The Killer Inside Me (2010): Sundance spanking promo
Πιο γνωστό σα το φιλμ όπου η Jessica Alba τις τρώει άγρια στο κωλαράκι και το απολαμβάνει, το The Killer Inside Me (2010) του Michael Winterbottom κάνει Πρεμιέρα απόψε στο Sundance, έχοντας ήδη κλείσει κόκκινα χαλιά και για τη Berlinale σε μερικές βδομάδες.
Βασισμένο στην ομώνυμη και σημαδιακή pulp noir νουβέλα του Jim Thompson από το 1952, το project είναι τόσο παλιό που αρχικοί πρωταγωνιστές του προορίζονταν να είναι ο Marlon Brando, η Marilyn Monroe και η Elizabeth Taylor. Μετά από μυριάδες attachments και μια χαμηλού προϋπολογισμού άσχετη παραγωγή το 1976 με τον Stacy Keach, κατέληξε (το project) στον Winterbottom από τα χέρια του Andrew Dominik ο οποίος προτίμησε τελικά να γυρίσει τον Jesse James (2007). Βέβαια οι ταλαιπωρίες της παραγωγής δε σταμάτησαν εκεί, στις αρχές του 2009 κάποια από τα $13 εκατομμύρια του προϋπολογισμού.. αποσύρθηκαν διακριτικά, όταν βρέθηκαν αντικαταστάτες δεν υπήρχαν πρωταγωνιστές γιατί είχαν αλλού υποχρεώσεις, και τα γυρίσματα ξεκίνησαν να ολοκληρώνονται στα μέσα του Μάη, με αποτέλεσμα να ξεχαστούν οι όποιες φιλοδοξίες για βραβεία και το Νοέμβριο στο American Film Market να υπάρχει έτοιμο μόνο ένα 6λεπτο sales reel για τους αγοραστές, μια μπομπίνα που ξέφυγε και στα διαδίχτυα από τη σχετική προωθητική σελίδα της Wild Bunch.
Παρά τη μεγάλη του διάρκεια, το μοντάζ των πωλήσεων μένει σχεδόν αποκλειστικά στο πρώτο τρίτο της ιστορίας, όταν ο ψυχοπαθητικός ήρωας του Thompson, προκαλούμενος από τον πισινούλη της Jessica και τις μπουτάρες της Kate Hudson, αρχίζει να βρίσκει ελαφρά πιο βίαιους τρόπους να εκτονώνεται στους άλλους, αντί να τους κάνει να βαριούνται μέχρι θανάτου στη συζήτηση. Έτσι, το μεγαλύτερο spoiler που βλέπεις, είναι ότι ο Winterbottom δεν προσέγγισε τη μεταφορά τόσο ανορθόδοξα όσο συνηθίζει (πιο χαρακτηριστικά στον Tristram Shandy (2005)), αλλά φαίνεται να ακολούθησε πιστά την αφηγηματική δομή της νουβέλας, και να προσαρμόστηκε από πάνω και στο χαρακτηριστικά άνευρο, υπόγειο στιλ του Casey Affleck. Στις πιτσουνίστικες σκηνές διακρίνεις και κάτι από το ρομάντζο του Butterfly Kiss (1995), και γενικότερα στο πρόμο (διακρίνεις) αυτή τη "τεράστια μαεστρία" του σκηνοθέτη που αναφέρει και το blurb του προγράμματος του φεστιβάλ και έχει κάνει τη παραγωγή από τις πιο εμπορικά ενδιαφέρουσες προβολές του.
Βασισμένο στην ομώνυμη και σημαδιακή pulp noir νουβέλα του Jim Thompson από το 1952, το project είναι τόσο παλιό που αρχικοί πρωταγωνιστές του προορίζονταν να είναι ο Marlon Brando, η Marilyn Monroe και η Elizabeth Taylor. Μετά από μυριάδες attachments και μια χαμηλού προϋπολογισμού άσχετη παραγωγή το 1976 με τον Stacy Keach, κατέληξε (το project) στον Winterbottom από τα χέρια του Andrew Dominik ο οποίος προτίμησε τελικά να γυρίσει τον Jesse James (2007). Βέβαια οι ταλαιπωρίες της παραγωγής δε σταμάτησαν εκεί, στις αρχές του 2009 κάποια από τα $13 εκατομμύρια του προϋπολογισμού.. αποσύρθηκαν διακριτικά, όταν βρέθηκαν αντικαταστάτες δεν υπήρχαν πρωταγωνιστές γιατί είχαν αλλού υποχρεώσεις, και τα γυρίσματα ξεκίνησαν να ολοκληρώνονται στα μέσα του Μάη, με αποτέλεσμα να ξεχαστούν οι όποιες φιλοδοξίες για βραβεία και το Νοέμβριο στο American Film Market να υπάρχει έτοιμο μόνο ένα 6λεπτο sales reel για τους αγοραστές, μια μπομπίνα που ξέφυγε και στα διαδίχτυα από τη σχετική προωθητική σελίδα της Wild Bunch.
Παρά τη μεγάλη του διάρκεια, το μοντάζ των πωλήσεων μένει σχεδόν αποκλειστικά στο πρώτο τρίτο της ιστορίας, όταν ο ψυχοπαθητικός ήρωας του Thompson, προκαλούμενος από τον πισινούλη της Jessica και τις μπουτάρες της Kate Hudson, αρχίζει να βρίσκει ελαφρά πιο βίαιους τρόπους να εκτονώνεται στους άλλους, αντί να τους κάνει να βαριούνται μέχρι θανάτου στη συζήτηση. Έτσι, το μεγαλύτερο spoiler που βλέπεις, είναι ότι ο Winterbottom δεν προσέγγισε τη μεταφορά τόσο ανορθόδοξα όσο συνηθίζει (πιο χαρακτηριστικά στον Tristram Shandy (2005)), αλλά φαίνεται να ακολούθησε πιστά την αφηγηματική δομή της νουβέλας, και να προσαρμόστηκε από πάνω και στο χαρακτηριστικά άνευρο, υπόγειο στιλ του Casey Affleck. Στις πιτσουνίστικες σκηνές διακρίνεις και κάτι από το ρομάντζο του Butterfly Kiss (1995), και γενικότερα στο πρόμο (διακρίνεις) αυτή τη "τεράστια μαεστρία" του σκηνοθέτη που αναφέρει και το blurb του προγράμματος του φεστιβάλ και έχει κάνει τη παραγωγή από τις πιο εμπορικά ενδιαφέρουσες προβολές του.
Previously on Movies for the Masses: The Runaways (2010): Sundance KStew teaser