Snow White and the Huntsman (2012)

Η αδίστακτη βασίλισσα Ραβένα έχει κατακτήσει ακόμη ένα βασίλειο, σκοπεύοντας να υποτάξει όλο τον τον κόσμο στην αθάνατη ομορφιά της. Αυτή τη φορά όμως αντιμετωπίζει τη Χιονάτη, την πιο Μπέλα που θα υπάρξει ποτέ. Σε ρόλο Έντουαρντ, ο Κυνηγός. Τζέικομπ, ο Πρίγκιπας. Κατά βάση, και όπως θα μάντεψες, η Χιονάτη (2012) της Universal είναι επαναδιατύπωση της κλασικής ιστορίας, σύγχρονη, με την έννοια πως υποχρεωτικά πια οι πρίγκιπες του παραμυθιού πάνε πακέτο γιατί ένας δεν είναι ποτέ αρκετός και εκφράζουνε επιπλέον την αιώνια αγάπη και αφοσίωσή τους στην τρύπα του νεροχύτη γιατί το χαλάκι της πόρτας είχε πολλή προσωπικότητα. Με προϋπολογισμό περισσότερο κοντά στα 200 εκατομμύρια δολάρια παρά στα 150, η παραγωγή διδάχτηκε και από τη περιορισμένη εμπορική απήχηση παρόμοιων πρώτης γενιάς, τύπου Κοκκινοσκουφίτσας (2011): από τη βάση της κατευθύνθηκε προς Άρχοντα των Λυκόφωτων, Lord of the Twilights, προς ένα έργο που θα έδινε επικές διαστάσεις, στη τρύπα του νεροχύτη πάντα.

Σε αυτή τη κατεύθυνση, και από το αποτέλεσμα, αναντίρρητα σωστό βήμα ήτανε η πρόσληψη του Rupert Sanders, σκηνοθέτη των Believe για το Halo 3, αλλά και της Charlize Theron στο ρόλο της κακιάς βασίλισσας: όσο η ταινία μένει σε στιλπνό συμβολισμό της δύναμης που μπορεί να έχει η αιώνια ομορφιά, τόσο μένει και ενδιαφέρουσα, σαν ανεξάντλητη διαφήμιση βότκας. Στη πραγματικότητα, η κακιά Charlize αντιπροσωπεύει και την οργή των γυναικών τόσο ενάντια στη φθορά του χρόνου όσο και στην αδιαφορία των αντρών που ακολουθεί, η δύναμή της είναι πιο ενοχλητική --ως εφιαλτική-- από τα εφέ κορακιών και σκλήθρων που την αναπαριστούν στην οθόνη. Από κει και πέρα, περνάμε στην κεντρική παραμυθένια οπή, κάπως σταδιακά, η αφήγηση την παραγεμίζει, την οπή, με φανταστικά πλάσματα και τοποθεσίες, με αξιόλογα εφέ και συμπαθητικές φάτσες στο καστ, και σου αφήνει, σα θεατή με εγκέφαλο, μια ελπίδα πως κάτι θα εκπροσωπήσουν ολαυτά μέχρι να φτάσει στο τέλος, παρόλο που σε ζώνουν οι αμφιβολίες μαζί με κάτι φίδια στο πανί. Δυστυχώς για σένα, στο τρίτο μέρος εξαντλείται η φαντασία των σεναριογράφων μαζί με τον προϋπολογισμό, και η ταινία γίνεται Αρχόντισσα των Αιμορροΐδων, μένει μόνο η Kristen Stewart να γεμίζει την οθόνη με τη γνωστή πιο φρικιαστική περίπτωση δυσκοιλιότητας του σύμπαντος, ακόμα και τα ρομάντζα με έναν σκωτσέζο Thor και έναν ξενέρωτο Prince of the North, κι αυτά ανεξήγητα επιφυλακτικά είναι, η αγωνία της κάθε "ξεχωριστής" έφηβης είναι πιο πολυτιμότερη κι από τη παρθενία της προφανώς. Και όσο θρομβώνονται και ματώνουν οι φλέβες στον πρωκτικό σου δακτύλιο προσπαθώντας να αποβάλλουν το βουνό "άγχους" που καταπίνεις, τόσο συνειδητοποιείς πως κατάπιες νωρίτερα χαρακτήρες πιο αργόστροφους κι από στερεότυπα αιώνων, μαζί με αντιπαλότητες πιο διανοητικά καθυστερημένες κι από πολιτικά ορθή τούρκικη τηλεοπτική σειρά για μογγόλα νήπια.