Because I Said So (2007)

Καταπιεστική μαμά που κανονίζει τις ζωές των τριών θυγατέρων της κυρίως επειδή δεν έχει η ίδια, μαθαίνει το μάθημά της όταν μια εξ αυτών παραλίγο να στεφανωθεί μνηστήρα που της έχει επιλέξει μέσω ίντερνετ.Παρόλο το γυναικείο αιώνιο θέμα της καταπιεστικής μητρότητας και προσπάθειας απογαλακτισμού των άμεσα ενδιαφερόμενων, υπάρχει πάντα και η Mandy Moore που θα δώσει λίγο ενδιαφέρον σε όσους μπουν αναγκαστικά στο σινεμά, σε ταινία για το άλλο φύλο. Η σχεδόν αποκλειστικά ηθοποιός τελευταία ποπ τραγουδίστρια, παραδόξως, είναι δροσερή και φυσική, χωρίς να έχει παρτενέρ αντάξιο του Hugh Grant όπως στο American Dreamz (2006). Απέναντί της η Diane Keaton ως βασικός άξονας της ταινίας, είναι το ίδιο υστερική όσο στο Annie Hall (1977), και ευτυχώς ο σεναριογράφος της δίνει μια φαρυγγίτιδα --ευκαιρία για μια κάποια εκφραστικότητα-- στα μέσα της ιστορίας για να σε ξεκουράσει. Προφανώς η χαρακτηρολογία δε φτάνει σε βάθη τέτοια ώστε να μετρήσει επαρκώς τη γυναικεία ψυχολογία, όμως είναι μερικές επιλογές, όπως αυτή του επαγγέλματος, που δίνουν χρώμα και κέφι στο σύνολο. Μαμά και κόρη ασχολούνται με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική και καβγάδες, χωρισμοί και επανενώσεις στήνονται ανάμεσα σε αφράτες τούρτες και λαχταριστά καναπεδάκια. Αλλά η συνταγή δεν πετυχαίνει, βγαίνοντας γλυκερή με ήπιες εντάσεις, σαν ο Lehmann να έστησε τους ηθοποιούς του στο πλατώ και να τους άφησε να βγάλουν μόνοι τους το φίδι από την τρύπα.