The Island - Review

The Island – Το Νησί
(2/5)

Σκηνοθεσία: Michael Bay
Σενάριο: Caspian Tredwell-Owen, Alex Kurtzman, Roberto Orci
Παίζουν: Ewan McGregor, Scarlett Johansson, Steve Buscemi

Έλα να πάμε στο νησί, ο Michael Bay, τα νάτσος μου, εγώ κι εσύ... ποιος είναι ο Michael Bay; Ο σκηνοθέτης των δυνατών blockbuster «The Rock», «Armageddon», «Bad Boys» και «Pearl Harbor». Τώρα το γιατί οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει αυτές τις ταινίες με το όνομα του παραγωγού Jerry Bruckheimer ίσως ο Verbal να μπορούσε / να ήθελε να το εξηγήσει. Αλλά μέχρι εδώ, στο «The Island» ο Michael πήρε διαζύγιο, όσο κι αν κάποιοι αρνούνται να δεχθούν το χωρισμό. Το ζήτημα είναι τα καταφέρνει μόνος; Χμ...

Σε ένα όχι και τόσο μακρινό, αλλά σίγουρα ζοφερό μέλλον, ο Lincoln 6 Echo ζει σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο και αποστειρωμένο περιβάλλον, φοράει κάθε μέρα λευκά puma παπουτσάκια και πηγαίνει για δουλειά: τροφοδοτεί κάτι σωληνάκια που κανείς δε ξέρει που πηγαίνουν. Στον έξω κόσμο ούτε κατά διάνοια να βγει αυτός και τα υπόλοιπα άσπρα ανθρωπάκια με τα puma, καθώς είναι ακατοίκητος λόγω μιας μυστηριώδους παγκόσμιας μόλυνσης, που έχει αφήσει ανέγγιχτο ένα τελευταίο παράδεισο, το Νησί, τη μόνη τους ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, αρκεί να είναι τυχεροί ώστε να κληρωθούν στη λοταρία (αν και πιο πιθανό είναι να βρεις ένα βάτραχο που μιλάει). Μόνο που ο Lincoln 6 Echo έχει απορίες, αλλά και αμφιβολίες για το τι πραγματικά συμβαίνει και δε θα αργήσει να ανακαλύψει τη δυσοίωνη πραγματικότητα.

Το πρώτο μισό της ταινίας είναι ένα αρκετά ιντριγκαδόρικο, ίσως και οριακά ανατριχιαστικό sci-fi θρίλερ, με μια έκπληξη που όταν αποκαλύπτεται λίγο πριν το διάλειμμα για τα νάτσος, την έχεις λίγο πολύ φανταστεί (δεν είναι δα και επιπέδου Shyamalan), αλλά από τη στιγμή που αποκαλύπτεται στην εξηγούν ξανά και ξανά, μη τυχόν και δε κατάλαβες (dummy friendly). Ε, μετά που έχεις πάρει τα νάτσος και ανησυχείς βρε παιδί μου μη πέσει και το λιωμένο τσένταρ και σου λερώσει τη μαϊμού στη Paul Frank τη ζακετούλα σου και δε μπορείς να έχεις τα μάτια σου προσηλωμένα συνέχεια στην οθόνη, γίνεται μια αξιοπρεπής(;) περιπέτεια με τα κυνηγητά της, τις εκρήξεις και τις καταδιώξεις σε αυτοκινητόδρομους (γρήγορο μάθημα απόρριψης σε εξετάσεις διπλώματος οδήγησης: μετά τα «Ronin», «Matrix Reloaded» και «Bourne Supremacy», πόσες καταδιώξεις πια σε αυτοκινητοδρόμους μπορεί να αφομοιώσει ο εγκέφαλός μας, την ίδια ώρα που υπολογίζει τις θερμίδες από τα νάτσος που λαίμαργα έχουν ήδη καταναλωθεί;).

Η Scarlett Johansson τρέχει φορώντας μια κατάλευκη φορμίτσα, και δε λέει καμία σχεδόν ατάκα αποδεικνύοντας περίτρανα (σύντομο μάθημα κακεντρεχούς κουτσομπολιού) ότι αφενός εκτός από κοντή είναι και χοντροκώλα και αφετέρου ότι τα χειλάκια της τα χρησιμοποιεί για άλλες πιο ευφάνταστες πράξεις. Δεν εξηγείται αλλιώς πώς έγινε ξαφνικά το αγαπημένο παιδί του Χόλιγουντ, των σχεδιαστών και του φωτογραφικού φακού. Ο Ewan McGregor από την άλλη, ε είναι ο Ewan McGregor, το αγαπημένο παιδί των κριτικών!

Υγ1. Scarlett πλάκα έκανα. Θα μου δανείσεις εκείνο το Louis Vuitton που φορούσες πέρυσι στη Βενετία, έτσι;
Υγ.2. Άκυρο, δε θα μου κάνει έτσι κι αλλιώς. Είμαι πιο ψηλή και πιο αδύνατη.

No Responses so far.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.