Το 1925 ο δευτερότοκος γιος του μονάρχη της Αγγλίας και των λοιπών περιοχών της, Γεωργίου V, παραλύει από το φόβο του στον πρώτο του δημόσιο λόγο. Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα θα χρειαστεί, σα βασιλιάς, να οδηγήσει τους υπηκόους του σε πόλεμο με τη Γερμανία του Αδόλφου Χίτλερ.

Ήταν μια φορά ένας κρατούμενος, ο πιο βίαιος κρατούμενος στην ιστορία των Βρετανικών φυλακών, που βρέθηκε κλειδωμένος επειδή λήστεψε ένα ταχυδρομείο, κι απ’ τα 7 χρόνια που του καταλογίστηκαν για τις 26 λίρες που πήρε λάφυρα, αποφάσισε να περάσει στα ιδρύματα, σχεδόν το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο ορφανός γιος του Kevin Flynn και μεγαλομέτοχος της τεράστιας πια ENCOM, ανακαλύπτει πως ο πατέρας του έχει παγιδευτεί στο Grid, όταν παγιδεύεται και ο ίδιος.

Καταραμένος με υπερβολική ευφυία και μεγαλωμένος στο ειδυλλιακό περιβάλλον φυλακής για εγκληματικά προικισμένους, γαλαζωπός εξωγηινούλης με ένα πιράνχα για βοηθό, μάχεται τη νέμεσή του τον Metro Man, μέχρι που.. τον νικάει.

Την επαύριο διαολεμένου πάρτι σε ρετιρέ μεγαλοπαραγωγού με ειδίκευση στο sci-fi, οι εναπομείναντες πρέπει, εκτός απ’ το hangover της κολάσεως, επιβιώσουν κι από εξωγήινη εισβολή ψηφιακών εφέ με λαμπάκια που ρουφάνε γήινους.

Το βίντεο απολογισμού, που προβλήθηκε στην τελετή λήξης του 51ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το βράδυ του Σαββάτου, δεν θα μπορούσε να είναι πιο χαρακτηριστικό κι ειλικρινές: ο φακός ακολουθεί με tilt-shift θολούρα, μοναχικό ποδηλάτη, που περιφέρεται σε άδειους γνώριμους δρόμους που συνδέουν τα κέντρα ενδιαφέροντος της διοργάνωσης, μεταφέροντας την συμβολική μπομπίνα που θα φουλάρει τις αίθουσες, και θα δώσει στον μοντέρ γενικές εικόνες να γεμίσει το ολιγόλεπτο της διάρκειας του απολογισμού του. Μα στο ενδιάμεσο ούτε ένας καλεσμένος, ούτε ένα σελέμπριτι, ούτε ένα φλας, ή ένα χαλί. Αυτό ακριβώς ήταν και το 51ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Άδειοι δρόμοι, ταινίες, και τίποτ' άλλο.