Στη θεωρία, και στην αφίσα, έχεις μια ταινία από το σκηνοθέτη του Up in the Air (2009) και τη σεναριογράφο της Juno (2007), που υπόσχεται να γκρεμίσει τις συμβάσεις, με μπουλντόζα τη κάτοχο συγκεκριμένου χρυσού αγαλματιδίου για την ερμηνεία της στο Monster (2003). Στη πράξη, η πορεία του Young Adult (2011) που ανοίγει σήμερα σε ευρεία διανομή στην Αμερική, κάθε άλλο παρά οσκαρική αποδείχτηκε, αν και η Charlize Theron βρέθηκε στις υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες που ανακοινώθηκαν χτες.

Ο Sawyer απ' το Lost καθαρίζει κακούς όσο ακόμα ίπταται σε επικίνδυνη αποστολή, και μετά πετυχαίνει γαλλική ξανθιά οπτασία σε σοκάκι. Όταν το μωρό τον εκτελέσει ψυχρά, και τον ξανα-εκτελέσει συμπονετικά, αρχίζει και η σοβαρή ταινία.

Στο επαρχιακό Ohio, συνεπής μετρημένος εργατικός οικογενειάρχης, παθαίνει αποκαλυπτικά οράματα, του είδους που δε ξέρεις αν θα έπρεπε να σε ανησυχεί περισσότερο το προοιωνιστικό ή το εξωφρενικό της πιθανότητάς τους.

Όλη η παλιοπαρέα πάει κρουαζιέρα χαλάρωσης πριν την επερχόμενη αποθέωση στα μουσικά βραβεία, και προτού φωνάξεις "Άαααααλβιιιιιιν" έχει καταλήξει ναυαγισμένη σε ερημονήσι.

Πάρε έναν από τους πλέον αγαπητούς στο κοινό Αμερικανούς ηθοποιούς, κλείσ' τον στον 106ο όροφο των Δίδυμων Πύργων την τελευταία μέρα που στέκονταν όρθιοι, βάλε απέναντι τη Sandra Bullock να βουρκώνει στο τηλέφωνο κι αμόλα ένα πιτσιρίκι να βρει στοιχεία και κλειδιά, κι έχεις το απαύγασμα της συναισθηματικής χειραγώγησης, με την υπογραφή ενός απ’ τους πλέον επιδερμικούς κι άλλο τόσο υπερκτιμημένους σκηνοθέτες της περασμένης δεκαετίας, να σου φωνάζει εξαιρετικά δυνατά κι από απίστευτα κοντά, όλα τα σημειώματα όσων fortune cookies έχει διαβάσει στη ζωή του. Οσκαρικά πράγματα.

Παραμονή Χριστουγέννων, ένας αδέξιος καλοπροαίρετος νεαρούλης διαβάζει γράμματα μικρών κοριτσιών που ζητάνε δώρα, όσο ο πατέρας του, ένας γούτσου γούτσου κοκκινοφορεμένος μουσάτος ηλικιωμένος, ετοιμάζεται για επαγγελματική έξοδο.

Στο μέλλον, όλοι μας θα ζούμε τζάμπα μέχρι τα 25, κι ως τα 26 θα πρέπει να’χουμε βρει δουλειά που να πληρώνει αρκετές χρονομονάδες για να συνεχίζουμε να ζούμε όσο τις έχουμε. Ή ώσπου να βρεθούν οι Ρομπέν των Ρολογιών.