Das Leben der Anderen (2006)

Σκληροπυρηνικός θιασώτης και καθηγητής των μεθόδων παρακολούθησης της Στάζι στην πρώην Ανατολική Γερμανία των αρχών του ’80, γίνεται άλλος άνθρωπος όταν εν μέσω εφαρμογής τους σε περίπτωση αρεστού στο καθεστώς συγγραφέα, αλλά και πιθανού προδότη, τυχαίνει να έρθει σε επαφή με την τέχνη.Έχοντας φτάσει κάθε γωνιά του κόσμου που έχει οθόνη και φεστιβάλ, κι έχοντας τσακίσει τα ταμεία σε όσες χώρες ξέρουν καλά Γερμανικά, αυτή η ταινία εποχής για την εποχή της Στάζι, δε χρειάζεται πια ιδιαίτερες συστάσεις, ούτε και μαντικές ικανότητες για να μαντέψεις τη ζημιά που θα κάνει φέτος στα Όσκαρ ως μη αγγλόφωνη. Και πιθανότατα, όχι μόνο στην μη αγγλόφωνη κατηγορία τους.

Και γιατί να μην κάνει δηλαδή. Είναι με διαφορά η καλύτερη παραγωγή απ’ όσες μας έχουν δείξει μέχρι ώρας για την καθεστωτική Γερμανία, έχει συναισθηματικό υπόβαθρο αρκετά ψαρωτικό για ταύτιση με το κομμάτι του γερμανικού λαού που υπέφερε απ’ αυτή την τρελή κατάσταση, όντας όμως συγχρόνως και μάλλον η λιγότερο ενοχική, κι έτσι φτιάχνει καλό προφίλ για τη χώρα της. Και χάρη στην εξαιρετική φωτογραφία που βοηθά στο στήσιμο της ατμόσφαιρας, και τις εκπληκτικές ερμηνείες --ειδικά αυτήν του Mühe στο ρόλο του πραχτόρου--, προσφέρει ένα πολύ θελκτικό κι αποδοτικό συνολάκι, που έχει συγκινήσει ουκ ολίγα μεγάλα κανόνια της αμερικάνικης κριτικής. Και πιθανότατα το ίδιο θα κάνει και με την ελληνική. Για κάποιο λόγο βέβαια, όλοι φαίνεται να παραβλέπουν την εντελώς ξεκούδουνη μεταστροφή του κεντρικού χαρακτήρα, η οποία αποτελεί και την καρδιά του σεναρίου, και πλήττει καίρια την αξιοπιστία της δραματουργίας, στερώντας απ’ τις δυνατότητες της ταινίας για διαχρονικότητα. Αλλά δε βαριέσαι, μπορεί να τη θυμόμαστε για τα Όσκαρ της.