Tomboy (2011)

Μετακομίζοντας σε καινούριο διαμέρισμα μαζί με την οικογένειά της, μια 10χρονη πιτσιρίκα θα συστηθεί στα παιδιά της γειτονιάς ως αγόρι. Η σκηνοθέτρια Céline Sciamma επιστρέφει με αυτή τη δεύτερη μεγάλου μήκους γαλλική παραγωγή, μετά την πρώτη κινηματογραφική της δουλειά το μάλλον τολμηρό Naissance des Pieuvres (2007) που πραγματευόταν την εφηβική σεξουαλικότητα και είχε κάνει βραβευμένο από το κοινό πέρασμα και από τις Νύχτες Πρεμιέρας. Προχωρώντας λίγο παραπέρα στο Tomboy (2011), εξερευνά την παιδική/προεφηβική περιέργεια σχετικά με τη φύση των φύλων και τον ρόλο του καθενός μέσα στα στενά πλαίσια μιας μικροκοινωνίας (γειτονιά), υπερτονίζοντας τις ηθικά αποδεκτές συμπεριφορές των ατόμων, όπως αυτές απαιτούνται και διαιωνίζονται από την ίδια την κοινωνία. Η απουσία εξάλλου υπερβολικού δράματος ενισχύει ακόμα περισσότερο τον διακριτικό κοινωνικό προβληματισμό της σκηνοθέτριας σε αυτό το ανεξάρτητο coming of age ταινιάκι, με την ήσυχη σκηνοθεσία και την μιουταρισμένη ερμηνεία της μικρής πρωταγωνίστριας Zoé Héran. Γυρισμένο μέσα σε μόλις 20 μέρες και με ένα budget που δεν ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο ευρώ, το Tomboy μαρτυράει εύκολα την σκηνοθετική του λιτότητα που περιορίζεται στη κινητική ρευστότητα της κάμερας και τις φυσικές ερμηνείες. Η Héran κερδίζει άνετα τις εντυπώσεις, αφού το ανδρόγυνο παρουσιαστικό της και το έμφυτο υποκριτικό της ταλέντο γεμίζουν την κινηματογραφική οθόνη. Αν και δεν λέει πολλά, περιοριζόμενη στο να παρατηρεί τους άλλους γύρω της και να προσαρμόζεται στα αγορίστικα πρότυπά της, η χημεία της με τους έτερους φίλους της (οι πιτσιρικάδες είναι στην πραγματικότητα φίλοι της) είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ιδιαίτερα μάλιστα με την μικρότερη αδελφή της Jeanne (Malonn Lévana), την προσωποποίηση της γλυκιάς κοριτσίστικης φύσης, που έρχεται σε έντονη αντίθεση με την αγορέ Laure (που συστήνεται ως Michaël). Όμορφο και διαφορετικό, το Tomboy είναι ένα μείγμα αθώων, ερασιτεχνικών ερμηνειών, ζεστής σκηνοθεσίας και ακομπλεξάριστου σεναρίου που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή.