This Must Be the Place (2011): Sélection officielle extrait

This Must be the Place - Extrait

Με τον πρότερο έντιμο βίο των τριών παρουσιών στο διαγωνιστικό των Κανών, και το βραβείο της επιτροπής για την προηγούμενη συμμετοχή του με το εξαιρετικό Il Divo (2008), συν τον Sean Penn στον πρωταγωνιστικό ρόλο, και τον σταθερό διευθυντή φωτογραφίας του να του φροντίζει τα κάδρα, αλλά και το όλο υποσχέσεις slot προβολής κοντά στο κλείσιμο των Κανών, ο Paolo Sorentino και η στροφή του στην αγγλοφωνία, έφτασαν στο φεστιβάλ με αέρα δυνατού χαρτιού. Ο αέρας όμως της αποθαρρυντικής απόκρισης μετά την πρωινή του δημοσιογραφική τον πήρε και τον σήκωσε.

Δίχως δυναμικό διεκδικητή για το βραβεία ανδρικού ρόλου μέχρι τώρα, οι Κάνες περίμεναν πώς και πώς αυτήν την δεύτερη ταινία του Sean Penn, μετά τη σχεδόν cameo του εμφάνιση στο Tree of Life όπου έπρεπε απλώς να δείχνει προβληματισμένος και άυπνος για περίπου δέκα λεπτά συνολικά απ’ τα χίλια οχτακόσια της ταινίας. Ετούτη φορά, ο Penn κουβαλάει απάνω του ολόκληρη την ταινία σε full Penn mode, ντυμένος I Am emo Sam στο ρόλο παλαιού goth star και νυν καμένου, που βγαίνει απ’ την αφασία του όταν μαθαίνει για το θάνατο του απομακρυσμένου πατέρα του, και ξεκινά ταξίδι εντοπισμού κι αφανισμού καλά κρυμμένου βασανιστή των Ναζί όταν του αποκαλύπτεται ότι ο μακαρίτης είχε επιβιώσει απ’ το Άουσβιτς κι είχε σχεδόν ανακαλύψει το κρησφύγετο του παλιού του φύλακα. Με την παρουσία λοιπόν σ’ αυτήν την ιστορία αφασικής εκδίκησης που μοιάζει o Sorentino με τον συνσεναριογράφο του Umberto Contarello να έκλεψαν απ’ το μυαλό του Tarantino, παρ’ ότι ο Penn περιφέρεται σαν κάτι να του’χει κάτσει στον κώλο και να του γαργαλάει τις αμυγδαλές, και μαρκάρει μια απ’ τις χαμηλότερες στιγμές τις καριέρας του, εξακολουθεί να κρατάει τις πιθανότητές του για τα βραβεία της Κυριακής, αλλά κερδίζει και μια θέση στις φαντασιώσεις του Τύπου, για το τι μπορεί να συμβεί αν πετύχει in character τον Trier πουθενά στην Κρουαζέτ.

Η ίδια η ταινία τώρα, στην πρώτη μία ώρα της ξεδιπλώνεται σα βαλτωμένο υποτονικό ψυχόδραμα απομειναριού της διεθνούς showbiz που περνάει την ώρα του ανακυκλώνοντας τα λεφτά του στο χρηματιστήριο, σέρνοντας ένα γελοίο καροτσάκι στο σούπερ μάρκετ και μπερδεύοντας την ανία με την κατάθλιψη, σε κάτι που θα μπορούσε να έχει βγει κι απ’ το quirky σύμπαν του Wes Anderson, αλλά χωρίς να 'χει πάρει και έμπνευση μαζί του, και στη δεύτερη γίνεται road movie ξεκολλήματος κι ενηλικίωσης, που με γλυκύτητα και χιούμορ προσπαθεί να αναβιώσει τις καλές εποχές του Wenders, χωρίς όμως να θέλει να καρφωθεί, αλλά ούτε και να μπορεί να βάλει σε μια σειρά αυτά που έχει να σου πει. Οπότε μάλλον δεν κρατάει ελπίδες για τίποτε άλλο πέρα απ’ το να σταθεί πιο πάνω από αποτυχίες τύπου Pater (2011), πράγμα που μπορείς να υποθέσεις ότι θα του το εγγυηθεί η επιείκεια στην απόφαση του Sorentino να επιχειρήσει μια ανάλαφρη καλλιτεχνική αλλαγή στην μέχρι τώρα πορεία του, σε συνδυασμό με την αναμφίβολη σκηνοθετική ικανότητα που έχει τις στιγμές της στην ταινία του και σου δίνει πράγματα να κρατηθείς.



Previously on Movies for the Masses: Drive (2011): Sélection officielle extraits

7 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Η δικιά μου εντύπωση πάντως, σε άλλο ένα θέμα που απορώ γιατί το βγάλαμε και θα τρέχω να το συμμαζέψω, είναι πως ο Sorrentino (με δυο rr) πάει για τον πατότερο των πάτων στις κριτικές, παρόλο που πήρε και _μια_ θετική, και μάλιστα από τον Peter Bradshaw στον Guardian. Γενικά, όπως λέει και ο Χόλιγουντ Αλλού Φαν Παρκ, η παραγωγή.. έκρυβε τη ταινία, μάλλον με απειλή όπλου, καθετήρα, κιθάρας στο κεφάλι, έκανε ότι προβολές έκανε.

  2. cheaptalk said

    Την ίδια ώρα που έβγαζε ο verbal το θέμα, ετοιμαζόμουνα να το κάνω σχόλιο κάτω από το προηγούμενο, του Drive, με συλλογή αστείων από το Twitter και όχι μόνο, αλλά τουλάχιστο έχει αρκετά και το κείμενο, δε νομίζω να χρειάζονται άλλα. Ο Penn πάντως δε μασάει να κάνει και κάτι υπερπαπάρες που και που, έχει και τη Scarlett αυτή την εποχή για παρηγοριά.

  3. cheaptalk said

    Το Il Divo παρεμπιπτόντως, δεν έχει κριτική από τις Μάζες, γιατί είχα βαρεθεί να γράψω κατεβατά να το θάψω όταν έβγαινε, κρίμα γιατί εκ των υστέρων θα έλεγα τώρα ότι δικαιώθηκα :p

  4. cheaptalk said

    Τελικά απλά έβγαλα τη φωτό από το θέμα, για όποιον θέλει περισσότερες στάσεις του Penn τραβεστί υπάρχουν και σελίδες των Κανών και της Pathé, μεταξύ άλλων.

  5. cheaptalk said

    Τελικά, όπως φαίνεται χαρακτηριστικότερα στο review του Playlist, και όπως συμβαίνει αρκετές φορές, οι εντυπώσεις από το This Must Be the Place γίνονταν γλυκερότερες στη διάρκεια της ημέρας χτες, μιας και όσοι το βλέπανε στη συνέχεια περιμένανε οικτρότερα από αυτά που βλέπανε (σε αντίθεση με τους πρώτους, που πήγαιναν περιμένοντας να δουν κάτι σοβαρό). Έτσι, και λόγω λαμπερότερων-συμπαθέστερων ονομάτων, το φιλμ μάλλον θα μείνει πάνω από το Polisse της Maïwenn Le Besco στον πάτο των φετινών συμμετοχών.

    Παρεμπιπτόντως, στις λίστες που δημοσίευαν τα dailies του Screen και έχουν υπόψη τους οι περισσότεροι, πάτος του διαγωνιστικού είναι το Apollonide, αλλά όπως θα χεις δει στα διάφορα σχόλια που κολλάω κάτω από τα κανοθέματα, κυκλοφορούν πολλές τέτοιες, περιεκτικότερες αλλά εύλογα πιο κακοσυντηρημένες λίστες, που και πάλι δε περιλαμβάνουν τις περισσότερες βρετανικές και αμερικάνικες αναφορές (και οι τελευταίες ειδικά διαμορφώνουν και το μεγαλύτερο μέρος του κριτικού απόηχου). Οπότε εγώ κατέληξα να βγάζω το δικό μου μέσο όρο των μέσων όρων, εσύ άμα θες να είσαι μέσα γενικότερα, υπολόγιζε σαν απόπατο τα Polisse, This Must Be the Place, Pater και Apollonide, χοντρικά στο ίδιο επίπεδο, αρκετά πιθανά με αυτή τη σειρά, και σίγουρα με το Pater να έχει επιπλέον το μεγάλο αβαντάζ της πλήρους αδιαφορίας εκτός Γαλλίας, και πιθανά εκτός συγγενών και φίλων των συμμετεχόντων.

  6. Anonymous said

    Πάντως γενικά απ'ότι καταλαβαίνω, φέτος με εξαίρεση το Drive, οι ταινίες στις Κάνες είναι είτε απογοητευτικές είχε χειρότερες σε σχέση με το hype. Μένει κάποιο "δυνατό" όνομα;

  7. cheaptalk said

    Ερρρ.. τώρα γράφω σύντομο σχόλιο για τις ταινίες που ξεχώρισαν. Θα εμφανιστεί σε λίγο κάτω από τον Havre. Αλλά γενικά έχεις δίκιο, το είχα γράψει από την ανακοίνωση του προγράμματος του 2009 και σε όλη τη τότε κάλυψη, το φεστιβάλ ποντάρει σε γέρικα άλογα, παρόλο που φέτος έκανε μια ψιλοστροφή να μαζέψει και τίποτα από Βενετία (Refn και Miike ας πούμε) όσο είναι ακόμα ζωντανό. Και έτσι είναι λογικό να του βγαίνουν από ψόφια ως.. πεθαμένα τα 3 στα 4 πονταρίσματα.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.