The Sorcerer's Apprentice (2010): Trailer μαθημάτων μαγείας

Όταν ξεκίνησε να στήνεται το project πριν κάνα χρόνο και κάτι, οι πρώτες προσεγγίσεις στεκόντουσαν στην ανακοίνωση ότι η έμπνευσή του έρχεται απ’ το ίδιο ποίημα του Goethe που είχε εμπνεύσει και την πιο αναγνωρίσιμη, ομότιτλη σκηνή του μαθητευόμενου ποντικομάγου, στη θρυλική Fantasia (1940) της Disney, την οποία ο (συμπαραγωγός) Nicolas Cage έλεγε ότι βλέπει τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, αφού τη θεωρεί «την ομορφότερη ταινία που έχει φτιαχτεί ποτέ». Οπότε καταλαβαίνεις εύκολα, γιατί η μεγαλύτερη αγωνία όλων, ήταν το τί ακριβώς περουκίνι θα κρύβει ο Cage κάτω απ’ το μυτερό του καπέλο και πώς διάολο θα γεμίσουν την υπόλοιπη διάρκεια της ταινίας, όταν έχουν στεγνώσει τα σκηνικά απ’ τα νερά που θα ‘χουν αδειάσει οι μαγεμένες μάπες.

Οπότε όταν έσκασε το πρώτο trailer λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου, το κλίμα καλυτέρεψε κάπως για τον τρίτο μεγάλο φετινό καλοκαιρινό τίτλο της Disney --μετά το Prince of Persia: The Sands of Time (2010) και το επερχόμενο Toy Story 3 (2010)-- κι άρχισε ν’ απλώνεται και η πλοκή, για τον μάγο του Cage, που βρίσκει μαθητή να του περάσει τα μυστικά και να τον βάλει στο πλευρό του, στη μάχη κατά των κακών συναδέλφων του, που θέλουν να κατακτήσουν πρώτα το Μανχάταν και μετά το Βερολίνο τον πλανήτη. Και όλως τυχαίως, πάνω στην εκπαίδευση του νέοπα, σκάει μύτη κι ο κακότερος των κακών, που παρασέρνει celebrity ταχυδακτυλουργό για να ενεργοποιήσει τα σκοτεινά του σχέδια. Όπως βλέπεις λοιπόν και σ’ αυτό το φρέσκο και χορταστικό καινούριο trailer, που έσκασε μύτη στα μέσα της βδομάδας, τον κακό αρχιμάγο τον παίζει ο Alfred Molina κουβαλώντας κάτι που μπορεί να είναι κι η μεγαλύτερη ανατροπή της ταινίας, αφού αφήνει να εννοηθεί ότι ο Cage τού έχει ήδη σκοράρει τον πρώτο πόντο απ’ τ’ αποδυτήρια, προκαλώντας στον Molina αίσθημα τρόμου για το τί να αντιτάξει στο ιστορικό εξωγήινων κομμώσεων, κι αναγκάζοντάς τον να εμφανιστεί ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του με ανθρώπινο κούρεμα, που δεν σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι τί είδους πτηνό έχει κάνει φωλιά στο κεφάλι του.

Ο Cage απ’ την άλλη, αφήνει το μαλλάκι του ανακατεμένο κι άπλυτο, και βάζει έξτρα γυαλάδα στο μάτι, φτιάχνοντας έναν μάγο που παίζει να είναι κι απ’ τους πιο απολαυστικούς παλαβιάρηδες χαρακτήρες που θα πετύχεις φέτος σε θερινό. Παράλληλα, ο Jerry Bruckheimer φαίνεται να έχει καλύψει στην παραγωγή τα νώτα του Jon Turteltaub, ο οποίος, στα διαλείμματα του περάσματος απ’ το δεύτερο στο τρίτο επεισόδιο του National Treasure, δείχνει να έχει πιάσει το νόημα των ψηφιακών του και τα ηνία τους μαζί, συγκρατώντας την υπερβολή των εφέ σε ανεκτά επίπεδα. Κι αφήνοντας παράλληλα χώρο μέσα στο υπερθέαμα, για να απλωθεί η κωμική χημεία και το ping-pong των εμπνεύσεων του Cage με τον Jay Baruchel, της καναδέζικης ανακάλυψης του Judd Apatow και του Ben Stiller, που έχει φτιάξει το κινηματογραφικό όνομά του βάζοντας την υπογραφή της εκνευριστικής ρινικής φωνής του σε τίτλους όπως το Knocked Up (2007), το Fanboys (2008) και το Tropic Thunder (2008), είχε φέτος την πρώτη του solo αναμέτρηση με τα ταμεία στο She’s Out of my League (2010) και αναμένεται να εδραιωθεί ως μια απ’ τις μούρες που θα βαρεθείς να βλέπεις προσεχώς. Το μόνο που μένει να φανεί πια, είναι το πόσο καταστροφικά, ή μη, θα είναι τα επίπεδα του slapstick, που είναι εκεί για να βάλει το οικογενειακό σ’ αυτήν την περιπέτεια που τραβήχτηκε δυο μέρες πίσω απ’ το άνοιγμά της απέναντι απ’ το Inception (2010), για να ’χει λίγο χρόνο ν’ ανασάνει, πριν βγει η ταινία που φαίνεται να ’χει τρομοκρατήσει όλα τα studio του Hollywood αυτή τη στιγμή.