You Will Meet a Tall Dark Stranger (2010)

Ο πατέρας της παρατάει τη μάνα της για να ξαναγίνει νέος, η μάνα της το ρίχνει στα μέντιουμ και τα φαντάσματα, κι ο άντρας της σιχαίνεται την ανικανότητά του να γίνει ο συγγραφέας που φανταζόταν. Οπότε κι αυτή, αρχίζει να ψάχνει τον ψηλό μελαχρινό ξένο, που μάλλον είναι ξένη.Πλησιάζοντας τα 75 του και με 45 χρόνια καριέρας πίσω του, ο Woody Allen έχει μάθει να μπορεί να σου κάνει ταινία με άνεση και μπρίο, ακόμα και για το πώς του αρέσει να γεμίζει νευρώσεις το σάντουιτς του, αλλά η αλλεργίες του στην kosher διατροφή, δεν είναι από μόνες τους συστατικά για ένα πλήρες γεύμα. Με την γοητεία της εμπειρίας του, έκδηλη στον τρόπο που στήνει την ταινία και ετοιμάζει την πλοκή της για να σου τη φέρει με τις συναισθηματικές της ανατροπές, ο Allen φοράει το κοστούμι των μανιερισμών του στην Naomi Watts, εκθέτοντας την ανεπάρκειά της στα γεμίσματα ρόλων έξω απ’ τη ζώνη ασφάλειάς της, κι αφήνει τον Josh Brolin με την ερμηνευτική του ευλυγισία, να κουβαλήσει μόνος του το ενδιαφέρον μιας ταινίας που καταπιάνεται με τις γνωστές αγωνίες του δημιουργού της, για το εύθραυστο της ανθρώπινης κατάστασης και της ψυχικής της ισορροπίας, τη ματαιότητα των αγωνιών της και το κυνήγι της ανακούφισης των σαρκικών της εξάψεων ως μόνη ανταμοιβή, που κι αυτήν την πληρώνεις ακριβά όταν έρχεται η εφορία των τύψεων. Μπαλατζάροντας ανάμεσα στο κωμικό μελόδραμα και την διανουμενίστικη φάρσα, ο Allen πασπαλίζει τις βινιέτες του με μελαγχολία για τις χαμένες ευκαιρίες και το πόσο στραβά μπορεί να πάει η απόφασή σου να τις κυνηγήσεις όταν πια έχουν περάσει, η ταινία του όμως, μολονότι διασκεδαστική και αεράτη, στερείται του συναισθηματικού πυρήνα και του σεναριακού βάθους που θα σε κάνει να νιώσεις ότι έχει να σου πει κάτι, που να μην έχεις ακούσει ήδη καλύτερα, κι απ’ τον ίδιο κιόλας αφηγητή.