.χ. στο Weather Man (2005). Και στο σενάριο βρίσκεται ο David S. Goyer, των Blade και της επανεκκίνησης των ταινιών με σήμα τη νυχτερίδα. Και στη σκηνοθεσία είναι ο Mark Steven Johnson που έκανε ένα τουλάχιστο αξιοπρεπές (αν και.. φλεβαριάτικο κι αυτό) Daredevil (2003). Ε και τα εφέ είναι ακόμα, ίσως στο φινίρισμα. Και η παραγωγή, στο κάτω κάτω, είναι των $50 μυρίων. Και όχι των τρακόσιων του Superman Returns (2006).

Περισσότερες βιντεοαναλύσεις και η αμερικάνικη, στο πιο σουπερμανικό, εκδοχή στην επίσημη σελίδα.

Η Kirsten Dunst είναι εκεί για να σπρώξει τη Marie Antoinette (2006), και έδειξε ότι δίκιο είχα που 'λεγα ότι το κωλαράκι του τρέιλερ είναι (κατα)δικό της. Η Halle Berry πέρασε για τη πρεμιέρα του X-Men: Η Τελική Αναμέτρηση (2006), και έδειξε ότι όσο περνάνε τα χρόνια μεγαλώνουν τα μπαλκόνια. Η Liz Hurley δε ξέρω τι πήγε να κάνει, και έδειξε ότι όσο περνάνε τα χρόνια μεγαλώνουν οι ρυτίδες. Πάντως και με μπαλκόνια και γυμναστήρια έχει πάαρα πολύ καλή σχέση. I can see that! που θα 'λεγε κι ο Groo.

Κατά τα άλλα, ο Lou Ye γέμισε τη Croisette με κουτσομπολιά και κινέζους κατασκόπους με τη νέα του ταινία Yiheyuan / Καλοκαιρινό Παλάτι (2006), που δοκιμάζει τα όρια της λογοκρισίας στη χώρα του. Και οι Weinsteins ανακοίνωσαν μια νέα label, τη Dragon Dynasty, για να διανέμουν ασιατικές ταινίες. Και για να πείσουν ότι δε θα τις σκατώσουν, όπως κάναν αντίστοιχα στη Miramax, πήραν σύμβουλο τον Tarantino.