Εθνικός Κήπος (2009)

Ο Εθνικός Κήπος και οι θαμώνες του.Ξεκινά με μια γωνία της Βουλής που δεν έχεις ξαναδεί, και στρίβει την κάμερά του για να κεντράρει στον Εθνικό Κήπο που κρύβεται πίσω της, αφήνοντας την εικόνα να χαθεί σε μια a capella κι επί τόπου εκτέλεση του Εσένα που σε Ξέρω Τόσο Λίγο, για να σε εισάγει όχι μόνο στο θέμα του, αλλά και στον τρόπο που το αντιμετωπίζει ο Απόστολος Καρακάσης, σχεδόν a capella κι αυτός, σ’ ένα ντοκιμαντέρ που δεν καταφεύγει σε εύκολες ρητορικές για την κατάσταση που επικρατεί σ’ αυτό το μοναδικό πράσινο κομμάτι που έχει μείνει στην Αθήνα, ή την έλλειψη του συγκεκριμένου χρώματος απ’ την υπόλοιπη πρωτεύουσα, τη σκέψη που σου έρχεται αμέσως μετά στο μυαλό δηλαδή. Ένας αγύρτης που γνώρισε το Θεό, ένας κηπουρός που βγαίνει στη σύνταξη, μια γυναίκα που ψάχνει τα λογικά της στα παγκάκια, ένας Βιρμανός που μαζεύει σαλιγκάρια για να βγάλει το ρύζι του, ένα ζευγάρι που αρνείται ν’ αφήσει τον έρωτα να ξεψυχήσει, ένα μάτσο συνταξιούχοι που ανταλλάσσουν αναμνήσεις (ενδεχομένως και τις ίδιες κάθε μέρα), αυτοί είναι οι ήρωες του Καρακάση, που ήσυχα και νηφάλια, σχηματίζουν ένα ψηφιδωτό απολαυστικό όσο και συγκινητικό, σ’ αυτήν την κομψή και φινετσάτη χρονοκάψουλα, που πιάνει την γαλήνη και την ηρεμία της φύσης μέσα στο κέντρο του θορύβου της πρωτεύουσας και σου την προσφέρει σ’ ένα νοσταλγικό χαπάκι αγαλλίασης.