Cult Film Festival 2007: Η ενηλικίωση

Στη πέμπτη του χρονιά το ελληνικό φεστιβάλ περιθωριακών θρησκειών ενηλικιώθηκε. Δεν έλειψαν και φέτος τα σκουπίδια που έγιναν λατρεία, ούτε οι παιδικοί ήρωες που γάμαγαν εκεί που δεν τόλμαγε ο Γιώργος Θαλάσσης, άνοιγαν τα πόδια πιο εύκολα από τη Κατερίνα και δέρναν πιο καλοκάγαθα από τον Σπίθα. Αλλά τα πραγματικά αστέρια του προγράμματος στο Gagarin 205 ήταν οι πραγματικά καλτ δημιουργίες του Γιώργου Νούσια και του Πάνου Κούτρα. Καλτ με την έννοια της δουλειάς που απευθύνεται, σκόπιμα (στις συγκεκριμένες περιπτώσεις) ή τυχαία, σε κοινό που έχει την ευφυία και τη διανοητική ευρύτητα και ευελιξία να την αγαπήσει φανατικά.

Ο σκηνοθέτης του Κακού (2005) ήταν στη προβολή της Παρασκευής για να θυμίσει ότι το πρώτο ελληνικό ντιβιντί για να τρομάζεις τη γιαγιά σου θα το βρίσκεις σε λίγες μέρες στα κλαμπ της γειτονιάς (και να μας πει βιαστικά, προτού βγάλει πάλι τη κάμερά του ο verbal, για τα μελλοντικά του σχέδια που δε θα αργήσουν να ανακοινωθούν). Ο εμπνευστής της Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999) δεν εμφανίστηκε το Σάββατο, παρόλο που το συνήθιζε στις σπάνιες προβολές της πάντα με γαλλικούς υπότιτλους (όπως πριν καναδυό χρόνια στο Γαλλικό Ινστιτούτο που τον είχαμε πετύχει) --μάλλον τον κυνηγάνε ακόμα οι πιστωτές της, ακόμα πιο καλτ εκ των πραγμάτων πια, Αληθινής Ζωής (2004).

Κατά τα άλλα η Τσιτσιολίνα απογοητεύτηκε από τη θερμότητα του ελληνικού κοινού (μάλλον γιατί μέχρι να της χουφτώνουν τα βυζιά πάνω στο χορό τόλμαγαν), τραγούδαγε playback και ευτυχώς δε γδύθηκε, αλλά όποιος τη θεωρεί γραφική γεννήθηκε χτες κι έχει μεγαλώσει μόνο η γλώσσα του. Και ο Σάκης Ρουβάς του Πειραιά ήταν εκεί και έγινε.. σύνθημα. Και ο πρωτοπαλαιστής Απόστολος Σουγκλάκος δεν ήταν εκεί αλλά αποθεώθηκε και μας έλειψε.