Fracture (2007)

Βαθύπλουτος αεροναυπηγός ποντάρει στο σαδιστικό υψηλό του IQ για να σχεδιάσει τον τέλειο φόνο, να τον εφαρμόσει στην μοιχαλίδα γυναίκα του, και να γλιτώσει εκμεταλλευόμενος τα παραθυράκια της αμερικάνικης νομοθεσίας, αλλά λογαριάζει χωρίς τον ταλαντούχο μανιακό νικητή εισαγγελέα της πόλης που θέλει να μεταπηδήσει στον ιδιωτικό τομέα με άθικτο ρεκόρ.Για κάτι που εκ πρώτης όψης μοιάζει τυπικό θριλεράκι του κιλού (εν πολλοίς χάρη στον straight to DVD τίτλο του), το Fracture σε κερδίζει απροσδόκητα απ' την αλά CSI αρχή με το διεστραμμένο χιούμορ του, το οποίο ακολουθεί όλη την Law and Order εξέλιξή του, εναρμονίζοντας τις εξάρσεις του στις συνεχείς ανατροπές μιας πλοκής που καταφέρνει να μείνει συναρπαστική χάρη στην αξιέπαινη αποχή της απ' την ευκολία της εξαπάτησης του θεατή. Χάρη σε ένα σενάριο μεστό, στιβαρό και σοβαρό (ίσως περισσότερο σοβαρό απ' όσο χρειάζεται μερικές φορές), ο Gregory Hoblit στήνει μια ατμοσφαιρική διαμάχη του ποιος την έχει μεγαλύτερη, ανάμεσα σε δυο Εγώ που δεν χωράνε στο ίδιο δωμάτιο. Δυο άντρες εθισμένοι στην αγαπημένη των αρχαιοελλήνων τραγωδών αμαρτία της ύβρεως, της οποίας η σκιά μαυρίζει πότε τον έναν, πότε τον άλλο, σαν μετρονόμος που δίνει στην ταινία τον καλοκουρδισμένο της εσωτερικό ρυθμό, όσο τριγύρω του μπερδεύεται και ξεδιπλώνεται ένας απολαυστικός μίτος θριλερομυστηρίου. Και χάρη στους δύο σπουδαίους ερμηνευτές που κρατάνε τις άκρες του παίζοντας στο ρελαντί, ο Hoblit επιστρέφει στις μεγάλες στιγμές των περιορισμένων απαιτήσεων του Primal Fear (1996), επιστροφή που αν αναλογιστείς τις μεγαλειώδεις μπούρδες που παρεμβλήθηκαν την περασμένη δεκαετία, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη.