Shi (2010)

Ηλικιωμένη γυναίκα αποφασίζει να εντρυφήσει στο πάθος της για την ποίηση, όταν της αποκαλύπτεται ότι πάσχει από Αλτσχάιμερ, και λίγο πριν ο εγγονός της κατηγορηθεί για συμμετοχή σε συστηματικό ομαδικό βιασμό.Αν κρίνεις απ’ το παραπάνω blurb μονάχα, δεν θα 'χεις άδικο στο μυαλό σου να σχηματίσεις εντελώς διαφορετική ταινία, όμως το Poetry του Lee Chang-dong καταφέρνει με τρυφερότητα κι αξιοπρέπεια, να στήσει μια ιστορία που στην πραγματικότητα, στο κέντρο της δεν έχει παρά την αντοχή του ανθρώπου να αγαπά την ομορφιά και να την αναζητά όπου την βρίσκει κάθε φορά, ακόμη κι όταν γύρω του το σύμπαν την πιέζει σα μέγγενη να τη διαλύσει. Επιστρέφοντας σε μια κοινωνία συγχώρεσης και συγκάλυψης της ανδρικής βίας (με το κατάλληλο αντίτιμο), ο Lee Chang-dong (του υποψήφιου για Χρυσό Φοίνικα Milyang / Secret Sunshine (2007)) ξετυλίγει με στοχαστική νωχελικότητα, μια εναλλακτική ιστορία συναισθηματικής επιβίωσης, κεντράροντας το φακό του στην ηλικιωμένη ευαίσθητη ύπαρξη και ψάχνοντας στο τσακισμένο πρόσωπο της εξαιρετικής Yoon Jeong-hee (που επιστρέφει στις μεγάλες οθόνες μετά από μιάμιση δεκαετία αποχής), την ανάγκη του καθημερινού ανθρώπου για φυγή απ’ την καθημερινότητά του, ειδικά όταν γίνεται αφόρητη, χάρη σε προϊόν της ίδιας της ψυχής και της σάρκας του. Κοινωνιολογική ευστοχία και πολιτική δηκτικότητα, εναλλάσσονται με τη λυρική γοητεία της τέχνης, σ’ ένα σινεμά ανάλαφρο και αναζωογονητικό, που δεν επιβάλει τις οπτικές του, αλλά παρασέρνει με τον ρυθμό και την ωριμότητά του. Το σενάριο βραβεύθηκε στις Κάνες, αλλά, εγκληματικά, η ερμηνεύτριά του όχι.