Happy Few (2010): Venezia 67 trailer

Με δυο ζευγάρια που αγαπιούνται σταυρωτά, τους Happy Few (2010) του Antony Cordier, συνεχίζεται απόψε η γαλλική πολιορκία του Lido, μετά το Miral (2010) που επιβεβαίωσε την.. οσκαρικότητά του χτες περιορίζοντας τις ελπίδες του για Χρυσό Λιοντάρι.

Όπως και το ισραηλινοπαλαιστινιακό δράμα του Julian Schnabel, τα ευτυχισμένα στις αλλαξοκωλιές τους ζευγάρια του Cordier φαίνεται να φάνηκαν πολύ ιδανικά στο μέσο κριτικό πάντως. Η γενική εντύπωση, που κάπως δύσκολα τη διακρίνεις και στο trailer πίσω από τις πανίσχυρες θηλές της Marina Foïs, είναι ότι η αφήγηση είναι πολύ ενήλικη και πολιτισμένη στις αντιδράσεις των χαρακτήρων της για να συντηρήσει την έξαψή σου. Από την άλλη, κάτι πιο χαλαροί Βρετανοί έριξαν αρκετό γέλιο στη δημοσιογραφική με τα υπονοούμενα για την ανθρώπινη σεξουαλική συμπεριφορά, και το κουαρτέτο του φιλμ προφανώς δε μένει εκεί (στα υπονοούμενα) αλλά παραδίνει μαθήματα γραφικών και εκτεταμένων πηδημάτων στον Aronofsky που, περίεργα, παραμένει παρολαυτά ο σημαντικότερος υποψήφιος του διαγωνιστικού με το Black Swan (2010) του. Πριν τις προβολές, ο μαζοκολλητός Boyd van Hoeij είχε διακρίνει τους Happy Few κάτω από το ραντάρ, σα δεύτερη δουλειά του σκηνοθέτη των πιο νεανικών και λιγότερο έμπειρων Douches Froides (2005), και δεν ήταν ο μόνος αφού η παραγωγή βρήκε αρκετά ευρωπαϊκά δημοσιεύματα να τη βάλουν στις τέσσερις πιο σημαντικές από τις οχτώ (8) γαλλικές του βενετσιάνικου διαγωνιστικού, δίπλα σε François Ozon και Abdellatif Kechiche εκτός του Schnabel. Στο τέλος βέβαια, όσο και να αποφύγεις τις ηθικές κρίσεις, κάτι τέτοιες φάσεις (που ο Cordier απομακρύνει από το swinging και τις πάει προς.. feng shui επιπλέον) στη καλύτερη απλά σταματάνε από βαρεμάρα κι ενοχές, και προς τα κει πάνε και οι Χαρούμενοι όπως δε βρήκε λόγο να μη σου προεξοφλήσει ο δημιουργός τους από τις σημειώσεις της παραγωγής ακόμα.