Prometheus (2012): Alien prologue trailer
Με ένα μάτσο virals και teasers να έχουν ήδη ετοιμάσει το κλίμα, ο sir Ridley Scott και η παρέα του έβαλαν το Prometheus (2012) ακριβώς δίπλα στον The Dark Knight Rises (2012), στην κορυφή της λίστας των ταινιών του καλοκαιριού που έρχεται, με το πρώτο πλήρες trailer που αποκάλυψαν στην WonderCon το περασμένο Σαββατοκύριακο, για την πρώτη ταινία της διλογίας που ξεκίνησε ως prequel του έπους του Alien Quadrilogy, προσποιήθηκε ότι παίρνει σχετικά αυτοτελή μορφή ως ημιπαράλληλο φουτουριστικό sci-fi σύμπαν, και ξανατοποθετείται πλάι στην εικονική τετραλογία, όσο πλησιάζει ο καιρός για τα αποκαλυπτήρια. Κι αν το trailer του πρώτου Alien (1979) θεωρείται σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, αριστουργηματικό δείγμα οπτικοακουστικής προώθησης κινηματογραφικής ταινίας, οι μοντέρ ετούτου του νέου προωθητικού, προφανώς διδάχθηκαν ένα-δυο πράγματα από εκείνο το διαφημιστικό, όχι μόνο στη στροβοσκοπική τους εικονοκλασία, αλλά και στην υποδειγματική αφοσίωση στον μινιμαλισμό των σημείων της πλοκής που σου αποκαλύπτουν και στο μπούκωμά σου με αποθεωτική κλιμάκωση των σημείων της έντασης που θα σου κρεμάσουν το σαγόνι όταν μπεις στην αίθουσα απογείωσης γι’ αυτό το νέο τριπάκι το εικονικότερου εν ζωή σκηνοθέτη της σύγχρονης επιστημονικής φαντασίας.
Κι έχοντας βέβαια αυτήν την εικονικότητά του να διατηρήσει, ο Scott προσπάθησε απ’ την αρχή της γέννεσης ετούτου του project, περίπου δυο χρόνια πριν, να σου θυμίσει ότι δεν έχει κανένα λόγο να θελήσει απλώς να στήσει ένα prequel για να εκμεταλλευτεί το property εισάγοντάς το στην 3D εποχή. Και κρίνοντας απ’ τις εικόνες που έχουν ως ώρας αποκαλυφθεί, περισσότερο αποδεχόμενος το τρισδιάστατο, ως αναγκαίο εργαλείο της σύγχρονης βιομηχανικής γραμμής κινηματογραφικής παραγωγής, ο Scott φαίνεται να έχει προσαρμόσει τη στερεσκοπική οπτική στο σκηνοθετικό του όραμα για να προσθέσει βάθος στην οθόνη του, παρά για να σού πετάξει πράγματα έξω απ’ αυτή. Έχοντας μιλήσει σε διάφορες συνεντεύξεις διαφόρων αφορμών, ο Scott κι ο Lindelof αναφέρονται στις ανταλλαγές δημιουργικότητάς τους, ως μεθοδική απομάκρυνση απ’ το Alien, μιας κι ο σκηνοθέτης δεν ήθελε να επιστρέψει στο sci-fi για να κάνει μια ταινία που ήδη έχει κάνει, ενώ ο ίδιος ο Scott, αναφερόμενος πάλι το Σάββατο στην σεναριακή βάση του, έκανε την συνήθη αινιγματική του νύξη για το πώς η αφετηρία του μπορεί πράγματι να ήταν το Alien, όμως αυτή του επιστροφή σε ένα genre που έχει κοντά στην καρδιά του, τους οδήγησε σε ένα μεγαλύτερο, πιο προκλητικό σύμπαν, με ένα σωρό ανεξερεύνητες σκοτεινές γωνιές. Σ’ αυτές τις γωνιές ξεκινάει να φτάσει κι ο Προμηθέας, το διαστημικό σκάφος του τίτλου, που προφανώς δεν παίρνει τυχαία το όνομά του από τον γνωστό μύθο. Αφορμή του ταξιδιού και φορεμένη αφετηρία της ιστορίας, η εμμονή του ανθρώπου να βρει τις διαγαλλαξιακές του ρίζες. Η οποία εμμονή, οδηγεί ομάδα επιστημόνων κι εξερευνητών στα πέρατα του διαστήματος, για να εντοπίσει εξωγήινη φυλή, που όπως λένε κι ο μεσότιτλοι, μπορεί να σημάνει το τέλος της ανθρώπινης. Μπορείς, φυσικά, να μαντέψεις τα φιλοσοφικά ερωτήματα που έχει σκοπό να θέσει ο Scott, περί της ακόρεστης ανάγκης της ανθρώπινης φύσης να καταπίει το Δέντρο της Γνώσης και να κάνει κομπόστα τον απαγορευμένο καρπό για να τον πατεντάρει και να τον βγάλει στην παραγωγή, μιας και οι διάφορες μορφές τις ανθρώπινης απληστίας, ήταν κεντρική θεματική στα περάσματά του απ’ την επιστημονική φαντασία μερικές δεκαετίες πριν και παρέμεινε κινητήριος μοχλός στον κύριο όγκο της πιο ρεαλιστικής φιλμογραφίας του απ’ τις αρχές του ’90 ως εδώ. Και μπορείς επίσης να μαντέψεις, ότι εκεί θα βρίσκεται το ζουμί της ταινίας κι εκεί θα κριθεί κι η φόρμα του Scott, μιας και το να σε κάνει να τρίβεις τα μάτια σου με το πώς μπορεί να χειριστεί αφηγηματικά μια τόσο απλοϊκή πλοκή, είναι λογικό να το θεωρήσεις δεδομένο, τόσο δεδομένων των σκηνοθετικών του ικανότητων, όσο και του μεγέθους της παραγωγής, που φέρεται να έχει ξεπεράσει ήδη τα $200 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς ακόμη η προώθηση να έχει βάλει την έντασή της στα κόκκινα, για την ταινία που θα σκάσει στις αίθουσες στις αρχές του Ιούνη.