Ξεκίνησε πριν μια δεκαετία, από μια κουβέντα μεταξύ σοβαρού κι αστείου, για το πώς στην ελληνική φιλμογραφία, είναι πρακτικά ανύπαρκτα τα δείγματα κινηματογράφου είδους, και ειδικότερα τα θρίλερ και οι ταινίες τρόμου, ταινίες που αν το καλοσκεφτείς, είναι το βούτυρο στο ξεραμένο ψωμί των φερέλπιδων νεαρών δημιουργών, απανταχού το αναπτυγμένου κινηματογραφικού κόσμου. Μια κουβέντα, που με τη σειρά της είχε πυροδοτηθεί απ’ τα, ζεστά τότε, τηλεοπτικά ρεπορτάζ για τη δίκη της ομάδας των σατανιστών της Παλλήνης, ιστορία που αποτέλεσε και το ευρύτερο πλαίσιο για την ταινία που απείλησε ο Παναγιώτης Κράββας τον Αντώνη Καφετζόπουλο, ότι θα κάτσει να γράψει και θα φέρει να στήσουν. Έτσι κι έγινε, κατά το ήμισυ τουλάχιστον, αφού ο Κράββας έγραψε το σενάριό του για ένα ρομάντζο περικυκλωμένο απ’ το θάνατο, αλλά η τότε Bad Movies δεν έμελλε να είναι η εταιρεία που θα χρηματοδοτούσε, το ντεμπούτο ενός σκηνοθέτη που χάθηκε σε τηλεοπτικές δουλειές όπως η πρώτη σαιζόν των Singles και επεισόδια της 10ης Εντολής του Πάνου Κοκκινόπουλου. Δέκα χρόνια μετά, ο Παναγιώτης Κράββας κατάφερε να κάνει την ταινία του πραγματικότητα, κι ετοιμάζεται να την απλώσει σε πάνω από μια ντουζίνα αίθουσες, την ερχόμενη Πέμπτη.

Μια πολύ προσωπική ιστορία, που ξεκίνησε ως μικρού μήκους ταινία και πέρασε χρόνια ωρίμανσης και διαδοχικών ξαναγραψιμάτων, μέχρι να βρει χρηματοδότηση όχι απ’ την ιδιωτική παραγωγή, αλλά απ’ τους κρατικούς μηχανισμούς, το Χάρισμα της Χριστίνας Ιωακειμίδη, κόντεψε να αποτελέσει τη μεγαλύτερη ήττα που θα είχε γνωρίσει το εμπορικό σινεμά της Ελλάδας, από τα τηλεοπτικής υφής κι αισθητικής προϊόντα, που βρίσκουν αεροδιαδρόμους απογείωσης στρωμένους με ζεστό ρευστό, χωρίς καν να έχουν βρει ακόμα πιλότο. Η πανηγυρική του υποδοχή όμως, στην κατάμεστη αίθουσα του Απόλλωνα και το θερμό καλωσόρισμα που επιφύλαξε η ντόπια κριτική, βοήθησαν το ντεμπούτο μιας συνεσταλμένης δημιουργού, να εξασφαλίσει τη διανομή που δεν έβρισκε, ώστε να φτάσει να ενθουσιάζει στη χθεσινοβραδινή του προβολή και το δυσκολότερο κοινό των αθηναϊκών avant premieres. Κοινό που ξέσπασε σε χειροκροτήματα όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους, δίνοντας γερή ώθηση στην ταινία, για να βγει αύριο στις αίθουσες, με την υποστήριξη του Movies for the Masses.

Έχοντας σαρώσει τα βραβεία της πατρίδας του στο Hungarian Film Week τον περασμένο Φλεβάρη, ο Szablocs Hajdu πήγε στο Forum της Berlinale, για να αποκαλύψει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, την ταινία του για μια άτυχη ανατολικοευρωπαία, που ψάχνοντας μια καλύτερη ζωή, προσπάθησε να δραπετεύσει στη Δύση, για να βρεθεί μπλεγμένη σε κυκλώματα λευκής σαρκός, και να καταλήξει σ’ έναν οίκο για πελάτες με πολύ ιδιαίτερα γούστα. Και να κάνει θεατές και κριτικούς να σαστίσουν με τον ολότελα απρόσμενο κι αλλόκοτο τρόπο που προσεγγίζει το θέμα του, ντύνοντας την ασχήμια του σε ακαταμάχητο περιτύλιγμα σκοτεινού παραμυθιού γοτθικής γοητείας, αλλά και διατηρώντας παράλληλα, ακέραιη τη συναισθηματική γροθιά της ιστορίας του. Ιστορία, που επελέγη από την Ουγγαρία, να κατατεθεί ως επίσημη πρόταση της χώρας για την ξενόγλωσση κατηγορία των ερχόμενων Όσκαρ και βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη "σύντομα".

Ξεκίνησε με την κόπια της πρώτης του ταινίας στη μασχάλη, ψάχνοντας με το φακό αίθουσα να την προβάλει. Κατέληξε να τη βγάζει σε DVD, πριν ανέβει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, για να πάρει το βραβείο και τη στήριξη της ΠΕΚΚ και να απαιτήσει τον ελάχιστο χρόνο της στις αίθουσες, που έκανε το Σπιρτόκουτο (2002) ένα αντικείμενο αφοσιωμένης λατρείας απ’ τους φανατικούς που το ανακάλυψαν. Τέσσερα χρόνια μετά, έχοντας ήδη γίνει ένα απ’ τα πιο στιβαρά ονόματα της ανερχόμενης ελληνικής σκηνής, άνοιξε τη δεύτερη ταινία του στην Εβδομάδα Κριτικής των Κανών, και ταξίδεψε σε Πουσάν και Σικάγο, πριν επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, για να διχάσει πάλι κόσμο και πάλι να φτύσει αίμα για να εξασφαλίσει διανομή. Οι αποκλειστικές προβολές στον Μικρόκοσμο, μετατράπηκαν σε γύρο θριάμβου για την Ψυχή στο Στόμα (2006), που τον καθιέρωσε ως έναν ασυμβίβαστο, σκοτεινό δημιουργό. Φέτος, ο Γιάννης Οικονομίδης επιστρέφει με τον Μαχαιροβγάλτη (2010) (και την υποστήριξη του Movies for the Masses), έχοντας αποδείξει ότι πως όταν ο Οικονομίδης κάνει ταινία, κάθεσαι να την δεις, με τον ίδιο τρόπο που όταν μιλάει, κάθεσαι και τον ακούς. Ακόμα περισσότερο, όταν μιλάει αποκλειστικά, και για την επόμενη ταινία του.

Ξεκίνησε με δυο μικρού μήκους που τον έφτασαν μέχρι τις Κάνες, του χάρισαν διακρίσεις σε Δράμα και Τσεχοσλοβακία και του έφεραν ένα Κρατικό Βραβείο Ποιότητας. Συνέχισε, επτά χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση, με ένα μεγάλου μήκους ντεμπούτο, που ήταν στο στόμα όλων των επαϊόντων, απ’ τις αρχές του 2009 που ολοκληρωνόταν, ως ένας απ’ τους πλέον πολυαναμενόμενους τίτλους της ελληνικής κινηματογραφικής αναγέννησης. Ήταν μια απ’ τις ταινίες που περιμέναμε να εμφανιστεί σε κάποιον απ’ τους τρεις μεγάλους ευρωπαϊκούς φεστιβαλικούς σταθμούς απ’ τις αρχές της προηγούμενης σαιζόν. Όχι τυχαία, λοιπόν, ο Σύλλας Τζουμέρκας, με τη Χώρα Προέλευσης, βρέθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, να κάνει την παγκόσμια πρώτη του στη Sala Darsena, στο Lido της Βενετίας. Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, επέστρεψε στα πάτρια για να παρουσιάσει την ταινία του στο ελληνικό κοινό, ως ταινία έκπληξη σε έναν κατάμεστο Δαναό στις Νύχτες Πρεμιέρας, και τώρα, είναι έτοιμος να συναντήσει τους ανθρώπους για τους οποίους πραγματικά μιλάει, βγαίνοντας στις αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη, με την υποστήριξη του Movies for the Masses.

Για να προετοιμάσει το έδαφος για την ευρωπαϊκή εξάπλωση του Legend of the Guardians, του νέου της animated franchise για ένα μάτσο πολεμίστριες κουκουβάγιες που προστατεύουν τον άμαχο πληθυσμό από ένα μάτσο άλλες αιμοδιψείς κουκουβάγιες, η Warner Bros μάζεψε στο Λονδίνο μια χούφτα δημοσιογράφους από Μέσα όλης της Ευρώπης, κι ανάμεσά τους και δύο από την Ελλάδα. Ο ένας, γράφει στον μοναδικό εβδομαδιαίο οδηγό πόλης που έχει απομείνει στην πρωτεύουσα. Ο άλλος, στην ιντερνετική σελίδα που είχε οδηγήσει την εταιρεία που τον κάλεσε, να γυρίσει ανάποδα τη βαλκανική χερσόνησο, όταν είχε κάνει σε παγκόσμια πρώτη, τη διαρροή του trailer του 300 (2006), της πρώτης τεράστιας επιτυχίας του σκηνοθέτη που η Warner θα παρουσίαζε. Κάτι το οποίο ο Zack Snyder, όταν έγινε η σύσταση, ενθουσιωδώς αποκάλεσε awesome. Μάντεψε ποιανού τη συνέντευξη βλέπεις από πάνω.

Γεννημένη στην Αυστραλία με το χαρακτηριστικό ονοματεπώνυμο να προδίδει την ελληνική καταγωγή της, η Ana Kokkinos δεν είναι ξένη για το κοινό των Νυχτών Πρεμιέρας, αφού η προηγούμενη σκηνοθετική δουλειά της, το Head On (1998), βασισμένο στο βιβλίο Loaded του Χρήστου Τσιόλκα, είναι ένας απ’ τους πιο σουξεδιάρικους τίτλους που έχουν περάσει απ’ το φεστιβάλ, και τίτλος που μάζεψε τα βραβειάκια του, τόσο απ’ το Australian Film Institute που του χάρισε 9 υποψηφιότητες κι ένα βραβείο μοντάζ, όσο κι απ’ το υψηλού πρεστίζ San Francisco International Lesbian & Gay Film Festival, όπου πρώτευσε ως καλύτερη πρώτη δουλειά. Φέτος, η Kokkinos ξαναγύρισε στην Αθήνα και στο φεστιβάλ, για να μας δείξει τί έκανε τόσα χρόνια μακριά.