Something Like Happiness (2005)

O Τσέχος σκηνοθέτης Bohdan Sláma στη δεύτερη μόλις ταινία του, εμπνέεται από τη πατρίδα του και τη δύσκολη καθημερινότητά της και μιλάει για πράγματα που ξέρει καλά και συναντά τριγύρω του. Οι ήρωές του είναι απλοί, ταλαιπωρημένοι από τη ζωή άνθρωποι (αν και πολλοί από αυτούς δε χάνουν το κέφι τους, την ελπίδα ή την ευκαιρία να βρουν λίγη χαρά σε κάτι απλό), χωρίς το αψεγάδιαστο glamour του Hollywood, αλλά και χωρίς τη μιζέρια πολλών σκηνοθετών... τοπικής εμβέλειας.Έτσι ο πατέρας χαίρεται σα μικρό παιδί όταν καταφέρνει επιτέλους να αγοράσει μια βιντεοκάμερα και αντίστοιχα κλαίει σα μικρό παιδί, όταν απολογείται για την παρατεταμένη ανεργία του. Η μητέρα επιθυμεί το καλύτερο για τη κόρη της, ακόμα κι αν αυτό είναι η ξενιτιά. Η κόρη, προσπαθεί (και δεν ονειρεύεται απλώς) ένα καλύτερο μέλλον. Η φίλη της, δε μπορεί να ξεπεράσει το χωρισμό της και παραμελεί τα δυο παιδιά της. Και τα ίδια τα πιτσιρίκια που παίζουν χύνοντας το σιρόπι στο πάτωμα, που τσιρίζουν ταυτοχρόνως, που κρατάνε την ανάσα τους το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη.

Κωμικό σε ορισμένα σημεία και σοβαρό ή/και θλιβερό στα υπόλοιπα, το Stestí παρουσιάζει μια οικογένεια που, θέλοντας και μη, έχει ενσωματωθεί στο βιομηχανοποιημένο σήμερα, θίγοντας θέματα όπως η ανεργία, τα όρια της κατάθλιψης, η ευθύνη του να μεγαλώνεις παιδιά, η οικονομική ανέχεια, η ανεμελιά του να είσαι μικρός, η εγκατάλειψη, οι αυτοκαταστροφικές τάσεις, ο έρωτας, οι επιλογές που κάνουμε. Aλλά δυστυχώς χωρίς την πρωτοτυπία που θα το έκανε να ξεχωρίζει.