Show Bitch (2010)

Τραγουδιάρης και τραγουδιάρα προσπαθούν να γίνουν αστέρια, υπακούοντας τις συμβουλές μανατζαρέου, που έχει και δημοσιογράφίτσα του κοσμικού, να περιφέρεται τριγύρω του σα μύγα πάνω απ’ τα σκατά.Χαοτικό και αλλοπρόσαλλο, κατά τις συνήθειες του Ζερβού ως κινηματογραφιστή και ως περσόνα επίσης, το Show Bitch είναι περισσότερο ένα σαδιστικό ταξίδι στην τρικυμία του κρανίου του, παρά τίποτε άλλο, κι αυτό όχι επειδή για να 'ναι ταινία του Ζερβού δεν πρέπει να 'χει αρχή, μέση και τέλος, όπως περηφανεύεται κι ο ίδιος. Κακόγουστο, φθηνό και εύκολο, το κοινωνικό του σχόλιο είναι η πεμπτουσία της μπαναλιτέ, και σαν να μην είναι αυτό αρκετά επώδυνο, ο Ζερβός φροντίζει να το κινηματογραφήσει και να σ' το σερβίρει με τον χειρότερο τρόπο που μπορείς να φανταστείς, πετώντας έννοιες καδραρίσματος, συνέχειας, ροής, φωτογραφίας, κι ελάχιστου κοινού γούστου απ’ το παράθυρο και μαζί τους κι ένα πιάνο από πάνω, να σε βρει κατακέφαλα και να σε αφήσει στον τόπο, για να ασελγήσει μετά στο πτώμα σου με τον άκρατο ναρκισσισμό του. Με την περηφάνια επιστήμονα που θεραπεύει το Αλτσχάιμερ, ο Ζερβός κάνει επίδειξη κοινοτοπίας στο σενάριό του, σερφάροντας στη γελοιότητα με σανίδα το χυδαίο, και γυρίζει το σινεμά του στην εποχή της κατάρρευσης της επιθεώρησης, για κάνει επίθεση το σύστημα και σ’ εσένα που το υπηρετείς και δεν τον καταλαβαίνεις, σε μια ταινία που ακόμα κι η εταιρεία που τη σπρώχνει απορεί ποιος την έπεισε να το κάνει.